Οι αλλεπάλληλες διασπάσεις των ταχαριστερών του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και οι μεγάλες απώλειες της Νέας Δημοκρατίας το πιο εύφορο έδαφος για την άνθηση του ΠΑΣΟΚ. Κι όμως η εκτόξευση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη δεύτερη θέση περιόρισε τις ελπίδες των «πράσινων» στο 11%. Δηλαδή τα «παιδιά» του Ανδρέα φλερτάρουν με μονοψήφιο αριθμό.
Παρ’ όλα αυτά, πιστεύουν και διακηρύσσουν τη δυναμική της κυβερνητικής, σοσιαλδημοκρατικής αλλαγής. Μόνοι τους. «Μα με ποιους να συνεργαστούμε; Με την Κωνσταντοπούλου και τον ΣΥΡΙΖΑ;»
Ο λόγος στην εκλεκτή Αννα Διαμαντοπούλου. Στοιχηματίζω ότι αν είχε εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος, τα αποτελέσματα θα ήταν καλύτερα. Το ίδιο θα συνέβαινε και με αρχηγό τον Παύλο Γερουλάνο. Αν κανείς αφουγκραστεί σχόλια καθημερινών πολιτών, πάνω σε αυτές τις εκτιμήσεις θα πέσει. Προσωπικά δεν έχω ακούσει ούτε μισό θετικό σχόλιο υπέρ Νίκου Ανδρουλάκη. Τέλος πάντων.
Με την Αννα Διαμαντοπούλου λοιπόν. Επειδή διακρίνεται για σοβαρότητα, ψυχραιμία, αντικειμενικότητα, αυτοκριτική διάθεση, αλλά και για την τόλμη της. Το παρελθόν της ως υπουργού Παιδείας ένα από τα μεγάλα παράσημά της.
Κουβεντιάσαμε για όλα. Από την αλλαγή ηγεσίας μέχρι τα Τέμπη, τον Κυριάκο, την παραγωγή, τα πάντα. Και ομολογώ ότι για όλα είχε ρεαλιστικά επιχειρήματα. Και όταν μου είπε «τα Τέμπη τίναξαν το καπάκι της κατσαρόλας. Πραγματικά, αυτούς τους γονείς δεν έχω μάτια να τους δω, σκύβω το κεφάλι. Γιατί όλοι μας έχουμε ευθύνη απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους – και σε αυτούς από το Μάτι», υποκλίθηκα.
Σκηνή 1η: «Τα Τέμπη “τίναξαν” το καπάκι της κατσαρόλας»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Ακούω αναταράξεις εντός του ΠΑΣΟΚ έτσι δεν είναι;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εντάξει, υπάρχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία λύνονται. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τα λύσουμε με τον πιο ήρεμο και πιο ήσυχο τρόπο.
Δ.Δ.: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι δεύτερη. Μήπως ήταν τελικά λάθος που ξαναβγήκε πάλι ο Ανδρουλάκης; Είναι δυνατόν ο αρχηγός να παίρνει 7%;
Α.Δ.: Να τα πάρουμε ένα-ένα. Η Ζωή έχει 16% και ο Βελόπουλος έχει 9%. Η Ζωή είπε να στείλουμε τον Τριαντόπουλο και τον Μητσοτάκη στη φυλακή. Και ο Βελόπουλος είπε «εύχομαι να ήταν τα παιδιά σας στα Τέμπη». Εχουμε δηλαδή ένα πολύ υψηλό ποσοστό ανθρώπων να υποστηρίζει απόλυτα ακραίες προσεγγίσεις. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα όλης αυτής της τελευταίας περιόδου των Τεμπών. Εφερε στην επιφάνεια το συναίσθημα των Ελλήνων, αλλά και την οργή, η οποία οφείλεται σε πολλά και διάφορα πράγματα, όπως οι δυσκολίες στην καθημερινότητα, οι χαμηλοί μισθοί, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Μία καθολική οργή. Τα Τέμπη… τίναξαν το καπάκι της κατσαρόλας. Σέβομαι και αποδέχομαι αυτό που λένε οι δημοσκοπήσεις, αλλά νομίζω ότι αυτή είναι μια πολύ ιδιαίτερη φάση.
Δ.Δ.: Ενα κόμμα τόσο ιστορικό όπως το ΠΑΣΟΚ να φτάνει στο σημείο να παίρνει 11%, είναι εξοργιστικό. Δηλαδή χωρίς το brand name ΠΑΣΟΚ, πόσο θα έπαιρνε;
Α.Δ.: Σου θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε από το 12% και έφτασε στο 48%. Υπήρξε ένα μεγάλο κόμμα και γνώρισε θριάμβους και καταστροφές. Ανέβηκε σε κορφές και έπεσε και σε βάραθρα, πολύ χειρότερα από το 11%.
Δ.Δ.: Η Νέα Δημοκρατία σε κατηφορική πορεία, ο ΣΥΡΙΖΑ σε κατρακύλα και το ΠΑΣΟΚ σε στασιμότητα. Αντί να κερδίζει, χάνει.
