Οι βουλευτικές εκλογές της Κυριακής μπορεί να κρίνουν το μέλλον του πολιτικού συστήματος της χώρας και το ρόλο του προέδρου Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε μεγαλύτερο βαθμό από όλες τις αναμετρήσεις που έχει κερδίσει έως σήμερα.
Στις κάλπες για κρίσιμες βουλευτικές εκλογές προσέρχονται αύριο Κυριακή οι πολίτες της Τουρκίας, σε μια αναμέτρηση που θα κρίνει το μέλλον του πολιτικού συστήματος της χώρας και το ρόλο του προέδρου Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν είναι υποψήφιος.
Όλες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν πως το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) θα παραμείνει πρώτη δύναμη στη Βουλή. Ωστόσο, για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια στην εξουσία, η ισλαμοσυντηρητική παράταξη κινδυνεύει να χάσει την απόλυτη πρωτοκαθεδρία της. Σύμφωνα με τις έως τώρα σφυγμομετρήσεις, η εκλογική δύναμη του AKP βρίσκεται λίγο πάνω από το 40%, σαφώς κάτω από το σχεδόν 50% που απέσπασε στις εκλογές του 2011.
Το 40% μπορεί να φαντάζει υψηλό, όμως μπορεί να αποδειχθεί ανεπαρκές για τις πολιτικές βλέψεις του κ. Ερντογάν, καθώς στις κάλπες κρίνεται η επιθυμία του να αυξήσει τις εκτελεστικές δυνάμεις της προεδρίας, παρά τις επικρίσεις της αντιπολίτευσης, που τον κατηγορεί για απολυταρχικές φιλοδοξίες.
Οι αλλαγές που θέλει ο κ. Ερντογάν απαιτούν συνταγματική αναθεώρηση, η οποία με τη σειρά της χρειάζεται υπερ-πλειοψηφία τουλάχιστον 330 εδρών στην 550μελή Βουλή. Μάλιστα, οι 330 ψήφοι επιτρέπουν μεν την αναθεώρηση, όμως στη συνέχεια το ζήτημα θα πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα.
Στο στόχο αυτό, υπάρχουν πολλοί σκόπελοι στο δρόμο του κ. Ερντογάν.
Πρώτο μεγάλο εμπόδιο είναι – για πρώτη φορά – οι εσωκομματικοί τριγμοί στο AKP, όπου οι συγκεντρωτικές πρακτικές του προέδρου έχουν αρχίσει να προκαλούν ενοχλήσεις, κάτι που αντανακλάται στον σαφώς πιο συγκρατημένο τρόπο με τον οποίο μιλά για πιθανό προεδρικό σύστημα ο νυν πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου.
Ένα δεύτερο, πιθανώς μεγαλύτερο εμπόδιο, είναι η άνοδος του κουρδικού κόμματος HDP, το οποίο για πρώτη φορά στις αγγίζει δημοσκοπικά το 10%, όριο για είσοδο στη Βουλή. Αν εκλεγούν, οι Κούρδοι θα έχουν τουλάχιστον 55 βουλευτές. Αντίθετα, αν δεν μπορέσουν να μπουν στο κοινοβούλιο με βάση το εκλογικό σύστημα το AKP θα πάρει πολλές από αυτές τις έδρες. Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλειστεί σενάριο συμμαχίας μεταξύ του κ. Ερντογάν και των Κούρδων, όμως ακόμα δεν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Τρίτο εμπόδιο, είναι η φθίνουσα πορεία της οικονομίας, καθώς τα τελευταία χρόνια – όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε – έχουν χαθεί οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί ανάπτυξης που έχουν φέρει το τουρκικό ΑΕΠ πάνω από τα 800 δισ. δολάρια.
Ακριβώς για αυτούς τους λόγους, ο κ. Ερντογάν συμμετέχει εδώ και βδομάδες εντατικότατα στην προεκλογική εκστρατεία, παρά το γεγονός ότι η προεδρία είναι ένας κομματικά ουδέτερος θώκος, και υπεράνω βουλευτικών εκλογών. Μόνο τον Μάιο, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν δεκάδες ώρες ομιλιών και εμφανίσεών του, με ξεκάθαρα προεκλογικό άρωμα.
Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα θα επηρεάσει την επόμενη μέρα τόσο του πολιτικού συστήματος της Τουρκίας όσο και του ίδιου του κ. Ερντογάν.
