Ο στενός συνεργάτης του Ευρωβουλευτή, Μανώλη Κεφαλογιάννη, Κώστας Κεφαλογιάννης άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 47 ετών στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, βυθίζοντας στο πένθος, συγγενείς, φίλους και συνεργάτες.
Η περιπέτεια της υγείας του δεν είχε αίσιο τέλος παρότι υπήρχαν θετικά μηνύματα μετά το εξιτήριο του από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ΠΑΓΝΗ, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα. Αφήνει πίσω του ένα παιδί 10 ετών, τον Γιώργο.
Ο Κώστας Κεφαλογιάννης υπήρξε ενεργό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας για αρκετά χρόνια, είχε διατελέσει για οκτώ χρόνια δημοτικός σύμβουλος Γαζίου, ενώ υπηρετούσε και στο γραφείο του Ευρωβουλευτή Μανώλη Κεφαλογιάννη ο οποίος συντετριμμένος αποχαιρέτησε «έναν αδερφό», όπως έγραψε χαρακτηριστικά.
Συντετριμμένος ο Ευρωβουλευτής Μανώλης Κεφαλογιάννης τον αποχαιρέτησε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Καλό ταξίδι αδερφέ μας. Ήσουν Ένας Σπουδαίος Άνθρωπος …», έγραψε.
Η δήλωση του υφυπουργού Υποδομών, Γιάννη Κεφαλογιάννη, για τον χαμό του «συγγενή, του φίλου, του μαχητικού συνοδοιπόρου» όπως τον αποκαλεί, συγκινεί:
«Αποχαιρετούμε με βαθιά οδύνη ένα αγαπημένο συγγενή, ένα γνήσιο φίλο και έναν μαχητικό συνοδοιπόρο. Ο Κώστας Κεφαλογιάννης ξεκίνησε από τα Ανώγεια με εφόδιο την αυθεντικότητα του χαρακτήρα του και τη δύναμη της ψυχής του και ακολουθήσε μια πορεία που αποδείκνυε την καθαρότητα της σκέψης του και τη σταθερή του πίστη σε ότι και αν υποστήριζε. Πάντα μαχητικός, και πάντα εκεί να στηρίζει την παράταξη ακόμα και στις δυσκολότερες στιγμές της.
Πάντα διπλά στους συμπολίτες του με γνήσιο ενδιαφέρον για τα προβλήματα τους. Αποχαιρετούμε ένα γνήσιο κρητικό, ένα σπουδαίο Ανωγειανό, έναν άνθρωπο που κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του σε όσους τον γνωρίσαν. Αποχαιρετούμε ένα στοργικό πατερά που κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να είναι ουσιαστικά διπλά στο παιδί του, ως φίλος και συμπαραστάτης στο δύσκολο ταξίδι της ζωής.
Γνωρίζω καλά ότι ο ίδιος δε θα επιθυμούσε ούτε μεγαλοστομίες ούτε τίποτα παραπάνω από ένα καλό λόγο κατά τον απαιτούμενο φόρο τιμής στη μνήμη του με συγγενείς, φίλους και χωριανούς στην πατρογονική γη που γαλουχήθηκε με την ανωγειανή πρεπιά που συνόδευε κάθε έκφανση της σύντομης ζωής του.
Γνωρίζω επίσης ότι δε θα ήθελε η απώλεια του να συνοδεύεται από τη θλίψη που όλοι νιώθουμε αλλά από την διατήρηση της αγάπης μας για τον ίδιο όσο και για τη ζωή, μιας και ο ίδιος έζησε έντονα κάθε στιγμή της δικής τους ζωή, πάντα αγέρωχος με χαμόγελό και καθαρή ματιά.
Καλοστραθιά αγαπημένε μου ξάδερφε».
