Ωστόσο, ο πρώην Πρωθυπουργός ανακαλεί στο βιβλίο του στιγμές από το πρόσφατο παρελθόν, λέγοντας πως «η περίοδος 2009 – 2018, αυτή η δεκαετία, ήταν μια δραματική δεκαετία για την ελληνική κοινωνία, εξηγώντας για τη συγκυρία συγγραφής του βιβλίου πως «δεν θα μπορούσα, όντας ενεργός, είτε ως πρωθυπουργός είτε αργότερα ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, να ασχοληθώ με την καταγραφή της ιστορίας». «Όταν λοιπόν βρέθηκα, όταν αποφάσισα να παραιτηθώ, είχα στο μυαλό μου ότι έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσω», όπως εξηγεί, επιμένοντας εμφατικά ότι μέχρι τότε «δεν έχει μιλήσει ο βασικός πρωταγωνιστής».
Ο «Γολγοθάς» του 2015
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Τσίπρας αποκάλυψε πως «το βιβλίο δουλεύω δύο χρόνια. Λέγοντας πως το πρώτο και κατεξοχήν αυτοβιογραφικό κεφάλαιο, όπως και «το κεφάλαιο από το 2006 μέχρι το ‘15 δουλεύτηκαν την προηγούμενη χρονιά, το 2024». Ωστόσο, όπως ο ίδιος αφηγείται, «κάποια στιγμή σταμάτησα όμως όταν βρέθηκα μπροστά στο Γολγοθά του 2015. Και δεν ήταν μόνο Γολγοθάς σε ό, τι έχει να κάνει με τη δυσκολία να συλλέξω τα στοιχεία, να τα βάλω σε μια σειρά, να φτιάξω τα κομμάτια του παζλ και να το τοποθετήσω αλλά ήταν κι ένας ψυχολογικός Γολγοθάς».
«Σταμάτησα, σταμάτησα ένα διάστημα, έξι μήνες δεν έγραφα, δούλευα, έλεγα, συνέλεγα στοιχεία, αλλά δεν δούλευα, δεν έγραφα. Για να το ξεπεράσω φώναξα τους συνεργάτες μου και τους ζήτησα να μου κάνουν μια σειρά από συνεντεύξεις στο κασετόφωνο, ρωτώντας με για να τους διηγηθώ τα συναισθήματά μου, την αφήγησή μου, γι’ αυτό και έχει και ένα αφηγηματικό χαρακτήρα του βιβλίου, πως ένιωσα και πώς αισθάνθηκα και τι έκανα αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Και αφού κάναμε πέντε – έξι τρίωρες συνεντεύξεις, απομαγνητοφωνήθηκαν όλα όσα είπα και τα ξαναπήρα και τα δούλεψα και έτσι βγήκε η δεύτερη ενότητα και η τρίτη ενότητα του βιβλίου, που έχει αναφορά στο 2015» περιέγραψε αναλυτικά ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με την προσωπική του δυσκολία να εκθέσει τα γεγονότα του 2015, προσθέτοντας για το συγκεκριμένο κεφάλαιο πως «μετά το δούλεψα, το ξαναδουλέψα, το ξαναδούλεψα. Έβαλα και άλλα στοιχεία, βρήκα και άλλα στοιχεία, δεν τελείωσε αυτό». Μάλιστα, ήταν τέτοια η δυσκολία του να ολοκληρώσει τη συγκεκριμένη αφήγηση, που «αλλά μόλις τελείωσα το ‘15, κάποια στιγμή μόλις γύρισα από το Χάρβαρντ πέρυσι την άνοιξη, από τον Απρίλη μέχρι τον Ιούλη, βγήκε όλο το βιβλίο νεράκι» πρόσθεσε.
