Την πεποίθησή του ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, εξέφρασε ο διευθύνων σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), Klaus Regling, προσθέτοντας ότι το Ταμείο δεν θα έχει πιθανότατα τον ίδιο ρόλο σε μελλοντικά προγράμματα στην Ευρωζώνη.
«Ας μου επιτραπεί να τονίσω ότι πιστεύω πως το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στην επίλυση της τελευταίας περίπτωσης που έχει απομείνει από την προηγούμενη κρίση: της Ελλάδας. Φαίνεται, ωστόσο, να υπάρχει αυξανόμενη συναίνεση στην Ευρώπη ότι το Ταμείο δεν θα παίξει τον ίδιο ρόλο σε μία επόμενη κρίση στην Ευρωζώνη. Ο ESM θα μπορούσε να παίξει τότε έναν μεγαλύτερο ρόλο», δήλωσε ο Kl. Regling, μιλώντας σε εκδήλωση στις Βρυξέλλες για τα 25 χρόνια από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και το μέλλον της ΟΝΕ.
Φυσικά, είπε, είναι κατανοητό ότι ο ESM θα εξελιχθεί σε έναν θεσμό που θα μοιάζει περισσότερο από ότι τώρα με το ΔΝΤ. «Αυτό θα απαιτούσε τουλάχιστον την αλλαγή της Συνθήκης για τον ESM – αν όχι την αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ – και επομένως μία συναίνεση των χωρών – μελών μας», πρόσθεσε.
Ο επικεφαλής του ESM σημείωσε ότι τα βήματα που πρέπει να γίνουν ακόμη για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης είναι περιορισμένα σε σχέση με την πρόοδο που έχει ήδη επιτευχθεί. Όπως είπε, η νομισματική ένωση δεν απαιτεί μία πλήρη δημοσιονομική ένωση για να λειτουργεί ομαλά ούτε μία πλήρη πολιτική ένωση, αλλά «θα ήταν χρήσιμα κάποια πρόσθετα μέτρα». Ένα από αυτά, τόνισε, είναι η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, με ένα κοινό δίχτυ ασφαλείας για τον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης των τραπεζών και μία μορφή ασφάλισης των καταθέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για να υπάρξει, όμως, ευρωπαϊκή ασφάλιση των καταθέσεων, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν τα παλαιά προβλήματα των τραπεζών και αυτό θα χρειασθεί κάποιο χρόνο, πρόσθεσε. «Τα πλεονεκτήματα, ωστόσο (από την ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων) θα ήταν σημαντικά… Όταν οι αγορές επιτεθούν σε μία χώρα – μέλος της ΟΝΕ, ο κόσμος θα ήταν καθησυχασμένος ότι δεν είναι μόνο η δική του κυβέρνηση που στηρίζει τα χρήματά του, αλλά ολόκληρη η Ευρωζώνη. Ο λόγος μίας μαζικής ανάληψης καταθέσεων θα εξαφανιζόταν».
Ένα άλλο μέτρο που θα έκανε την ΟΝΕ πιο εύρωστη, συνέχισε ο Kl. Regling, θα ήταν μία περιορισμένη δημοσιονομική δυνατότητά της για την αντιμετώπιση ασύμμετρων σοκ. «Γνωρίζω τον φόβο ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία αμοιβαιοποίηση του χρέους και σε μόνιμες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, αλλά παραδείγματα από τις ΗΠΑ δείχνουν ότι αυτό δεν είναι ανάγκη να ισχύει», σημείωσε.
