Όπως αναφέρει, η ιδέα ότι η ανατροπή που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο καλοκαίρι θα ήταν και το τέλος της κρίσης αποτελεί κάτι μεταξύ φρούδας ελπίδας και παραπλάνησης. Γιατί αυτό που τελικά είπε η τρόικα στην ελληνική κυβέρνηση ήταν πως «αν είστε καλά παιδιά και κάνετε ό,τι σας λέμε τότε και μόνο τότε θα πάρετε τα χρήματα που χρειάζεστε». Και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν χαίρονται τώρα με μερικά από αυτά που τους ζητούν να κάνουν: τώρα το θέμα είναι οι συντάξεις.
Η ελληνική κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να μην κάνει περικοπές, γεγονός που τη φέρνει σε ευθεία σύγκρουση με τους δανειστές, λίγους μήνες μετά την υπαγωγή της χώρας στο 3ο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι δεν θα κόψει κύριες κι επικουρικές συντάξεις ,έσω του σχεδίου που υπέβαλε προς αξιολόγηση στους δανειστές τη Δευτέρα.
Δεν υπάρχει κάτι καινούργιο σε όλα αυτά. Το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα αποτελούσε ανέκαθεν αγκάθι στις συνομιλίες κι ένα εκ των πλέον σοβαρών. Αλλωστε λόγω αυτού και των υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για τις συντάξεις έχασε την εξουσία η προηγούμενη κυβέρνηση. Όποια κι αν είναι τα σωστά και τα λάθος σημεία του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος (και, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, το συνταξιοδοτικό παραείναι γενναιόδωρο, κοστίζοντας ακριβά στον κρατικό προϋπολογισμό), πάντα αποτελούσε εμπόδιο στις διαπραγματεύσεις.
Και φτάσαμε στον Ιανουάριο του 2016 και ακόμα το συζητάμε, σαν να είμαστε ακόμα στο φθινόπωρο του 2014. Ολο αυτό δείχνει ότι η συμφωνία του Ιουλίου του 2015, απλώς δεν ήταν το τέλος στο έπος της ελληνικής κρίσης χρέους.
Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν ότι όλοι διακήρυξαν ότι από εκείνη τη μάχη του καλοκαιριού βγήκαν νικητές και μετά έστειλαν τους διαπραγματευτές να ασχοληθούν με τις «οχληρές» λεπτομέρειες. Αμελητέες λεπτομέρειες, όπως πχ αν η Ελλάδα θα μειώσει τελικά τις δαπάνες που οι δανειστές απαιτούν. Λεπτομέρειες που οδήγησαν την κρίση σε αυτό το σημείο εξ αρχής.
Η αλήθεια είναι, συνεχίζει το άρθρο, πως η καλύτερη λύση ήταν πάντα η ελληνική χρεοκοπία και το Grexit. Και το ότι αυτό δεν συνέβη είναι και η αιτία γι’ αυτό που γίνεται τώρα. Κι έτσι έχουμε και την αέναη π παράταση του οικονομικού βασάνου της Ελλάδας.
Η αλήθεια στην οικονομική πολιτική μοιάζει λίγο με την οδοντιατρική: συχνά είναι καλύτερο το σοκ του έντονου πόνου τώρα παρά η παράταση του πόνου για αργότερα. Ετσι κι αλλιώς και στη δεύτερη περίπτωση κανείς δεν γλιτώνει από τον πόνο και συνήθως, όταν έρθει, είναι πολύ χειρότερος.
Πηγή
