Η κίνηση της Ελλάδας να μην πληρώσει την δόση της Παρασκευής στο ΔΝΤ και να ζητήσει ενοποίηση των πληρωμών του Ιουνίου, δεν σημαίνει απαραίτητα ρήξη και διαφωνία, επισημαίνει σε άρθρο του το περιοδικό Economist. Αντίθετα, σημειώνει, μπορεί να φέρει τη συμφωνία πιο κοντά.
Οι πιέσεις προς τις δύο πλευρές για την επίτευξη συμφωνίας τώρα αυξάνονται, αναφέρει ο Economist και τονίζει ότι ούτε οι Έλληνες θέλουν να βγουν από το ευρώ, ούτε η υπόλοιπη Ευρωζώνη θέλει να δεχθεί τέτοιο πλήγμα, που θα την μετατρέψει σε τίποτα περισσότερο από ένα από τα πολλά προσωρινά συστήματα σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας, παρά μια πραγματική μόνιμη νομισματική ένωση για όλα τα μέλη.
Τα σχέδια των προτάσεων των δύο πλευρών δείχνουν πως η Ελλάδα έκανε σημαντικά βήματα ως το κρίσιμο ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος, όπως και στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, τονίζει το ρεπορτάζ, που σημειώνει πάντως πως οι «κόκκινες γραμμές» του κυρίου Τσίπρα σε ασφαλιστικό και εργασιακά παραμένουν – αν και με την «υποχώρηση» ως προς τις πρόωρες συντάξεις.
Το κρίσιμο ζήτημα για τον Economist είναι το κατά πόσο ο κύριος Τσίπρας μπορεί να πείσει το κόμμα του ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει περαιτέρω συμβιβασμούς με τους πιστωτές: «Κατά μία έννοια, αυτό είναι το ζήτημα όλο το διάστημα. Η απόφαση μη καταβολής της δόσης στο ΔΝΤ πρέπει να εξεταστεί υπό αυτό το πρίσμα. Αν ο κύριος Τσίπρας πρόκειται να επικρατήσει και να πείσει πως η σωστή πορεία είναι αυτή των πραγματιστών, τότε πρέπει να αποδείξει πως δεν παρασύρεται απλά από τους πιστωτές της Ελλάδας. Έτσι, η προσωρινή αναβολή μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμα, αν και το γεγονός πως μια τόσο ριψοκίνδυνη κίνηση δείχνει πόσο δύσκολο είναι ένα τέτοιο εγχείρημα».
