Πέραν των δύο χιλιάδων φωτογραφιών ενώθηκαν ψηφιακά για να αποδώσουν υψηλής ανάλυσης τρισδιάστατη απεικόνιση του ελληνιστικού- ρωμαϊκού θεάτρου της Νέας Πάφου, του αρχαιότερου της Κύπρου, και των περιοχών γύρω από τον λόφο της Φάμπρικα.
Πέραν των δύο χιλιάδων φωτογραφιών ενώθηκαν ψηφιακά για να αποδώσουν υψηλής ανάλυσης τρισδιάστατη απεικόνιση του ελληνιστικού – ρωμαϊκού θεάτρου της Νέας Πάφου, του αρχαιότερου της Κύπρου, και των περιοχών γύρω από τον λόφο της Φάμπρικα.
Η αυστραλιανή ομάδα που ανασκάπτει τη θέση αυτή εδώ και δύο δεκαετίες, προχώρησε στην καταγραφή της περιοχής του θεάτρου με εναέρια φωτογράφιση και με τη χρήση προγραμμάτων φωτογραμμετρίας. Το θέατρο χρησιμοποιείτο ως χώρος παραστάσεων και άλλων θεαμάτων από το 300 πΧ μέχρι την τελική του καταστροφή από σεισμούς το 365 μΧ.
Η αυστραλιανή ομάδα επιχειρεί να διερευνήσει τα γύρω κτίρια, μεταξύ των οποίων και ένα νυμφαίο του 2ου αι. μΧ. Σύμφωνα με το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου παλαιότερες ανασκαφές της αυστραλιανής αποστολής στα νότια του θεάτρου είχαν αποκαλύψει έναν λιθόστρωτο ρωμαϊκό δρόμο, περίπου 8,40 μ. πλάτους, ο οποίος λειτουργούσε ως ο κύριος δρόμος πρόσβασης στο θέατρο και στο νυμφαίο. Η ομάδα υπολογίζει ότι ο δρόμος αυτός θα λειτουργούσε ως μια κεντρική οδική αρτηρία της αρχαίας πόλης, που θα οδηγούσε στη ΒΑ πύλη που παραμένει αδιερεύνητη.
Η παρουσία του δρόμου αυτού επιβεβαιώνει ότι η αρχαία Νέα Πάφος είχε οικοδομηθεί βάσει του τυπικού Ιπποδάμειου ελληνιστικού πολεοδομικού συστήματος. Η ανακάλυψη μεγάλου αριθμού τμημάτων από γρανιτένιους κίονες στον χώρο του θεάτρου επιβεβαιώνει ότι ο δρόμος αυτός ήταν εξαιρετικής σημασίας. Οι κίονες πιθανόν να είχαν εισαχθεί στο νησί για την κατασκευή κιονοστοιχιών κατά μήκος όλων των κύριων δρόμων σε όλη τη ρωμαϊκή πόλη.
Οι κίονες είναι λαξευμένοι σε γρανίτη από την Τρωάδα της σημερινής Τουρκίας, γεγονός που αντανακλά τις εμπορικές δραστηριότητες που αφορούσαν οικοδομικά υλικά που προορίζονταν για μνημειακά οικοδομήματα κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Οι γρανιτένιοι κίονες από την Τρωάδα είναι γνωστοί σε όλη τη Μεσόγειο.
Κατά την επισκόπηση καταγράφηκαν 167 τμήματα από γρανιτένιους κίονες που εντοπίστηκαν επιφανειακά. Όλα τα τμήματα βρέθηκαν σε δεύτερη χρήση. Πολλά είχαν επαναχρησιμοποιηθεί για την ανοικοδόμηση μεταγενέστερων κτιρίων όπως το Φρούριο των Σαράντα Κολώνων και της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής της Χρυσοπολίτισσας. Άλλα τμήματα αποτέλεσαν οικοδομικό υλικό για νεότερους τοίχους, βρύσες και κήπους.
Η ομάδα κατέγραψε κάθε τμήμα κίονα με λεπτομέρεια όπως και το ακριβές σημείο ανεύρεσής του με τη χρήση Total Station και GPS. Οι συντεταγμένες αυτές τοποθετήθηκαν σε χάρτη από τον οποίο συμπεραίνεται ότι υπήρχαν δύο βασικοί άξονες στους οποίους βρέθηκαν τα τμήματα κιόνων.
Όσα τμήματα δεν εντοπίστηκαν στους άξονες αυτούς είναι γιατί είχαν μετακινηθεί για την ανέγερση συγκεκριμένων κτιρίων, όπως για παράδειγμα του Φρούριο των Σαράντα Κολώνων.
Σήμερα οι αρχαιολόγοι υπολογίζουν ότι, δρόμος με κιονοστοιχίες είχε κατεύθυνση από το λιμάνι της Πάφου από βορρά προς νότο και ότι ο λιθόστρωτος δρόμος στην περιοχή του θεάτρου ήταν επίσης με κιονοστοιχίες και αντιπροσώπευε τον βασικό δρόμο της Νέας Πάφου με κατεύθυνση από ανατολάς προς δυσμάς, από την πύλη της αρχαίας πόλης προς το σημερινό αρχαιολογικό πάρκο.
