Γράφει η Σοφία Λουκέρη
Η απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αναμφισβήτητα αποτελεί άλλη μια στρατηγική κίνηση της Τουρκίας για κλιμάκωση της έντασης με την Ελλάδα.
Είναι τόσο σοκαριστικό αυτό που έγινε χθες, τόσο μεγάλη η πρόκληση, που η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό κάθε Έλληνα είναι η άμεση ανταπόδοση. Οφθαλμός αντί οφθαλμού.
Υπό την πίεση της πανδημίας και μιας νέας σκληρής οικονομικής κρίσης, η Τουρκία με την χθεσινή κατάπτυστη απόφαση -που συνιστά δείγμα ακραίου θρησκευτικού φανατισμού- δοκιμάζει τα όριά μας. Ξέρετε θα ήταν πολύ εύκολο να λειτουργήσουμε στον αυτόματο ως Έθνος και να είμαστε εμείς αυτοί που θα ρίχναμε την τελευταία σταγόνα στο ποτήρι, κάτι που πολύ θα ικανοποιούσε σε πολιτικό προσωπικό επίπεδο τον Ερντογάν.
Άκουσα τον Μάκη Βορίδη να ζητά το πρωί στο MEGA την μετατροπή του σπιτιού του Κεμαλ Ατατατουρκ σε Μουσείο Μνήμης για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Εκ πρώτης ανάγνωσης, σου έρχεται να πεις ένα μεγάλο μπράβο! Σκέφετεσαι, πρέπει να γίνει άμεσα, με κάτι τέτοιο θα πονέσουν και οι απέναντι, όπως πονάμε εμείς σήμερα.
Όμως αλήθεια μπορεί να συγκριθεί το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ με την Αγία Σοφία;
Προφανώς και η Ελλάδα δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Απαιτείται όμως ψυχραιμία και οι όποιες αποφάσεις μας να ληφθούν με γνώμονα τα πραγματικά συμφέροντα των Ελλήνων, που σίγουρα δεν είναι μια επικίνδυνη διμερής κλιμάκωση της έντασης από την οποία κερδισμένος θα έβγαινε μόνο σε προσωπικό επίπεδο ο Ερντογάν και χαμένοι και οι δύο λαοί.
Μονόδρομος για την Ελλάδα αποτελεί η απαίτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον ΟΗΕ και στο ΝΑΤΟ για λήψη δραστικών μέτρων εις βάρος της Τουρκίας.
Αυτό που αποφάσισε χθες ο Ερντογάν πρέπει να του στοιχίσει σε δισεκατομμύρια. Μόνο έτσι θα πονέσει και θα αναγκαστεί να το ανακαλέσει. Αυτό θα συμβεί όταν οι ίδιοι οι Τούρκοι πολίτες αγανακτήσουν με τις συνέπειες μιας ανούσιας για τις ζωές τους πράξης, που τους προκάλεσε όμως ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και δυσκολίες στην καθημερινότητά τους.
