Μέχρι την στιγμή που γραφόταν το παρόν άρθρο 9.450 συμπολίτες μας υποστήριζαν το αίτημα των Ηρακλή Κωστάρη και Νίκου Ρωμανού, κρατουμένων για βαριά κακουργήματα σε πολυετείς ποινές κάθειρξης, να τους χορηγηθούν εκπαιδευτικές άδειες. Ο Ρωμανός κυκλοφόρησε και μια επιστολή, όπου λέει τα δικά του:
Με βάση τους δικούς τους νόμους, λοιπόν, από τον Σεπτέμβρη δικαιούμαι να αρχίσω να παίρνω εκπαιδευτικές άδειες από τη φυλακή για να παρακολουθώ το πρόγραμμα της σχολής.
Οι κρατούμενοι έχουν και αρχίσει απεργία πείνας για να υποστηρίξουν το αίτημά τους. Πολλοί πιστεύουν ότι το κράτος από εκδικητικότητα δεν ικανοποιεί το “νόμιμο” αίτημα ή απλώς και μόνο επειδή απέδρασε εν μέσω αδείας ο Χ. Ξηρός, δεδομένου ότι στον Κωστάρη χορηγούνταν στο παρελθόν άδειες, ενώ ο Ρωμανός πέρασε πριν από λίγο καιρό σε κάποιο ΤΕΙ.
Έχει πάντοτε την πλάκα του όταν οι εχθροί και οι αρνητές της δημοκρατίας επικαλούνται άρθρα και νόμους. Ιδίως όταν κάνουν λάθος.
Σύμφωνα με το άρ. 54 παρ. 3 Ν. 2776/1999 (ΣωφρΚ), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει από τις 14 Ιουλίου 2014 με τον Ν. 4274/2014:
Από την εφαρμογή των ρυθμίσεων που ακολουθούν εξαιρούνται κρατούμενοι στους οποίους έχουν επιβληθεί μέτρα ασφαλείας κατά το άρθρο 69 του Ποινικού Κώδικα ή εκτίουν ποινή για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας. Στους κρατουμένους σε καταστήματα κράτησης Γ’ τύπου ή σε αυτοτελή τμήματα Γ’ τύπου δεν χορηγούνται άδειες.
Οι άδειες λοιπόν κόπηκαν βάσει νόμου, άρα τηρείται απολύτως η αρχή της νομιμότητας. Του νέου νόμου, που τροποποίησε τον παλιό.
Προσωπικά η ολοκληρωτική κατάργηση των αδειών με βρίσκει αντίθετο, γιατί αν μή τι άλλο προκαλεί μάλλον περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς μέσα στην φυλακή. Από την άλλη, τις εκπαιδευτικές άδειες πάντα τις θεωρούσα περιττή πολυτέλεια: κάτι πρέπει να στερηθεί εξαιτίας της κράτησής του και ο καταδικασθείς. Το ιδανικό κατ’ εμέ θα ήταν κάποιες τακτικές άδειες υπό το άγρυπνο όμμα του δακτυλίου επιτήρησης, αφού φυσικά συμπληρωθεί ένα σχετικά μεγάλο διάστημα συνεχόμενα μέσα στη φυλακή. Πόσες θα είναι οι άδειες αυτές είναι ασφαλώς προς συζήτηση. Δεν είναι παράλογη η σκέψη για τους βαρυποινότερους των βαρυποινιτών να είναι λιγότερες παρά για τους καταδικασθέντες για ελαφρότερα κακουργήματα.
Σε κάθε περίπτωση, συνταγματικό δικαίωμα άδειας, και μάλιστα εκπαιδευτικής, δεν είχε ούτε ο Κωστάρης ούτε ο Ρωμανός. Ο νόμος άλλαξε επί το αυστηρότερον, πράγμα που βλάπτει ασφαλώς τους κρατουμένους, ενδέχεται όμως να ωφελή τους μη κρατουμένους.
Αν κινδυνεύει τώρα η ζωή του, ο αρμόδιος δικαστικός λειτουργός μπορεί να διατάξει την αναγκαστική σίτηση του…
