Η Κυβέρνηση, αμέσως μετά την εκλογή της, εκκίνησε τις εξαιρετικά σημαντικές διαπραγματεύσεις με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ τον Φεβρουάριο με το επιχείρημα -όπως έλεγαν υψηλόβαθμα στελέχη της- ότι “έχουμε τη στήριξη από τις ΗΠΑ”.
Στη πιο σημαντική στιγμή της διαπραγμάτευσης η Κυβέρνηση επέλεξε να υποκύψει στον εκβιασμό των Εξαρχείων προωθώντας νόμο για την φυλάκιση “κατ’ οίκον” καταδίκων για τρομοκρατία, νομίζοντας ότι θα το περάσει “στο ντούκου”.
Οι ΗΠΑ όμως τώρα αντιδρούν σφοδρότατα και λένε ότι με τέτοιες ενέργειες “μην περιμένετε στήριξη στη όποια διαπραγμάτευσή σας”.
Γιατί έπρεπε λοιπόν να προωθηθεί τώρα αυτό το νομοσχέδιο, όταν παίζεται το μέλλον της χώρας και δεν μπορούσε να περιμένει -αν όντως το θεωρούσαν τόσο σημαντικό και σωστό ως προς τις προβλέψεις του- ως το φθινόπωρο;
Ανικανότητα ή οργανωμένο σχέδιο εξόδου και ρήξης με τον δυτικό κόσμο;
