Ούτε καταιγίδα εν αιθρία, ούτε γεγονός άξιο απορίας, ούτε καν εγχώριες λυρικές θριαμβολογίες και εθνικά παραφουσκώματα απαιτούνται για να αντικατοπτρίσουν γλαφυρά ότι το συλλογικό κοντέρ τη χώρας γράφει αποτελεσματικά ρεκόρ προς όφελος των πολιτών. Παρά τη νεαρή ηλικία του, ο «ενορχηστρωτής» του Ψηφιακού Μετασχηματισμού που εισήγαγε η κυβέρνηση Μητσοτάκη κουβαλάει στις αποσκευές του μια ισχυρή σφραγίδα που θα έκανε πολλούς από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του να ζηλέψουν.
Εχει συμβάλει από έκαστο κυβερνητικό του πόστο ώστε η Ελλάδα, κάποτε πρωτοπόρος των ελλειμμάτων, να πετύχει πλεόνασμα Προϋπολογισμού το 2024 – ένα από τα μόλις έξι κράτη-μέλη της Ε.Ε. που το κατάφεραν. Από το δικό του μετερίζι έχει συνεισφέρει στην προσπάθεια ώστε η οικονομική ανάπτυξη του τόπου τα τελευταία τέσσερα χρόνια να είναι σχεδόν διπλάσια από τον μέσο όρο της Ε.Ε. Εχει το μερτικό του σε αυτές τις επιτυχίες ο προσηνής και χαμηλών τόνων σημερινός υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.
Με την επίμονη, πειθαρχημένη, μεθοδική αποφασιστικότητα και την αίσθηση του επείγοντος που τον διακρίνει έχει συστηματικά διαμορφώσει μια κουλτούρα αποτελεσμάτων που υλοποιεί τις αναγκαίες για τη χώρα μεταρρυθμίσεις. Και επειδή οι πράξεις μιλάνε πιο φωναχτά από τα λόγια, ενώ οι επιλογές γράφουν Ιστορία, δεν είναι διόλου τυχαία η εκλογή του σε κορυφαία θέση στα όργανα της Ε.Ε. Η πρώτη για Ελληνα πολιτικό από την 1η Ιανουαρίου 1981, όταν η χώρα μπήκε επισήμως στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Για τον αθόρυβα αεικίνητο και ανοικτό στις προκλήσεις Πιερρακάκη τα επόμενα 2,5 χρόνια, ως de facto «υπουργού Οικονομικών» της Ευρωζώνης, ανοίγουν διάπλατα πεδίο για τη δραστήρια δημιουργία αποτελεσμάτων με ισορροπία, ευελιξία και ταχύτητα. Ο ίδιος έχει τα εχέγγυα να αποτελέσει τη φωνή της σύνθεσης και του συντονισμού σε κρίσιμα ευρωπαϊκά ζητήματα.
Η τελέσφορη ικανότητά του είναι αποδεδειγμένη ώστε να υπερβαίνει τα όρια της απλής συμμετοχής. Εδώ και χρόνια, άλλωστε, έχει φωτογραφίσει τι τον εκφράζει: «το μόνο που πρέπει να αποφασίσουμε είναι τι θα κάνουμε με τον χρόνο που μας δίνεται». Μια φράση του Γκάνταλφ από τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Ενα βιβλίο που διάβασε και τον συνάρπασε στα παιδικά του χρόνια.
Η σχέση με τον Μητσοτάκη
Εντεκα χρόνια πριν. Μάιος του 2014. Παραμονές των ευρωεκλογών εκείνης της χρονιάς. Σε μια πολιτική εκπομπή του καναλιού ACTION 24 συμμετέχει ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Είναι τότε υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο της Ελιάς. Oταν τελειώνει με τις τοποθετήσεις του, που συνδυάζουν έναν χαμηλόφωνο ακαδημαϊσμό του Χάρβαρντ με την εγγενή λαϊκότητα ενός γνήσιου παιδιού μιας παραμελημένης αθηναϊκής γειτονιάς, σηκώνεται από τη θέση του. Πρόκειται να τον διαδεχθεί στο πάνελ ο τότε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης.
Το αιφνίδιο αντάμωμά τους στο στούντιο ξεπερνά την τυπική αβρότητα δύο πολιτικών από διαφορετικούς, αντίπαλους πολιτικούς χώρους. Μαρτυρά εξαιρετική σχέση. Μιλάνε μαζί στην κάμερα με τα καλύτερα λόγια ο ένας για τον άλλον. Μοιράζονται δημοσίως τη μεγάλη αλληλοεκτίμηση και τον αμοιβαίο σεβασμό που τρέφουν μεταξύ τους.
Προφανώς δεν είναι η πρώτη τους συνάντηση. Περίπου δύο χρόνια πριν έχουν έρθει σε επαφή μέσω του κοινού τους φίλου Βασίλη Καρατζά, γιου του αείμνηστου νομικού Θεόδωρου Καρατζά, προέδρου της Εθνικής Τράπεζας επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη. Ανοικτά μυαλά, οι δύο άνδρες, παρότι ηλικιακά τούς χωρίζουν 15 χρόνια, προέρχονται από σπουδές σε μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια. Το σημαντικότερο, μοιάζουν να ανιχνεύουν με παρόμοιες προσεγγίσεις το διαμορφωμένο πολιτικό τοπίο. Είναι ένα πρώτο σημείο εγγύτητας, καθώς οι υπό επεξεργασία στρατηγικές επιλογές τους έχουν να κάνουν με τη διευκόλυνση της ζωής των πολιτών έναντι της αποπνικτικής ντόπιας γραφειοκρατίας.
