Σε ένα νέο άρθρο του με τίτλο «διαφορετική, αλλά δίκαιη», ο δημοσιογράφος του Reuters Hugo Dixon, δίνει την δική του εξήγηση στο γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «συμπεριφέρεται» διαφορετικά τώρα, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από ό,τι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2012.
«Είναι η ΕΚΤ άδικη με την Ελλάδα; Αυτό πιστεύει η αριστερή κυβέρνηση της χώρας» ξεκινά το άρθρο του και εξηγεί πως όταν το 2012, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Σαμαρά βρέθηκε σε αντίστοιχη κατάσταση και χρειαζόταν χρήματα, τότε η ΕΚΤ αύξησε το όριο των εντόκων, χρηματοδοτώντας ουσιαστικά την ελληνική κυβέρνηση.
Τώρα, η κυβέρνηση του Τσίπρα, ζητά να συμβεί το ίδιο πράγμα, όμως ο κύριος Ντράγκι αρνείται, αναφέρει ο Dixon. «Ο Μάριο Ντράγκι επιχείρησε να δικαιολογήσει την σκληρή στάση του, αναφέροντας ότι αν επέτρεπε την αύξηση των εντόκων, τότε το χρήμα θα χρησιμοποιούνταν για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους, κάτι που απαγορεύεται από τον κανονισμό της Τράπεζας. Ομως υπάρχουν δύο λάθη σε αυτήν το επιχείρημα. Πρώτον αν κάτι τέτοιο ισχύει τώρα, γιατί δεν ίσχυε και το 2012; Και δεύτερον, ο κανονισμός απαγορεύει μόνο την απευθείας χρηματοδότηση και όχι την έμμεση, κάτι που άλλωστε για την ακρίβεια, ήδη συμβαίνει», παρατηρεί ο Dixon.
Θεωρεί όμως ο ίδιος πώς η στάση του Ντράγκει είναι άδικη; Όχι, απαντά στο άρθρο του ο Dixon. Η διαφορά με το 2012, λέει ο ίδιος, είναι ότι η ΕΚΤ τότε δεν είχε λόγο να μην εμπιστεύεται την ελληνική κυβέρνηση. Αντίθετα, σήμερα, ισχυρίζεται, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει κινήσεις που θα ανέτρεπαν ουσιαστικά το κλίμα δυσπιστίας εκ μέρους των εταίρων.
«Σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα θα μπορούσαν να αλλάξουν αν ο Τσίπρας ξεκινούσε να δουλεύει πιο αποτελεσματικά με τους πιστωτές της Ελλάδας. Σίγουρα χρειάζεται να το κάνει σύντομα, καθώς η χώρα έχει άμεσο πρόβλημα ρευστότητας τις επόμενες εβδομάδες. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ΕΚΤ θα μπορούσε να χαλαρώσει τα όρια των εντόκων, κάτι που άλλωστε ο Ντράγκι άφησε ανοιχτό», σημειώνει στο άρθρο.
«Στην περίπτωση που ούτε τότε η ΕΚΤ δεν αλλάξει τη στάση της, θα είναι εκείνη έκθετη να εξηγήσει τη στάση της», καταλήγει ο Hugo Dixon.
