Πριν αλλά και μετά τη συνάντηση ανάμεσα στον Έλληνα πρωθυπουργό και τον Τούρκο πρόεδρο, γερμανικά ΜΜΕ έγραφαν για ένα διαφαινόμενο θετικό διμερές κλίμα, για μία νέα εκκίνηση ύστερα από μία μακρά περίοδο εντάσεων. «Έχουν βρεθεί πολλές φορές στο χείλος του πολέμου τις τελευταίες δεκαετίες» σημειώνει η εφημερίδα «Die Zeit» για τις σχέσεις Αθήνας-Άγκυρας για να προσθέσει στη συνέχεια όμως: «Από τις αρχές του 2023 όμως, και οι δύο χώρες προσπαθούν να επανασυνδεθούν».
Το γερμανικό δίκτυο κάνει μία ιστορική αναδρομή στις σχέσεις των δυο χωρών.
Το δημοσίευμα ξεκινάει ως εξής: «Ελλάδα και η Τουρκία είναι γείτονες και κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, σήμερα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποδέχθηκε τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα. Γιατί όμως έχει τόσο μεγάλη σημασία η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα; Μόλις πριν από ένα χρόνο, οι απειλές κατά της Ελλάδας ήταν μέρος μιας καθιερωμένης ρητορικής του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενώ υπήρχαν φόβοι ακόμη και για στρατιωτική κλιμάκωση της σύγκρουσης στο Αιγαίο».
«Το 2022, ο Ερντογάν είχε πει για τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι για τον ίδιο, δεν υπάρχει πια. Τώρα, όμως με τις σημερινές του δηλώσεις, ο αρχηγός του τουρκικού κράτους θέλει να εισαγάγει μια «νέα εποχή» στις τεταμένες σχέσεις με τη γειτονική χώρα. Στόχος της σημερινής επίσκεψής του στην Αθήνα είναι η εμβάθυνση της ελληνοτουρκικής συνεργασίας. Στη συνομιλία του με τον Μητσοτάκη, ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι θα συζητηθούν και θέματα για τα οποία οι δύο ηγέτες είχαν διαφορετικές απόψεις».
«Η δύσκολη σχέση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει μακρά ιστορία. Επί 400 χρόνια, η σημερινή Ελλάδα ήταν υποταγμένη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ακόμη και μετά την Ελληνική Επανάσταση και την ίδρυση της πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας τη δεκαετία του 1820, οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν. Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος από το 1919 έως το 1922 εξακολουθεί να ασκεί επιρροή ακόμη και σήμερα. Η τελική κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον απόηχο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου συνέπεσε με τον αυξανόμενο ελληνικό εθνικισμό, οι εκπρόσωποι του οποίου ονειρεύονταν την επανίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με το σύνθημα ”Μεγάλη Ιδέα”».
«Το 1919 τα ελληνικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ανατολία. Ο τουρκικός στρατός υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ κέρδισε τελικά τον πόλεμο. Μέχρι σήμερα αυτό το θυμούνται στην Τουρκία και το γιορτάζουν ως «Ημέρα της Νίκης» στις 30 Αυγούστου – στην Ελλάδα, ωστόσο, η ήττα έχει το θλιβερό όνομα: ”Μικρασιατική καταστροφή”. Αυτό αναφέρεται κυρίως στην κατάκτηση της Σμύρνης από την Τουρκία, κατά την οποία δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της πρώην Σμύρνης δολοφονήθηκαν και οι ελληνικές και τουρκικές συνοικίες της πόλης καταστράφηκαν από πυρκαγιές. Το τέλος του πολέμου συνοδεύτηκε από εκτεταμένες απελάσεις και από τις δύο πλευρές. Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 νομιμοποίησε τελικά αυτή την εθνοκάθαρση – και επίσης προέβλεπε μεγάλης κλίμακας ανταλλαγές πληθυσμών. Ως αποτέλεσμα, ένα εκατομμύριο Χριστιανοί που αναγνωρίστηκαν ως Έλληνες εκδιώχθηκαν από την Τουρκία και περίπου 400.000 μουσουλμάνοι από την Ελλάδα επανεγκαταστάθηκαν στην Τουρκία. Η αναγκαστική μετεγκατάσταση ήταν τραυματική για τους πολίτες ειδικά επειδή η ανταλλαγή βασίστηκε καθαρά σε θρησκευτικά κριτήρια. Οι ”Τούρκοι” που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα ως επί το πλείστον μιλούσαν μόνο ελληνικά, οι διωγμένοι «Έλληνες» μιλούσαν μόνο τουρκικά. Αλλά η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη προστατεύτηκε από τη συνθήκη, η οποία όμως αποδυναμώθηκε τις επόμενες δεκαετίες μετά από εμπειρίες βίας όπως το πογκρόμ του 1955».
«Γιατί τώρα Ελλάδα και Τουρκία έρχονται πιο κοντά;» αναρωτιέται ο συντάκτης του γερμανικού δημοσιεύματος για να συμπληρώσει τα εξής:
«Τα σημάδια χαλάρωσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις καταγράφηκαν από την αρχή του χρόνου:
– Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο καταστροφικός σεισμός στην Τουρκία.