Reload και αυτοκριτική
Ως προς τον σκοπό του βιβλίου, ο κ. Τσίπρας επισημαίνει πως «αυτό το βιβλίο έχει ένα χαρακτήρα χρέος απέναντι στην ιστορία, αλλά έχει και ένα χαρακτήρα κάθαρσης, αυτογνωσίας, επαναπροσέγγισης της αλήθειας και των γεγονότων», για να εντοπίσει πως «με όρους, δεν είναι rebranding είναι reload», αφού «ξαναγέμισα τις μπαταρίες μου μέσα από τη συγγραφή των γεγονότων και την αποτύπωση στο χαρτί της δικής μου αλήθειας», όπως είπε. Βοηθητική στη συγγραφή υπήρξε η «ικανή» απόσταση χρόνου, καθώς «εγώ προσπαθώ να το κάνω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, με την έννοια ότι κάνω και την αυτοκριτική μου» παραδέχεται ο πρώην Πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντας ως θαρραλέα τη συγγραφή γεγονότων σε χρόνο Ενεστώτα. «Εγώ γράφω το βιβλίο όντας, έχοντας αποφασίσει ότι δεν είμαι συνταξιούχος και άρα έχοντας αποφασίσει ότι θα φάω ξύλο, γιατί όλα τα πρόσωπα στα οποία αναφέρομαι είναι εν ζωή και δεν τα κολακεύω, λέω την άποψή μου για τα όσα έκαναν και όσα παρέλειψαν. Κάνω την αυτοκριτική μου, αλλά κάνω και κριτική. Αυτό είναι ένα τόλμημα. Θέλει θάρρος», ανέφερε ο ίδιος.
Χαλαρώνοντας τις… αιχμές
Και παράλληλα, ως προς το περιεχόμενο της «Ιθάκης», ο Αλέξης Τσίπρας παρατηρεί πως «δεν έχω αφήσει τίποτα εκτός», αν και «οι αιχμές ή το ύφος ή η γραφή, ομολογώ ότι από την πρώτη γραφή μέχρι την τελευταία έχει υπάρξει επεξεργασία, κυρίως όχι με το βλέμμα στο μέλλον, με το βλέμμα στην προσπάθεια να είμαι όσο πιο αντικειμενικός και όσο το δυνατόν λιγότερο άδικος, γατί δεν μπορεί να μην είσαι καθόλου άδικος απέναντι στους ανθρώπους και στα γεγονότα». Στην προοπτική αυτή, «το βιβλίο, γράφτηκε και μία και δεύτερη και τρίτη φορά, ενώ υπήρξε μία προσπάθεια από τον Ιούλη μέχρι σήμερα» αποκάλυψε ο πρώην Πρωθυπουργός, που είχε να διαλέξει μεταξύ ντοκιμαντέρ και βιβλίου.
Οιωνοί και… περιστέρια
Για τα αποσπάσματα του βιβλίου που αφηγείται ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, «αφηγούμαι την πρώτη, τη νύχτα της νίκης της εκλογικής, το 2015. Αφηγούμαι τη δύσκολη απόφαση του δημοψηφίσματος. Αφηγούμαι τη 17ωρη διαπραγμάτευση και τα συναισθήματα. Αφηγούμαι την Ιθάκη, το πώς νιώσαμε και πώς αισθανθήκαμε εκείνες τις στιγμές. Και πώς αισθάνθηκα εκείνες τις στιγμές και το πώς βγήκα να μιλήσω για το τέλος αυτής της περιπέτειας» τονίζει ο πρώην Πρωθυπουργός, ο οποίος επέλεξε να αφηγηθεί και τον Πρόλογο του έργου του. «Που και αυτό έχει ένα κομμάτι συναισθηματικό θα έλεγα, με μια αφήγηση ενός πραγματικού γεγονότος στην αρχή, ενός συμβολικού γεγονότος που έγινε τη μέρα της απόφασής μου να παραιτηθώ από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ» όπως αποκαλύπτει, παραπέμποντας στην εικόνα ενός περιστεριού στο μπαλκόνι του σπιτιού του, το οποίο φέρεται να απελευθέρωσε το πρωί της παραίτησής του, εκλαμβάνοντας το σημάδι αυτό ως οιωνό… αποδέσμευσής του από τον ΣΥΡΙΖΑ.
