Του Ειδικού Συνεργάτη
Μπορεί το «φαινόμενο» ΠΑΣΟΚ να ήθελε ιδιαίτερη μελέτη, τώρα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοιχτό βιβλίο. Το ΠΑΣΟΚ, έθρεψε ελπίδες και αυταπάτες και αποτέλεσε τη ζωντανή μετάλλαξη, ενός Λαϊκού Κινήματος σε ένα μηχανισμό άμεσης οργάνωσης νέων τζακιών και εκτέλεσης «εντολών» του κεφαλαίου. Αρχικός στόχος για την επίτευξη του τελικού σκοπού, η διαφοροποίηση από τα συντηρητικά κόμματα με ακραία «αριστερίστικη» συμπεριφορά.
Η προσωρινή Κ.Ε. (1974) δεν δέχεται την υποψηφιότητα του Ι. Σταμούλη και τον αποκλείει από το ΠΑΣΟΚ γιατί υπήρξε μέλος του δικηγορικού συλλόγου Θηβών στη δικτατορία. Με απαίτηση της Τοπικής Οργάνωσης.
Η πρώτη «ρήξη» εκδηλώνεται στον «Αγωνιστή», το περιοδικό της νεολαίας. Στις αρχές του 1975, δημοσιεύεται άρθρο με τον τίτλο «Σοσιαλισμός και δημοκρατικές διαδικασίες», το οποίο βάλλει κατά του Ανδρέα. Το ίδιο βράδυ «εισβάλει» στα γραφεία του «Αγωνιστή» η Βάσω Παπανδρέου εκ μέρους του Ε.Γ. και καταργεί τη διεύθυνση του περιοδικού.
Η πρώτη, όμως, σοβαρή εσωκομματική αναμέτρηση έγινε με τη Δημοκρατική Άμυνα, η οποία είχε προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 1974.
Στις 16 Μαρτίου 1975 συνήλθε το προσυνέδριο του ΠΑΣΟΚ το οποίο ανέδειξε νέα 75μελή Κεντρική Επιτροπή και παρότι συμμετείχαν όλες οι τάσεις, ο Ανδρέας, στηριζόμενος στις δυνάμεις του ΠΑΚ και τους τροτσκιστές έλεγξε, την κατάσταση.
Προτελευταίος, τότε στη νέα Κ.Ε. εξελέγη ένας άγνωστος πολιτικός μηχανικός: Ο Γιώργος Γεννηματάς, υποστηρικτής του Ανδρέα.
Η επικράτηση του Ανδρέα προς την «αριστεροποίηση» όξυνε τις αντιθέσεις με τις «κεντρογενείς» δυνάμεις της Δημοκρατικής Άμυνας». Η εσωκομματική κρίση βαθαίνει και στις 9 Ιουνίου 1975 διαγράφονται από την Κ.Ε. οι προερχόμενοι από τη Δημοκρατική Άμυνα: Β. Φίλιας, Α. Στάγγος, Ν. Κωνσταντόπουλος, Στ. Νέστωρ, Χρ. Παπαθανασίου, Λ. Βάσης, Γ. Ζυγογιάννης, Σπ. Καβουνίδης, Ι. Τούντας και Π. Ευθυμίου. Η κρίση αυτή της «αριστερής κατεύθυνσης» ήταν βαθιά και «εκκαθάρισε» μέχρι το τέλος του ’75 και άλλους: Μελίνα Μερκούρη, Αμαλία Φλέμινγκ, Σάκη Καράγιωργα και Χρ. Ροκόφυλλο.
Είμαστε ακόμα στην αρχή και έχουμε στο κόμμα την πρώτη αναδιάταξη των εσωτερικών συσχετισμών υπέρ των αγωνιστών του ΠΑΚ και των τροτσκιστών προς μια «αριστερή» κατεύθυνση… Έτσι, στην πρώτη περίοδο ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ και της νεολαίας του, εισχωρούν πολλά στελέχη τροτσκιστικών οργανώσεων που πρόσκεινταν στον Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο).
Αιφνιδίως, το Νοέμβριο του 1976 άρχισε η καταδίωξη των τροτσκιστών. Άρχισαν να διαγράφονται από τις Τοπικές Οργανώσεις με συνοπτικές διαδικασίες. Το Δεκέμβριο του ’76 διαγράφεται από το Ε. Γ. ο Λιβιεράτος (Τροσκιστής)και τη θέση του παίρνει ο Κ. Λαλιώτης. ..!
Στις 8-10 Ιουλίου του 1977οργανώνεται στην Αθήνα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η οποία είναι στην ουσία η πρώτη «επανίδρυση» του ΠΑΣΟΚ. Πήραν μέρος 936. Το ΠΑΣΟΚ ελέγχεται πλέον πλήρως από τον Ανδρέα.
