Με αφορμή τη στήλη του Αμερικανού οικονομολόγου Larry Summers που προειδοποιεί ότι η Ελλάδα μπορεί να βρίσκεται στα πρόθυρα του να γίνει ένα «αποτυχημένο κράτος», ο Paul Krugman σχολιάζει σε άρθρο του στους New York Times ότι, ακόμα κι αν δεν υπάρξει συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της, αυτό δεν ισοδυναμεί απαραίτητα με ολοκληρωτική καταστροφή.
Όπως επισημαίνει ο νομπελίστας οικονομολόγος, παρά το γεγονός ότι το ζοφερό σενάριο που περιγράφει ο Summers είναι πιο χρήσιμο σε σχέση με τις αυτάρεσκες θεωρίες που ακούει συχνά από Ευρωπαίους αξιωματούχους, ωστόσο δεν αποτελεί μονόδρομο.
«Ο Summers περιγράφει ένα σενάριο στο οποίο οι ελληνικές τράπεζες καταρρέουν παρασέρνοντας μαζί τους και την οικονομία. Τι θα συμβεί όμως αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ και εκδώσει το δικό της νόμισμα για να διατηρήσει τη ρευστότητα;», διερωτάται ο γνωστός οικονομολόγος.
«Σίγουρα θα υπάρξει μια απότομη υποτίμηση, η οποία θα οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού. Όμως θα ακολουθήσει υπερπληθωρισμός; Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές πλεόνασμα – πράγμα που σημαίνει ότι, ακόμα και με μέτρια οικονομική ανάκαμψη, δεν θα χρειάζεται να τυπώνει χρήμα για να πληρώνει τους λογαριασμούς της. Και η υποτίμηση θα μπορούσε όντως, υπό προϋποθέσεις, να προωθήσει την ανάκαμψη», υπογραμμίζει ο Krugman.
Όσον αφορά στα σενάρια για άμεση κατάρρευση της χώρας, λόγω αδυναμίας να αγοράσει πρώτες ύλες και πλήρους αποτυχίας των εξαγωγών, ο οικονομολόγος υπογραμμίζει ότι, αν και δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να βγουν αληθινά, δεν μπορεί να σκεφτεί κανένα ιστορικό παράδειγμα όπου αυτά να επαληθεύτηκαν. «Όλες οι περιπτώσεις υπερπληθωρισμού που γνωρίζω αφορούσαν κυβερνήσεις οι οποίες δεν είχαν τη δυνατότητα να συλλέξουν φόρους, και είτε το πιστεύετε είτε όχι, αυτό δεν ισχύει για την Ελλάδα, παρά τα όσα ακούγονται», τονίζει ο Krugman.
«Ακόμη και αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει μέσα στις επόμενες μέρες, μπορεί να υπάρχει και άλλη έξοδος στον δρόμο προς την κόλαση. Και σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο το ευρωπαϊκό πρόβλημα θα στρεφόταν στον άξονά του, όπως λέει ο Wolfgang Munchau, και θα εστίαζε πλέον στην αντιμετώπιση της προφανούς αναστρεψιμότητας του ευρώ», καταλήγει ο διακεκριμένος οικονομολόγος.
