Εδώ και αρκετό καιρό ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Καθημερινά στην Ελλάδα καταφθάνουν χιλιάδες κατατρεγμένοι και θυμωμένοι άνθρωποι, αφού παρασύρθηκαν από την ανοικτή πρόσκληση του πιο ανεύθυνού πολιτικού της Ευρώπης, που δυστυχώς για την Ελλάδα βρέθηκε να είναι Πρωθυπουργός της. Και ενώ στις κεντρικές πλατείες της πρωτεύουσας, στο κεντρικό λιμάνι της χώρας, σχεδόν όλα τα ακριτικά νησιά μας, οι Έλληνες “υποδέχονται” και παρέχουν από το υστέρημα τους ότι μπορούν για την περίθαλψη αυτών των ανθρώπων, φτάσαμε σήμερα μετά από 1,5 χρόνο διακυβέρνησης Τσίπρα να τους βλέπουμε να κρατούν πλακάτ δυσαρέσκειας και να ζητούν, άκουσον άκουσον, να τους “αφήσουμε να πάνε στην Ευρώπη!”
Οι άνθρωποι αυτοί δεν γνωρίζουν καν ότι βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη. Δεν γνωρίζουν ότι οι Έλληνες δεν μπορούν αλλά και δε θέλουν να τους κρατήσουν στην πατρίδα τους. Δεν γνωρίζουν ότι όλη η Ελληνική επικράτεια έχει υποστεί μια απίστευτη ψυχολογική και οικονομική βία για την αντιμετώπιση της ανεξέλεγκτης κατάστασης που έχει διαμορφωθεί από την εισροή και τις συνθήκες διαβίωσης τους.
Η Ελλάδα αντί να προετοιμάζεται για την καλοκαιρινή σεζόν, προκειμένου να ενισχύσει την κατεστραμμένη οικονομία της, έχει βρεθεί στην απόλυτα δυσάρεστη θέση να φτιάχνει δεκάδες “Αμυγδαλέζες” και να είναι ξαφνικά υπεύθυνη για τις ζωές αυτών των ανθρώπων.
Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, φυσικά και θωρακίστηκαν, φυσικά και σέβονται τους λαούς τους, φυσικά και υπολογίζουν τον ανθρώπινο πόνο. Δεν εκμεταλλεύονται μέσω δουλεμπόρων κάθε δυστυχή αυτής της γης.
Η υποκρισία του Τσίπρα και της κυβέρνησης του περισσεύει.
Όποιος έχει αντίθετη άποψη και θεωρεί πως ο Τσίπρας είναι “ανθρωπιστής”, να μας εξηγήσει γιατί δεν έκανε κάλεσμα και στα παιδάκια της Αφρικής που καθημερινά πεθαίνουν από αρρώστιες και την πείνα.
Ας μην γελιόμαστε. Οι μόνοι που τρίβουν τα χέρια τους από όλη αυτή την προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης του Τσίπρα, είναι οι Τούρκοι που ξαφνικά βρέθηκαν με έναν Έλληνα Πρωθυπουργό που δηλώνει στην κάμερα πως το Αιγαίο είναι η κοινή μας θάλασσα και είναι διατεθειμένος για λίγα ψηφαλάκια συγκίνησης να υποκύψει σε κάθε εθνικά επιζήμια απαίτηση τους.
