Τεράστια ερωτηματικά (σικ) έχει προκαλέσει η αποκάλυψη της εφημερίδας “Το ΒΗΜΑ” για τις μυστικές συναντήσεις του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του εκδότη Σταύρου Ψυχάρη πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως έγραψε το ρεπορταζ, σε αυτές τις συναντήσεις ο κ. Τσίπρας φέρεται να υποσχέθηκε διαγραφή των δανείων της εκδοτικής επιχειρήσης του κ. Ψυχάρη αλλά και πολιτική μεθόδευση προκειμένου ο τηλεοπτικός σταθμός του οποίου είναι μέτοχος να περιέλθει στην κατοχή του.
Η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου σήμερα που ακολούθησε την χθεσινή παραδοχή των συναντήσεων, ήταν η προειδοποίηση προς κάθε ενδιαφερόμενο πως “η ηχογράφηση ιδιωτικών συνομιλιών είναι κακούργημα και όποιος δημοσιεύσει τέτοιες θα πάει… μέσα!”
Ισχύει όμως αυτό νομικά; Και αν ακόμη ισχύει, μήπως αυτός ο νόμος είναι ένας κακός νόμος που δεν ενισχύει τη δημοκρατία;
Το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) ορίζει τα εξής:
“1. Παν πρόσωπον δικαιούται εις σεβασμόν της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του, της κατοικίας του και της αλληλογραφίας του.
2. Δεν επιτρέπεται να υπάρξει επέμβαση δημοσίας αρχής εν τη ασκήσει του δικαιώματος τούτου, εκτός εάν η επέμβασις αύτη προβλέπεται υπό του νόμου και αποτελεί μέτρον το οποίον, εις μίαν δημοκρατικήν κοινωνίαν, είναι αναγκαίον δια την εθνικήν ασφάλειαν, την δημοσίαν ασφάλειαν, την οικονομικήν ευημερίαν της χώρας, την προάσπισιν της τάξεως και την πρόληψιν ποινικών παραβάσεων, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, ή την προστασίαν των δικαιωμάτων και ελευθεριών άλλων”
Γενικότερα θα λέγαμε ότι ανεξαρτήτως του χώρου, όπου έγινε η συνομιλία, η μαγνητοταινία, στην οποία αυτή, χωρίς τη συναίνεση του ενός των συνομιλητών, αποτυπώθηκε, είναι συνταγματικά απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί εναντίον του άλλου ατόμου σε πολιτική δίκη, ανεξαρτήτως του προσώπου που επιχείρησε τη μαγνητοφώνηση, δηλαδή έστω κι αν αφορά σε πρόσωπο που μετείχε στη συνομιλία που μαγνητοφωνήθηκε.
Ισχύει όμως μία εξαίρεση από τον, συνταγματικής ισχύος, κανόνα της απαγορεύσεως των εν λόγω αποδεικτικών μέσων ισχύει μόνο υπέρ της προστασίας συνταγματικά υπέρτερων έννομων αγαθών, όπως είναι η ανθρώπινη ζωή. Κάθε άλλη εξαίρεση από την ως άνω απαγόρευση, που εισάγεται με τυχόν διάταξη νόμου, όπως είναι και ο Ποινικός Κώδικας, είναι ανίσχυρος εφόσον υπερβαίνει το κριτήριο της προστασίας συνταγματικά υπέρτερου έννομου αγαθού , πως είναι η ανθρώπινη ζωή, εθνική ασφάλεια, η πρόληψη ποινικών παραβάσεων κ.ά. (Ολομ.Α.Π.1/2001).
Τι λέει η Ελληνική νομοθεσία
Σε κακούργημα τιμωρούμενο με κάθειρξη ως και δέκα έτη έχει μετατραπεί από το 2008 το αδίκημα της υποκλοπής συνομιλιών και τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, όπως και της βιντεοσκόπησης ιδιωτικών και προσωπικών στιγμών με κρυφή και φανερή κάμερα, ακόμη και η βιντεοσκόπηση με κινητό τηλέφωνο.
Ακόμη, σύμφωνα με τον συγκεκριμένο νόμο έχουν κλείσει όλα τα «παράθυρα» που υπήρχαν στο παρελθόν και τα οποία επέτρεπαν στα δικαστήρια να αποδέχονται ως αποδεικτικό στοιχείο την καταγραφή ή τη βιντεοσκόπηση συνομιλιών. Οι περιπτώσεις αυτές ήταν η επίκληση συνομιλιών για την απόδειξη κακουργηματικής πράξης και η επίκληση στοιχείων που κατοχυρώνουν την αθωότητα κατηγορουμένου, η οποία δεν μπορεί να αποδειχθεί με άλλον τρόπο.