Το 1979 θα ξεσπάσει και μια άλλη κρίση στο χώρο της νεολαίας στη Θεσσαλονίκη. Θα ανεβεί ο Άκης και ο Γεννηματάς, με «γεροδεμένα» στελέχη, και ύστερα από ξυλοδαρμούς και εκατέρωθεν καταγγελίες θα καταπνιγεί η «ανταρσία»…! Το 1977 ολοκληρώθηκε και η προσχώρηση της ΕΔΗΝ στο ΠΑΣΟΚ, με την είσοδο της ομάδας «Παναγούλη». Ο Στ. Παναγούλης, ο Ν. Σιφουνάκης, ο Κ. Ξύδης επισκέφτηκαν τον Ανδρέα στο Καστρί και «προσχώρησαν». Μέλη της ΕΣΔΗΝ τότε είναι ο Ευαγ. Βενιζέλος και Γ. Ανωμερίτης.
Όμως, όλα τα «αριστερά» ωραία , έχουν ένα τέλος. Και αυτό φάνηκε από την ημέρα που το ΠΑΣΟΚ αναρριχήθηκε στην κυβερνητική εξουσία 1981. Οι διαδικασίες ενσωμάτωσης στο καπιταλιστικό σύστημα προχωρούν αλματωδώς. Η διαλεκτική της «υποταγής» και της πλήρους ενσωμάτωσης δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης αριστερών ιδεών και δημοκρατικών λειτουργιών. Το «ξεκαθάρισμα» των γραμμών του από τα σοσιαλιστικά υπολείμματα και τους «ρομαντικούς» γίνεται αναπόφευκτο.
Συνοψίζεται στη ρήση του (Αύγουστος 1986): «Όποιος διαφωνεί, να κατέβει από το τραίνο τώρα»!
Η πρώτη πράξη του Ανδρέα, που έδινε καθαρά το μήνυμα, ήταν η «αποβολή» του υφυπουργού του, Ας. Φωτήλα (Ιανουάριος 1982). Ο Φωτήλας είχε προσυπογράψει το ανακοινωθέν της ΕΟΚ κατά Γιαρουζέλσκι. Ο Ανδρέας τον «απέβαλε» λέγοντάς του: «Ασημάκη έχεις τη δική σου εξωτερική πολιτική;».
Στις 23 Ιουνίου 1982 θα οδηγηθεί σε παραίτηση ο πρώτος υπουργός Οικονομικών της Αλλαγής, Εμ. Δρεττάκης (από τους «ρομαντικούς» που πίστευαν στις αυταπάτες της «κοινοβουλευτικής» σοσιαλιστικής αλλαγής).
Τον Αύγουστο του 1982 θα φύγει από την κυβέρνηση και θα διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ και ο Στ. Παναγούλης. Είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Εσωτερικών από το Γ. Γεννηματά.
Το 1982 διαγράφεται ο Μπουλούκος γιατί εκδηλώνει την πρόθεσή του να μην ψηφίσει υπέρ της κατάργησης του σταυρού προτίμησης. Και ο στρατηγός Χονδροκούκης διαγράφεται την ίδια περίοδο γιατί δεν προσήλθε στην ψηφοφορία για το ίδιο νομοσχέδιο.
Τον Ιούλιο του 1983 ο Ν. Καργόπουλος κατέθεσε στην Κ.Ε «αντιεισήγηση», με την οποία κατηγορούσε τον Ανδρέα για «ενσωμάτωση στο σύστημα» και στελέχη του ΠΑΣΟΚ για «αλαζονεία της εξουσίας».
Τον Απρίλιο του 1985 αποχωρεί ο Τ. Ιντζές και αμέσως μετά ο Δημ. Ευαγγελινός. Τον Ιούλιο του ’87 αποχωρεί από το Ε.Γ. ο Δημ Ρόκκος.
Το 1986 τίθεται ο Αρσένης εκτός ΠΑΣΟΚ. Μετά την συνδικαλιστική κρίση που είχε ξεσπάσει, ο Αρσένης πίστεψε ότι ήρθε η ώρα για νέο κόμμα. Ιδρύει το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα που ναυαγεί στις εκλογές του 1989. Μετά επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ.
Το Δεκέμβριο του ’88 αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και από τη Βουλή ο Απ. Λάζαρης, παλιός φίλος του Ανδρέα. Επίσης ο Στ. Γιώτας (φίλος και κουμπάρος του Γεννηματά), μέλος του Ε.Γ. θα εγκαταλείψει το υπουργείο Άμυνας το Νοέμβριο του ’88.
Το Μάρτιο του «΄89» θα απομακρυνθούν από το ΠΑΣΟΚ οι βουλευτές Ρούλα Κακλαμανάκη, Γ. Α. Μαγκάκης και Αντ. Τρίτσης, επειδή απείχαν από την ψηφοφορία σε πρόταση μομφής της Ν.Δ. Βγαίνοντας από την αίθουσα της Βουλής ο Ανδρέας ανήγγειλε με λίγες λέξεις ότι δεν ανήκουν στην Κ.Ο.
