Εκτενείς αναφορές στην πολιτική των κυβερνήσεών του αλλά και στους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζονται οι λαϊκιστικές πολιτικές κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε άρθρο του στον Economist.
Ο Πρωθυπουργός κάνει αρχικά αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας λέγοντας ότι «όπου υπάρχει ένα κενό συχνά υπάρχουν προβλήματα» για να προσθέσει ότι αυτό ποτέ δεν ήταν εμφανέστερο από το 2007, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση και η Ελλάδα «αργά αλλά αδυσώπητα βρέθηκε στη δίνη των κενών υποσχέσεων του λαϊκισμού».
«Ο “εναγκαλισμός” της Ελλάδας με μια λαϊκιστική κυβέρνηση ήταν σχετικά σύντομος. Αλλά η ζημιά ήταν βαθιά. Η χώρα που κληρονόμησα όταν εξελέγην Πρωθυπουργός το 2019 θεωρούνταν ευρέως ως ο ασθενής της Ευρώπης» συνεχίζει ο κ. Μητσοτάκης, για να προσθέσει ότι «σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε μια διαφορετική θέση».
Όπως εξηγεί, «το 2023 ανακηρυχθήκαμε “χώρα της χρονιάς” από τον “Economist”. Κατακτήσαμε, επίσης, την κορυφαία θέση στην κατάταξη οικονομιών που κάνει το περιοδικό για δύο διαδοχικά έτη. Στις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού το μερίδιο των ψήφων των αριστερών λαϊκιστών κατέρρευσε και το κόμμα μου επανεξελέγη στη διακυβέρνηση για δεύτερη θητεία, με αυξημένο ποσοστό».
Μετά την πανδημία, συνεχίζει ο πρωθυπουργός και «εν μέσω πολέμου, ενεργειακής κρίσης, μεταναστευτικών προκλήσεων και υψηλού πληθωρισμού» οι λαϊκιστικές τάσεις ενισχύονται ξανά σε μεγάλο μέρος της υπόλοιπης Ευρώπης, ενώ σημειώνει ότι υπάρχουν ζητήματα με βαθιές ρίζες.
Ένα από αυτά είναι τα παράπονα των πολιτών για τα οποία «το ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κατεστημένο, του οποίου αποτελώ μέρος, εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να αδυνατεί ή να είναι απρόθυμο να αποδεχτεί ότι οι αιτιάσεις που τροφοδοτούν το ρεύμα του λαϊκισμού είναι πραγματικές και εκφράζονται με ειλικρίνεια».
Η Ελλάδα, όπως σημειώνει ακόμη ο κ. Μητσοτάκης, «το 2015 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της ανόδου του λαϊκισμού» με το «“πλήρες πακέτο” της λαϊκιστικής ιδεολογίας: έναν υβριδικό συνασπισμό των άκρων τόσο της σκληρής αριστεράς όσο και της σκληρής δεξιάς».
Οι υποσχέσεις των λαϊκιστών είναι «μεγαλόστομες, απόλυτα κενές και εντελώς ανέφικτες», εξηγεί στη συνέχεια και προσθέτει ότι «η απάντηση για την καταπολέμηση τέτοιου είδους άκρων έγκειται στην υλοποίηση αποτελεσματικών πολιτικών, έχοντας παράλληλα την ετοιμότητα να αμφισβητήσεις ή και να απορρίψεις τα πιστεύω και τις πρότερες αντιλήψεις σου, όταν αυτό είναι απαραίτητο».
Απαραίτητη είναι μια νέα «τριγωνική λογική: υπέρ της ανάπτυξης αλλά δημοσιονομικά υπεύθυνη, ισχυρή στο μεταναστευτικό και διεκδικητική στην ασφάλεια, παράλληλα με μια ισχυρή εξωτερική πολιτική, και κοινωνικά φιλελεύθερη στο εσωτερικό».
