Έφυγε ο “Λουκάνικος” στα 10 του, μετά από μια ζωή μέσα στις κακουχίες των δρόμων της Αθήνας. Ήταν ένα αδέσποτο σκυλάκι που τριγύριζε στους δρόμους της Αθήνας & που έγινε διάσημο όταν κάποιοι το βασάνιζαν τραβολογώντας το σε κάθε είδους συγκεντρώσεις.
Σήμερα θρηνούν για τον “Λουκάνικο” αυτοί που ονειρεύονται “κραιμάλαις για τους πρωδωταις”, σαν να λέμε ότι ήταν ενεργό μέλος της Unicef και των “Γιατρών Χωρίς Σύνορα” αυτός που βάζει φόλες στα αδέσποτα. .
Το σκυλάκι ρε πανέξυπνοι “αγωνιστές” δεν ήξερε τι σημαίνει “μνημόνιο”,”μπάτσοι”, τα “παιδιά” και τα λοιπά μεταπολιτευτικά αφηγήματα των οπισθίων της μαϊμούς. Το σκυλάκι έφυγε από τα χημικά, τις ταλαιπωρίες και κακουχίες του “δρόμου” και την αβελτηρία όσων το τραβολογούσαν στις συγκρούσεις τους με την αστυνομία.
Βουλώστε το επιτέλους. Η “αριστερωσύνη” δεν μπορεί ντε και καλά αποτελεί άλλοθι και ασυλία για κάθε χαζομάρα που σας έρχεται στο κεφάλι.
Εύχομαι να αναπαυθεί η ψυχή του βασανισμένου ζώου και ο Θεός να δώσει μυαλό ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο του βασανισμού και μετέπειτα ηρωοποίησης ενός ζώου για πολιτικά παιχνίδια.