Το 1995, τον Οκτώβριο, όταν ο Ανδρέας βάλλει στην Κ.Ε εναντίον αυτών που τον αμφισβητούν, αποχωρεί ο Δημ. Τσοβόλας. Θα ιδρύσει το ΔΗΚΚΙ το οποίο θα μπει στη Βουλή το 1996.
Το 1988, ξεσπά το οικονομικό σκάνδαλο Κοσκωτά.Ο Ανδρέας, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη του «σκανδάλου» και χαρακτηρίζει τις κατηγορίες εναντίον του ως μια συνωμοσία των «σκοτεινών» δυνάμεων και των «ξένων κύκλων» για να ρίξουν την κυβέρνηση.
Λίγοι κατάλαβαν το παιχνίδι που παιζόταν…
Την ίδια χρονιά, 1988, ο Ανδρέας οδηγείται στο Νοσοκομείο Χέρφιλντ. Την ίδια χρονιά, 17 Δεκεμβρίου 1988, ο Γιώργος Παπανδρέου, με επιστολή του ζητά την παραίτηση του πατέρα του!!!
Σε ιδεολογικό επίπεδο η γλώσσα της σκανδαλολογίας λειτουργεί σαν εμβόλιο: Ομολογεί τα τυχαία ελαττώματα του συστήματος και των θεσμών του για να συγκαλύψει καλύτερα τα βασικά ελαττώματα.
Το 1989 αποτελεί ορόσημο για τις πολιτικές εξελίξεις και μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Αλλάζουν καθοριστικά οι συσχετισμοί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ υπέρ των «εκσυγχρονιστών».
Η πρώτη «κίνηση» των «εκσυγχρονιστών» εκδηλώνεται το Νοέμβριο του 1990, στη συνεδρίαση της Κ.Ε. στο «Πεντελικόν» όπου χρησιμοποιήθηκε ο Λαλιώτης και η Μελίνα για την προώθηση στη θέση του Γραμματέα του Παρασκευά Αυγερινού. Πίσω από αυτή την κίνηση ήταν ο Σημίτης.
Ο Ανδρέας κατέβηκε στη συνεδρίαση και επιτέθηκε ευθέως: «Βρέθηκα ενώπιον ενός ωμού εκβιασμού και αν χρειαστεί θα δώσω τα στοιχεία. Δεν πρόκειται να υποκύψω. Δέχομαι την πρόκληση. Η πρότασή μου για τη θέση του Γραμματέα είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος»!
Ο Γεννηματάς, ο οποίος γνώριζε ότι ο Ανδρέας δεν αστειεύεται και ήταν αποφασισμένος να φτάσει μέχρι την ίδρυση νέου κόμματος (και θα τους άφηνε «ορφανούς» χωρίς καμιά τύχη) παρεμβαίνει υπέρ του Ανδρέα.
Ψήφοι: Άκης 71. Αυγερινός 40 (τον Αυγερινό τον ψήφισε και ο Λαλιώτης, Πάγκαλος και ο Σημίτης).
Και στο τρίτο συνέδριο που έγινε το 1994, πάλι ο Ανδρέας έμεινε στο απυρόβλητο. Σε αυτό το συνέδριο, που ο Γεννηματάς καθιερώθηκε ουσιαστικά ως αδιαμφισβήτητος διάδοχος, είπε ο Ανδρέας τη γνωστή ατάκα: «Το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται, δεν χαρίζεται και δεν τεμαχίζεται σε τιμάρια».
Η συνέχεια είναι περισσότερο γνωστή, το ΠΑΣΟΚ περνάει στα χέρια των «Εκσυγχρονιστών» και λοιπά και λοιπά…!
Αυτή η μικρή ιστορία, απλά θυμίζει πως λειτουργεί η Αριστερά στην Ελλάδα. Η Αριστερά που δεν θέλει να μείνει στο 3%. Η «Αριστερά» που θέλει να κυβερνήσει, να ανέβει τα σκαλιά της εξουσίας να περάσει το κατώφλι του Μαξίμου. Τα πρόσωπα δεν είναι φανταστικά, όπως γράφεται όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους σε κάποιες ελληνικές ταινίες.
Όπως και σήμερα, πρόσωπα έχουμε και η ιστορία επαναλαμβάνεται…
Όλη η ουσία του εκάστοτε αντιπολιτευόμενου τόξου που αρέσκεται να «αριστερίζει» συνοψίζεται στα παρακάτω:
“Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον μισθωτό υπάλληλο, στη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας. Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις του. Να στελεχώσουν και να συμμετέχουν στην κατεύθυνση ενός κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σʼ όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής…
Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει τον φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα”. (Ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου 1974)”
