Πώς είναι δυνατόν μετά από επεισόδια σε πορείες και διαδηλώσεις, μετά από τρομοκρατικές επιθέσεις ή εμπρησμούς, μετά από καταλήψεις και μπάχαλα, μετά από επαναστατικές ένοπλες ληστείες η Αριστερά ΠΑΝΤΑ να μιλάει για “προβοκάτσια που σκοπό έχει να αμαυρώσει το λαϊκό κίνημα” και ΠΑΝΤΑ μετά να σπεύδει να υποστηρίξει με κάθε τρόπο τους συλληφθέντες “προβοκάτορες” αντί να τους αποκηρύξει το λιγότερο ή να τους λιντσάρει το περισσότερο;
Βγάζει λογική;
