Ελεύθερη επαγγελματίας, εξαιρετικά δραστήριο άτομο. Και ξαφνικά έρχεται η απόφαση που δεν περίμενε κανείς. Πλέον την αποκαλούν όλοι αδελφή Μεθοδία και μπορεί να την συναντήσει κανεί στο μοναστήρι του Γενεσίου της Θεοτόκου στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ λέει για την απόφασή της αυτή που ξάφνισασε γνωστούς και φίλους: «Ολοι μού έλεγαν πώς μπήκα εκεί (στο μοναστήρι) και κλείστηκα. Εγώ, όμως, ένιωθα σαν να μού είχαν ανοίξει τα κάγκελα και πέταξα ελεύθερα, ένιωθα σαν να με απελευθερώνουν πλήρως. Φτάνει να ακούσει κάποιος τις μοναχές να ψάλλουν το χαρμόσυνο μήνυμα “Χριστός Ανέστη”, με μια ιδιαίτερη χροιά για να επιστρέψει».
Ανθεί ο θρησκευτικός τουρισμός
Πολύς κόσμος προστρέχει στα μοναστήρια για να παρακολουθήσει τις Ακολουθίες που είναι κατανυκτικές, αλλά και μετά το Πάσχα, “ανθεί” ο θρησκευτικός τουρισμός, ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής της Λειτουργικής στη Σχολή Θεολογίας τού Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Παναγιώτης Σκαλτσής.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το Πάσχα, το ησυχαστικό πνεύμα ελκύει τον κόσμο. “Ο κατανυκτικός και ήσυχος τρόπος, το λίγο φως, η έλλειψη μικροφώνων και φασαρίας, καλούν τον πιστό όχι μόνο το Πάσχα αλλά και κάθε Κυριακή” επισήμανε -μεταξύ άλλων- ο κ. Σκαλτσής.
Τα γυναικεία μοναστήρια
Πέραν, όμως, της αναζήτησης της αλήθειας, τα γυναικεία μοναστήρια αποτελούν και μνημεία πολιτισμού, για την ανάδειξη των οποίων, οι μοναχές έχουν εργαστεί και για την ανοικοδόμηση των κτιρίων καθώς και την αποκατάσταση τοιχογραφιών ναών.
Ο καθηγητής αναφέρθηκε στο τεράστιο πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο των γυναικείων μοναστηριών. “Πολύς κόσμος παρηγορείται, ασθενείς, άνθρωποι πεινασμένοι, ναρκομανείς βρίσκουν τον τρόπο να φιλοξενήσουν, να παρηγορήσουν, να συνδράμουν με οποιοδήποτε τρόπο […]. Αλλά οι αδελφές, όπως και οι μοναχοί, δεν λένε ποτέ όχι, έχουν τρόπο να ασκήσουν την αγάπη”.
Η προσφορά των γυναικείων μοναστηριών
Άλλη μία προσφορά των γυναικείων, κυρίως, μοναστηριών είναι η εξάσκηση στις λεγόμενες λειτουργικές τέχνες, δηλαδή η αγιογραφία, η ιεροραπτική, η υφαντική, η κεντητική, ενώ οι μοναχές ζουν από ό,τι προσφέρει η γη, την οποία και καλλιεργούν, πρόσθεσε ο κ. Σκαλτσής.
Γιατί ο γυναικείος μοναχισμός αναγεννάται σε περιόδους κρίσης
Ο γυναικείος μοναχισμός “αναγεννάται” σε περιόδους κρίσης, της οποίας ο χαρακτήρας δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομική παράμετρο. “Βλέπετε γύρω μας, παιδιά που κάτι ψάχνουν” και οδηγούνται στο μοναχισμό. Παιδιά μορφωμένα, που επέλεξαν αυτόν τον δρόμο, παιδιά που εμπνεύστηκαν από το πρότυπο που είχαν. Δεν είναι δε και λίγες οι περιπτώσεις γυναικών ή ανδρών που πήγαν σε ένα μοναστήρι για να επισκεφθούν ένα φίλο/φίλη τους και, τελικά, έμειναν και αυτοί.
Ο μοναχισμός είναι υπέρβαση, φιλανθρωπία είπε ο κ. Σκαλτσής για να συμπληρώσει ότι “…είναι, όμως, μία επιλογή, που δείχνει την πραγματική αγάπη στον κόσμο”.
Η αφετηρία του μοναχισμού
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πρώτη ιστορική αφετηρία αναγέννησης του μοναχισμού, ο οποίος έχει τις ρίζες του στο Ευαγγέλιο και μετά στο Βυζάντιο, ξεκινά από τον Άγιο Νεκτάριο, μία σπουδαία μορφή του μοναχισμού. Το 1904, δημιούργησε την πρώτη αδελφότητα στην Αίγινα και η πρώτη μοναχή (και στη συνέχεια ηγουμένη) ήταν μια τυφλή κοπέλα.
Δεύτερος σταθμός στην σύγχρονη ιστορία ανασυγκρότησης του μοναχισμού -είναι κάτι που προέκυψε παράλληλα με την Αγιορείτικη αναγέννηση, μετά τη δεκαετία του ’60 και ραγδαία μετά το ’70 (και λόγω της ανανέωσης του μοναχισμού στο Άγιο Όρος)- όπου καταγράφεται ιδιαίτερη αναβάθμιση στη Μακεδονία με σημαντικές αδελφότητες να ιδρύονται και να συνεχίζουν το έργο τους μέχρι τις μέρες μας.
Μάλιστα, ορισμένα, όπως το μοναστήρι της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας μετεξελίχθηκαν από ανδρώα σε γυναικεία και άνθισε ο μοναχισμός, τόνισε ο κ. Σκαλτσής.
Γιατί οι νέοι επιλέγουν το μοναχισμό
Αναζητώντας δε, απάντηση στο ερώτημα γιατί νέες και νέοι επιλέγουν τον δρόμο του μοναχισμού, ο κ. Σκαλτσής σημείωσε -μεταξύ άλλων- πως είναι τα ερεθίσματα, η έμπνευση που έχει ο κάθε ένας, είναι και μία εσωτερική κλίση. “Δεν μπορεί να ερμηνευθεί στενά, είναι μια έφεση που δεν ερμηνεύεται, είναι ένα μυστήριο του ανθρώπου…” σημείωσε.
