Η αυτοχειρία, για όσους δεν είναι θρησκευόμενοι, θα μπορούσε να είναι αποδεκτή και ως ένα βαθμό ηθική, μόνο όταν γίνεται από επιλογή, χωρίς να συντρέχουν λόγοι υγείας ή άλλοι σοβαροί λόγοι (πχ αισθηματικοί, οικονομικοί). Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι απλώς λιποταξία και φυγοπονία. Πιστεύουμε ότι ο καθένας μας δοκιμάζεται με κάποιον τρόπο και για κάποιον λόγο στη ζωή. Η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο να δώσεις οριστικό τέλος σε μια φλόγα που σβήνει, αλλά να προσπαθήσεις να συντηρήσεις αυτή τη φλόγα, έστω και τρεμάμενη, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Δεν γεννιόμαστε από επιλογή, ούτε ζούμε όπως θα επιλέγαμε, τι μας κάνει λοιπόν να πιστεύουμε ότι έχουμε δικαίωμα επιλογής στον θάνατο αν όχι η ανθρώπινη αλαζονεία και η ματαιοδοξία;
Με την αυτοκτονία δεν επέρχεται η πολυπόθητη λύτρωση, η κάθαρση, ούτε για τον πάσχοντα, ούτε για το σύνολο. Φανταστείτε τον Οιδίποδα να αυτοκτονεί αντί να τυφλώνεται ή τον Χριστό, αντί να σταυρώνεται. Ο πολιτισμός μας είναι θεμελιωμένος από ανθρώπους που υπέφεραν για κάποιον ανώτερο σκοπό και όχι από αυτούς που αυτοκτόνησαν για να μην πονάνε άλλο, είτε σωματικά, είτε ψυχικά.
Κατανοούμε βέβαια πως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι τόσο δυνατοί, ώστε να υπομένουν έναν επώδυνο και αργό θάνατο, ωστόσο δεν θεωρούμε ότι είναι αυτοί που θα πρέπει να προβάλλονται ως παραδείγματα για την κοινωνία.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του κ. Βέλιου και ας αναπαύεται εν ειρήνη
