Νέο κοινοβουλευτικό τοπίο διαμόρφωσε η μάχη και η ψηφοφορία για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, με το οποίο δίδεται η νομική δυνατότητα αλλαγής φύλου, ακόμη και από την ηλικία των 15 ετών.
Η κυβέρνηση κινδύνευσε να χάσει την κρίσιμη ψηφοφορία, αφού οι Ανεξάρτητοι Έλληνες επέλεξαν να διαφωνήσουν, ενώ σημειώθηκαν και τέσσερις απώλειες βουλευτών του
ΣΥΡΙΖΑ. Το νομοσχέδιο πέρασε ουσιαστικά χάρη στον κατακερματισμό της Κεντροαριστεράς: το Ποτάμι υπερψήφισε, όπως και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος από της ΔΗΜΑΡ, ενώ σχεδόν οι μισοί βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης επέλεξαν να απουσιάζουν από την ψηφοφορία, αποφεύγοντας να δηλώσουν ακόμη και το ΠΑΡΩΝ, που ήταν τελικά η επίσημη γραμμή του κόμματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να αξιοποιήσει αυτή την εικόνα και το διχασμό στην Κεντροαριστερά, καθώς επρόκειτο για ένα ευαίσθητο κοινωνικό θέμα, με αναφορά σε ατομικά δικαιώματα, που έφερνε σε δύσκολη θέση έτσι κι αλλιώς το χώρο της Κεντροαριστεράς, ωστόσο είναι πλέον σαφές ότι δεν μπορεί να νομοθετεί εσαεί, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις νέες ισορροπίες στη Βουλή. Και οι ισορροπίες αυτές λένε ότι δεν μπορεί να στηρίζεται στους Ανεξάρτητους Έλληνες για θέματα, που στην ορολογία του ΣΥΡΙΖΑ, εντάσσονται στην «αριστερή ατζέντα», έχουν «προοδευτικό πρόσημο» και στην πραγματικότητα, επιστρατεύονται κατά τεκμήριο για να τονώσουν το αριστερό προφίλ μίας κυβέρνησης και να ικανοποιήσουν την παραδοσιακή βάση του κόμματος, που δοκιμάζεται ιδεολογικά από την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών.
Παράλληλα αποκαλύφθηκε ότι και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αντοχές και όρια, καθώς βουλευτές, που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ δεν ενστερνίζονται τόσο «φιλελεύθερες» τομές, όπως η αλλαγή φύλου και άλλες. Είναι ενδεικτικό ότι από την κυβερνητική γραμμή έφυγαν οι Μάρκος Μπόλαρης, Γιάννης Μιχελογιαννάκης και η Γεωργία Γεννιά, που είναι πασοκογενείς – καθώς και ο Τάσος Κουράκης, μάλλον ανεξήγητα. Διαφώνησαν επίσης με τη ρύθμιση για την αναγνώριση της Τουρκικής Ένωσης Θράκης η Νίνα Κασιμάτη και οι μουσουλμάνοι βουλευτές Αϊχάν Καραγιουσούφ και Χουσεΐν Ζεΐμπέκ.
Για τους «αντάρτες» η Κουμουνδούρου και το Μαξίμου μιλούν αυστηρά και θα υπάρξουν διαδικασίες ώστε να εκτιμηθεί το πρόβλημα και να αποσταλεί το ανάλογο μήνυμα, ωστόσο δεν αναμένονται σοβαρές κυρώσεις, αφού δεν υπάρχουν περιθώρια απώλειες βουλευτών. Με τους ΑΝΕΛ να είναι πότε μέσα και πότε έξω από την συγκυβέρνηση, σε μία σειρά από κρίσιμα θέματα, που χρειάζονται νομοθέτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πολυτέλεια ούτε να προκαλέσει νέα ρήγματα στη δική του κοινοβουλευτική ομάδα, ούτε, πολύ περισσότερο, να πάει σε διαγραφές βουλευτών.
Από την άλλη φάνηκε ότι ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύεται την απουσία συγκροτημένης πολιτικής στρατηγικής τουλάχιστον από το χώρο της Κεντροαριστεράς. Μόλις τον Σεπτέμβριο είχε διαμηνυθεί από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (όπως και από τη ΝΔ τότε) ότι δεν πρόκειται να συνδράμουν οι βουλευτές της σε νομοθετήματα, που δεν έχουν τη σύμφωνη γνώμη και δεν ψηφίζονται και από τους ΑΝΕΛ, με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί η συγκυβέρνηση να πατά σε δύο βάρκες εκ του ασφαλούς και να ψαρεύει ψηφοφόρους και από τις δύο πλευρές: από τα αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ και από το συντηρητικό κοινό οι ΑΝΕΛ, χωρίς καμία επίπτωση μάλιστα στο κυβερνητικό έργο, χάρη στις ψήφους βουλευτών της αντιπολίτευσης, που έσπευδαν μέχρι τότε να εγκρίνουν νομοσχέδια που θεωρούνταν χρήσιμα και προοδευτικά.
Η κίνηση αυτή όμως δεν εφαρμόστηκε στην πρώτη κρίσιμη στροφή. Η επιλογή του Ποταμιού να ψηφίσει το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου, αφαίρεσε τη δυνατότητα της Κεντροαριστεράς να πιέσει τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνηση. Κι αυτό παρότι σε ένα μήνα από τώρα Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι ψηφίζουν από κοινού για τον αρχηγό τους και τη δημιουργία νέου φορέα – πιο αντιφατικό μήνυμα δεν μπορούσαν να στείλουν.
Η δε εικόνα της ΔΗΣΥ ήταν επίσης περίεργη, αφού όχι μόνο δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν μία γραμμή κατά της κυβέρνησης, αλλά και την ήπια και μάλλον ουδέτερη στάση της επιλογής ΠΑΡΩΝ, κατάφεραν να την κάνουν τρία κομμάτια.
