Η εφευρετικότητα των Ελλήνων να ξεφύγουν από το κλείσιμο των Τραπεζών και τα capital controls δεν σταματά πουθενά. Και όπως φαίνεται, για άλλη μια φορά ο χρυσός έγινε το ασφαλές καταφύγιο για όσους είχαν ρευστό. Όχι όμως μόνο στις γνωστές αγγλικές λίρες. Αλλά και σε μία πολύ ειδική κατηγορία νομισμάτων: Τα χρυσά συλλεκτικά νομίσματα που εκδίδει η Τράπεζα της Ελλάδας σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών.
Για την ακρίβεια η Τράπεζα της Ελλάδος εκδίδει κάθε χρονιά τρεις τύπους νομισμάτων: Τα αναμνηστικά, τα συλλεκτικά και τις σειρές κερμάτων. Η πρώτη και η τρίτη κατηγορία, απευθύνεται μόνο στους συλλέκτες, και έχουν μικρό ενδιαφέρον για επενδύσεις μιας και η αξία τους είναι άνευ σημασίας. Αυτό που παρουσιάζει το ενδιαφέρον είναι η κατηγορία των συλλεκτικών νομισμάτων, ιδίως των πιο ακριβών από αυτά.
Πρόκειται για νομίσματα τα οποία διαθέτει σε ετήσια βάση η Τράπεζα της Ελλάδος, μετά από εξουσιοδότηση του Υπουργείου Οικονομικών. Και αποτελούν στην ουσία για μία κεκαλυμμένη προσπάθεια του Ελληνικού Κράτους να διαθέσει κάποια από τα αποθέματά του σε χρυσό, με στόχο την συγκέντρωση ρευστότητας.
Εκδίδονται μετά από δημόσιες ανακοινώσεις του Υπουργείου Οικονομικών, έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές και τιμή, ενώ ανάλογα και την περίπτωση, βγαίνουν και σε συγκεκριμένο -περιορισμένο- αριθμό κυκλοφορίας.
Για να τα αποκτήσει κανείς η διαδικασία είναι σχετικά απλή. Το αίτημα του ενδιαφερομένου υποβάλλεται μέσω ηλεκτρονικής φόρμας, στην οποία δηλώνεται το ενδιαφέρον του αγοραστή να εγγραφεί στην λίστα για την αγορά του νομίσματος.
Μία αρμόδια επιτροπή ελέγχει τα στοιχεία, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην αποφυγή διπλοεγγραφών, μιας και επιτρέπεται ένα νόμισμα ανά ιδιώτη. Στην συνέχεια και αφού οριστικοποιηθεί η παραγγελία αλλά και η έκδοση του νομίσματος, ο αγοραστής πρέπει να καταβάλλει το συνολικό αντίτιμο εντός τριών εργάσιμων ημερών, ώστε να μπορεί να το παραλάβει.
Όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες που παραθέτουμε, τα σημαντικότερα νομίσματα των εκδόσεων για τις χρονιές του 2014 και του 2015 έχουν ήδη εξαντληθεί. Κάτι που δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο ότι οι Έλληνες έσπευσαν να βάλουν ρευστό και σε αυτού του είδους την επένδυση, παρά τους αυστηρούς όρους που την διέπουν.
Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ζήτηση αλλά και η σπανιότητα του νομίσματος (λόγω μικρού αριθμού κυκλοφορίας), τόσο πιο μεγάλη είναι και η αξία του στην… δευτερογενή αγορά. Εκεί όπου οι τιμές διαμορφώνονται χωρίς κανένα όριο, με το νόμισμα να μπορεί να διπλασιάσει ή και να τριπλασιάσει την αξία του, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Μπορεί οι περιορισμοί να είναι αρκετά δεσμευτικοί, μπορεί και ο αριθμός τους να είναι σχετικά περιορισμένος, όμως ακόμα και έτσι, η μανία των Ελλήνων να βρουν και την τελευταία χαραμάδα σωστής «επένδυσης» των χρημάτων που κρατούν μακριά από τις Τράπεζες, τους οδηγούν ακόμα και σε τέτοιες λύσεις ανάγκης.
Ενώ και το Υπουργείο Οικονομικών συνδυάζει το τερπνό μετά του ωφελίμου, δημιουργώντας έναν ιδιότυπο εσωτερικό δανεισμό, καθώς εισπράττει πολύτιμο ρευστό, εκποιώντας ένα ελάχιστο μέρος από τα αποθέματα χρυσού.
