Για τον κίνδυνο να υποχωρήσει σε δύο μέτωπα προετοιμάζεται η κυβέρνηση, προκειμένου να πάρει άμεσα τέλος (ως τις 24 Μαΐου) το μαρτύριο της συνεχιζόμενης επί εξάμηνο ήδη διαπραγμάτευσης, για την πρώτη αξιολόγηση:
α)να βάλει την υπογραφή της για μέτρα περικοπής μισθών και συντάξεων
β) να αρκεστεί σε μια …«υποσχετική» των Ευρωπαίων για ελάφρυνση του χρέους, η συζήτηση για την οποία όμως μπορεί να πάρει και μήνες ακόμη, μέχρι να οδηγήσει σε τελικές αποφάσεις –που ούτως ή άλλως αφορούν στην μετά το 2023 εποχή.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στο χθεσινό euroworking group διαπιστώθηκε ότι η διαπραγμάτευση για τα νέα μέτρα των 9 δισ. βρίσκεται σε οριακό σημείο. Εκείνο που απομένει προκειμένου να κλείσει η συμφωνία ως προς αυτά σε κάποιο από τα επόμενα Eurogroup (με πιθανότερο της 24ης Μαΐου) είναι να κριθεί αν θα οριστικοποιηθούν από τώρα τα πρόσθετα προληπτικά μέτρα των 3,6 δισ. με αναλυτική λίστα που θα ψηφιστεί από τώρα, ή αν η κυβέρνηση θα θέσει απλώς το περίγραμμα των περικοπών. Οι δανειστές δεν δέχονται να δώσουν «λευκή επιταγή» στην (εκάστοτε) κυβέρνηση για το ποια μέτρα θα ενεργοποιήσει και πότε, αλλά ζητούν να περικοπούν και «ανελαστικές» δαπάνες, όπως μισθοί και συντάξεις.
Από την άλλη, όπως προκύπτει και από την ατζέντα που ανακοινώθηκε για το Eurogroup της 9ης Μαΐου, εκτός από συμφωνία στα μέτρα, για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και την καταβολή της επόμενης δόσεως που περιμένει εδώ και μήνες η χώρα μας, πρέπει να υπάρξει και συμφωνία για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Επειδή όμως αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει 19 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, ΔΝΤ και ΕΚΤ να συμφωνήσουν σε πάρα πολλές παραμέτρους (πχ το ύψος των πληρωμών για δάνεια ως ποσοστό του ΑΕΠ, το ύψος των επιτοκίων από τον ESM, η χρονική διάρκεια του «παγώματος» των επιτοκίων κλπ), η συζήτηση δύσκολα θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μέσα σε 15-20 μέρες, ως το συμβούλιο Eurogroup της 24ης Μαΐου ή ως τα τέλη του μηνός.
Για το λόγο αυτό, πηγές κοντά στην διαπραγμάτευση διαβλέπουν ως ενδεχόμενο ότι, προκειμένου να μην φτάσει ο Ιούνιος και απομένει ανοιχτή η αξιολόγηση, η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνη αποδεκτή μια «συμφωνία κυρίων» με τους Ευρωπαίους πως η συζήτηση για τον τρόπο ελάφρυνσης του χρέους θα μπορεί να συνεχιστεί, ακόμα και μετά την αξιολόγηση.
Αυτό σημαίνει πως όσο η κυβέρνηση θα τηρεί με σοβαρότητα και ευθύνη τις δεσμεύσεις της, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ θα προχωρούν στην εξειδίκευση των αλλαγών στο δανειακό πρόγραμμα. Μια επαναβεβαίωση της δέσμευσης των δανειστών για ελάφρυνση χρέους, όπως εκείνης του Νοεμβρίου του 2012, σε συνδυασμό με την ανακοίνωση διαδικασίας που θα οδηγεί σε τελικές αποφάσεις, μπορεί να σημαίνει πολλά για την κυβέρνηση που, πιεζόμενη από έλλειψη χρόνου και χρήματος, δίνει ήδη το δικό της περίγραμμα των αποφάσεων, ως εξής:
– όχι σε «κούρεμα» χρέους που δεν δέχονται επ’ουδενί οι δανειστές.
– προσδιορισμός του κατάλληλου ύψους πληρωμών στα επόμενα χρόνια, για να θεωρείται βιώσιμο το χρέος.
– προνομιακά χαμηλά επιτόκια επί του επίσημου (διακρατικού) χρέους για δεκαετίες.
Προς το παρόν, μόνον φόροι
Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση θέλει να περάσει το 2016 χωρίς μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ευελπιστώντας ότι δεν θα χρειαστεί να καταφύγει στα πρόσθετα μέτρα των 3,6 δισ. Για το λόγο αυτό, επικαλείται και την άποψη της Κομισιόν ή και άλλων ευρωπαϊκών κρατών (Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία) που δεν θέλουν να υπάρξει «κακό προηγούμενο» προληπτικές νομοθέτησης χωρών με πρόβλημα όπως η Ελλάδα (αφού και οι ίδιες θεωρούνται εν δυνάμει τέτοιες).
Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση προβάλει ως επαρκή τα φοροεισπρακτικά μέτρα όπως οι αυξήσεις ΦΠΑ και οι αυξήσεις έμμεσων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, αν και δεν μπορεί να αποφύγει πως στο βασικό πακέτο των 5,4 δισ. ευρώ θα περιληφθούν και μέτρα που αγγίζουν τα μισθολόγια του δημοσίου.
Aποστολή
