Στον «Ριζοσπάστη» του περασμένου Σαββάτου, σε ένα μικρό μαύρο πλαίσιο της σελίδας 22, περνούσε στα ψιλά μια αγγελία τυπωμένη σε πέντε αράδες.
«Η Δήμητρα Πέτρουλα αναζητά μέσω της εφημερίδας φωτογραφία του πατέρα της Σωτήρη, αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στη Λακωνία, από σύντροφο ή συναγωνιστή του, γιατί η ίδια δεν έχει καμία φωτογραφία του.
Το Εθνος της Κυριακής έψαξε την Δήμητρα Πέτρουλα και αναζήτησε την ιστορική μαρτυρία της.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας δολοφονήθηκε από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς τον Απρίλη του 1948 στις φυλακές της Σπάρτης».
Η τελευταία φορά που η κ. Πέτρουλα αντίκρισε τον πατέρα της ήταν τον παγωμένο Γενάρη του 1946, όταν κοριτσάκι τριάμισι ετών, πέρασε δύο μέρες τριγυρίζοντας μόνη και νηστική ανάμεσα στα πτώματα της μάνας, των αδελφών της και άλλων τεσσάρων συγγενών που είχαν βασανιστεί και δολοφονηθεί μπροστά της, στην αυλή του σπιτιού τους στο Μοναστήρι Λακωνίας από ντόπιους Χίτες, πρώην συνεργάτες των ναζί και μετέπειτα διώκτες των κομμουνιστών που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση.
«Τότε κατέβηκε από το βουνό ο πατέρας μου με τον αδελφό μου τον Βασίλη. Εβαλαν στην κουζίνα τη δωδεκάχρονη αδελφή μου που δεν είχε πεθάνει ακόμη για να μην τη φάνε ζωντανή τα κοράκια. Αυτό το ελάχιστο μπόρεσαν να κάνουν. Κανείς από το χωριό δεν τόλμησε να πλησιάσει. Λίγες μέρες αργότερα τον θυμάμαι στο μισοσκόταδο να μου φτιάχνει μια φέτα ψωμί με λίγο λάδι και να κυλούν δάκρυα στο μάγουλό του. Εκτοτε δεν τον ξαναείδα», διηγείται στο «Εθνος» η κ. Πέτρουλα.
«Αναζητώ μια ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ του. Είναι σημαντικό για μένα να δω πώς ήταν, λένε ότι του μοιάζω αλλά ποιος ξέρει… Ο πατέρας μου μετά από αυτό που συνέβη άσπρισε μέσα σε μία μέρα. Οταν τον είδε ο αδελφός μου στις φυλακές της Τρίπολης, είπε: Αν αυτός με τη μακριά γενειάδα δεν ήταν τόσο γέρος και τυφλός θα έλεγα ότι είναι ο πατέρας μου, τόσο του μοιάζει. Και ήταν αυτός. Θέλω λοιπόν να δω την εικόνα του. Προ ετών έστειλα άνθρωπο και στην Ασφάλεια μήπως από τους φακέλους υπήρχε κάτι. Μου είπαν ότι δεν έχουν τίποτα. Απευθύνομαι, λοιπόν, σε όποιον μπορεί να βοηθήσει. Θα συμπληρωθεί μέσα μου ένα παζλ ζωής», λέει με φωνή ποτισμένη από τρυφερότητα – εντυπωσιακή αν αναλογιστεί κανείς τη φρίκη που χάραξε τη ζωή της.
Καπετάνιος του εφεδρικού ΕΛΑΣ και φρούραχος στο Γύθειο ο Σωτήρης Πέτρουλας φυλούσε στο νησί Κρανάη τους περίπου 800 Χίτες της Πελοποννήσου που είχαν συλληφθεί ως συνεργάτες των Γερμανών.
H Δήμητρα Πέτρουλα του Σωτήρη, γεννήθηκε στη Μάνη, στη Μονή Τσίγκου στα Πετρουλιάνικα. Ζει στον Πειραιά και έχει μια κόρη. Η οικογένεια Πέτρουλα πρόσφερε στον αγώνα 42 νεκρούς, ενώ η ίδια έζησε, μικρό κοριτσάκι, τη σφαγή της οικογένειάς της. Η Δήμητρα Πέτρουλα έχει δώσει αγώνες και συνεχίζει να αγωνίζεται για την ανάδειξη του ρόλου και της προσφοράς της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού στη Μάνη, στη Λακωνία και γενικότερα στην Πελοπόννησο. Είναι πάντοτε παρούσα στους αγώνες του ΚΚΕ που υποστηρίζει με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια.
