Η Δημοκρατία βασίζεται σε μια σιωπηρή συμφωνία των αντιπάλων παρατάξεων: την αποφυγή του ρεβανσισμού.
Συμφωνούμε ότι δεν θα σε καταστρέψω τώρα που έχω την εξουσία, ώστε να μην με καταστρέψεις όταν την πάρεις εσύ. Και γι’αυτόν τον λόγο σου την παραδίδω ομαλά όταν την κερδίσεις και θα κάνεις το ίδιο όταν την κερδίσω εγώ.
Η Δημοκρατία χωρίς αυτή την σοφή αυτοσυγκράτηση δεν λειτουργεί, καταρρέει και οδηγεί σε διχασμό.
Τις τελευταίες μέρες, ακούμε έκπληκτοι πρωτάκουστες απειλές ρεβανσισμού με ξεδιάντροπο θράσος.
Δημοσιογράφοι στοχοποιούνται προσωπικά από τον καθεστωτικά ελεγχόμενο επαγγελματικό τους φορέα με το ακράδαντο σκεπτικό ότι αφού δεν στήριζαν την λαϊκή βούληση του «όχι» είναι κατά τεκμήριο πληρωμένα όργανα των εχθρών του λαού. Εισαγγελικές εντολές και έρευνες που αμφισβητούν την ελευθερία του λόγου. Έντεχνη κατασκευή ενός δήθεν λαϊκού αιτήματος για καθαίρεση από το καθεστώς των Δημάρχων που πρωτοστάτησαν στην εκστρατεία για μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα και αντικατάστασή τους από «υπηρεσιακούς». Και χτες μόλις, ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος να ζητά την «επανίδρυση» της ΓΣΕΕ που πρόδωσε τάχα την εργατική τάξη αφού τάχτηκε με την Ευρώπη, τους εχθρούς της. Ο τελευταίος που έφτιαξε καθεστωτικό συνδικαλισμό ήταν ο δικτάτορας Μεταξάς.
Όλα αυτά δεν είναι παρά αυτά που βγαίνουν στον αφρό της καθημερινής δημοσιότητας. Πίσω τους βρίσκονται χιλιάδες μικρές καθημερινές τρομοκρατίες, απειλές εκδίκησης και λεκτικοί τραμπουκισμοί.
Αυτό που κρίνεται αυτές τις ημέρες δεν είναι μόνο η οικονομική μας υπόσταση και η υλική ποιότητα ζωής μας.
Δεν είναι η εθνική μας απομόνωση η μοναδική απειλή.
Είναι η ίδια η Δημοκρατία και η πολιτική μας ύπαρξη. Καταντήσαμε στο σημείο η Ευρώπη να είναι η μοναδική ασφάλεια για τις δημοκρατικές μας ελευθερίες.
