Ένας στους δύο νέους και νέες δηλώνει ότι έχει αρκετό ή πολύ έλεγχο σε όσα συμβαίνουν, ενώ σε ό,τι αφορά τα συναισθήματά τους, πρώτη καταγράφεται η ελπίδα (25%) με την ανασφάλεια δεύτερη, στο 24%. Είναι ενδιαφέρον ότι τα αρνητικά συναισθήματα – οργή, απογοήτευση, μοναξιά, καταπίεση – κυριαρχούν έναντι των θετικών – χαρά, σιγουριά – παρά το γεγονός ότι έξι στους δέκα δηλώνουν ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.
Αυτό προφανώς έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι νέοι και οι νέες δηλώνουν σε ποσοστό 65% ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από την πρόσβασή τους σε επαγγελματική εξέλιξη, το 67% δεν είναι ικανοποιημένοι από την πρόσβασή τους στην αγορά εργασίας, ενώ ακόμα χαμηλότερη είναι η ικανοποίησή τους ως προς τη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Είναι πάντως ενδεικτικό ότι μόνον ο ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι έχει μεγάλη δυσκολία να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του λόγω χαμηλού εισοδήματος.
Παράλληλα, το 85% των νέων δηλώνει ότι η δημοκρατία είναι το προτιμότερο από όλα τα πολιτεύματα, παρότι το 9% αναφέρει ότι διαφωνεί. Μάλιστα, το 66% αναφέρει ότι προτίθεται να ψηφίσει, παρότι πάνω από 8 στους δέκα λένε ότι οι απόψεις τους δεν λαμβάνονται υπ’ όψη.
Η «πληγή» του «μπούλινγκ»
Σχεδόν ένας στους δύο νέους και νέες – το 46% – δηλώνει σε ερώτηση πολλαπλών αναφορών ότι έχει δεχθεί μπούλινγκ ή κοινωνικό αποκλεισμό, σε ποσοστό 53% οι γυναίκες και 38% οι άνδρες. Ως αιτία της θυματοποίησης αναφέρεται το σωματικό βάρος (52%) , οι πεποιθήσεις (46%) , ενώ ένα 26% μιλά για το ντύσιμο και ένα 25% για το φύλο.
