Το θέατρο του παραλόγου που ζούμε τις τελευταίες ώρες είναι η τρανή απόδειξη για ακόμη μια φορά αυτού που ωραιοποιημένα συνήθως αποκαλούμε η «ιδεολογική ηγεμονία» της αριστεράς, που κυριολεκτικά σήμερα έφτασε να είναι η ιδεολογική «τρομοκρατία» της αριστεράς, με τις ευλογίες ακόμη και στελεχών της παράταξής μας.
Δεν μπορεί να αρθρωθεί σήμερα λέξη κατά του κομμουνισμού δίχως να επέμβει η ιδεολογική «αστυνομία» της αριστεράς και να υφίσταται πολιτικό και όχι μόνο εκφοβισμό όποιος τολμά να πει τελικά τι ; Την αλήθεια και την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή σε πολλές από τις χώρες όπου βίωσαν το σκληρό και απωθητικό πρόσωπο του κομμουνιστικού καθεστώτος απαγορεύεται ακόμη και η αναφορά σε αυτό και αυτό είναι εκτός νόμου.
Εμείς δε θα πάψουμε να λέμε αυτό που λέγαμε δεκαετίες πριν, την εποχή που υπήρχε ακόμη το «σιδηρούν παραπέτασμα». Ο ολοκληρωτισμός μαύρος ή κόκκινος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, και αυτό δε το λέμε εμείς, το έχει γράψει η Ιστορία. Και το έχει γράψει δυστυχώς με ποτάμια αίματος αθώων και με το «γυψάρισμα» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ίδιας της δημοκρατίας.
Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα σήμερα από τη μια να είναι προς θαυμασμό υπουργοί που στολίζουν τα γραφεία τους με τον Άρη Βελουχιώτη και από την άλλη να επιβάλλεται «απαγόρευση» ακόμη και στο σχολιασμό του κομμουνισμού.
Θα τρελαθούμε τελείως σε αυτό τον τόπο !
