Μετράμε αντίστροφα για την 28η Οκτωβρίου, εκεί όπου, όπως όλα δείχνουν, θα μεταφερθεί η «λαϊκή αγανάκτηση».
Η Αριστερά ξέρει καλά αυτό το παιχνίδι, το έχει ξαναπαίξει με επιτυχία το 2012. Το ερώτημα είναι αν οι «δικοί μας» θα περιμένουν να περάσει η μπόρα ή αν θα καταγγείλουν ευθέως την προσπάθεια αποσταθεροποίησης που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Γιατί, κακά τα ψέματα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το είχε πει ξεκάθαρα: «Οι δεξιοί έχουν καρδιά καρδερίνας». Και δυστυχώς, το βλέπουμε ξανά. Μπροστά σε κάθε πρόκληση,από τα Τέμπη μέχρι τις παρελάσεις, επιλέγεται η σιωπή αντί της υπεράσπισης της αλήθειας.
Στην άλλη πλευρά, η Αριστερά ετοιμάζει το σκηνικό της. Ο Τσίπρας κάνει πάλι «νέο ξεκίνημα», με τα ίδια πρόσωπα. Παππάς, Ραγκούσης, Πολάκης.
Όλοι μαζί, μια μεγάλη παρέα που έχει πειστεί ότι ο κόσμος έχει ξεχάσει τι έζησε. Και μέσα σε όλα αυτά, ο Φάμελλος να προτείνει συμπόρευση και ο Πολάκης να μιλάει για διάσπαση. «Μια ωραία ατμόσφαιρα», που λέμε.
Στο μεταξύ, στη Νέα Αριστερά προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ ιδεολογίας και εξουσίας, μιλώντας για «διάλογο με τον Τσίπρα» αλλά και «διατήρηση της ταυτότητάς τους». Κοινώς, να τα έχουμε καλά με όλους.
Οι δημοσκοπήσεις παίζουν τα δικά τους παιχνίδια, φουσκώνοντας «δυνητικές ψήφους» για κόμματα που δεν υπάρχουν ακόμη και για ηγέτες που ψάχνουν ρόλο. Οι αριθμοί, ωστόσο, δεν λένε ψέματα: η βάση της κοινωνίας δεν αλλάζει με ευχολόγια.
Και μέσα σε όλα αυτά, μια αχτίδα ουσίας. Ο Χρίστος Δήμας, με ψυχραιμία και ουσία, προσγείωσε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή, θυμίζοντάς της ότι «δήθεν προστάτες της Δημοκρατίας έχουμε δει αρκετούς». Ένα στιγμιότυπο που έδειξε ότι υπάρχει και λόγος, όχι μόνο θόρυβος, στη δημόσια ζωή.
Το ερώτημα είναι ποιος θα τολμήσει να τον κάνει να ακουστεί.
