Αρνητικός πρωταγωνιστής για δεύτερη συνεχή εκλογική αναμέτρηση αναδεικνύεται ο ηθοποιός Παύλος Χαϊκάλης, ο οποίος, αφού καθόρισε την έκβαση των εκλογών του περασμένου Ιανουαρίου με τις αναπόδεικτες καταγγελίες του περί δήθεν χρηματισμού του για να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τώρα ρίχνει βαριά τη σκιά του στην αφετηρία της κούρσας προς την κάλπη στις 20 Σεπτεμβρίου.
Η ομολογία του βουλευτή των ΑΝ.ΕΛ. και μέχρι την περασμένη Πέμπτη υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων ότι διατηρούσε εξωχώρια εταιρεία στην Κύπρο, την οποία επί χρόνια είχε αποφύγει να δηλώσει στο «πόθεν έσχες» του, δημιουργεί μείζον ηθικό και πολιτικό ζήτημα για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. που αναρριχήθηκε στην εξουσία με υποσχέσεις για κάθαρση στον δημόσιο βίο, οι οποίες παραμένουν κραυγαλέα ανεκπλήρωτες.
Οι αποκαλύψεις για την αδήλωτη δραστηριότητα του κ. Χαϊκάλη, που μόλις τον περασμένο μήνα επιβραβεύτηκε από τον τέως πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με τον διορισμό σε κυβερνητικό αξίωμα, κονιορτοποιούν το διαβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» της «πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης. Κι αυτό καθώς έρχονται στο φως πληροφορίες ότι όχι μόνον ήταν όλα γνωστά στο Μέγαρο Μαξίμου (τουλάχιστον από την κατάθεση της ερώτησης 18 βουλευτών πριν από ένα μήνα), αλλά επιχειρήθηκε και συγκάλυψη αφού υπήρξε επικοινωνία του κ. Χαϊκάλη με τον αρμόδιο για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς υπουργό Παναγιώτη Νικολούδη, ο οποίος, παραμένει στη θέση του και στην υπηρεσιακή κυβέρνηση.
«Του κουτρούλη ο γάμος» (2008)
Πρωταγωνιστής στο έργο του Αλέξανδρου Ρίζου-Ραγκαβή με την «Θεατρική Διαδρομή»
Οι ισχυρισμοί στους οποίους κατέφυγε ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα με την κυπριακή εταιρεία που εισέπραττε χρήματα για λογαριασμό του, αλλά δεν ήταν… δική του, δεν εκθέτουν μόνο τον ίδιο τον κ. Χαϊκάλη προσωπικώς, αλλά αφήνουν ακόμη περισσότερο εκτεθειμένους εκείνους που τον τοποθέτησαν στην κυβέρνηση και τον διατήρησαν στο Υπουργικό Συμβούλιο μέχρι την προκήρυξη των εκλογών παρότι βοούσε ο τόπος από τις καταγγελίες βουλευτών της αντιπολίτευσης για τον «υπουργό με την offshore».
Μπορεί η προεκλογική περίοδος να μην είναι η πλέον κατάλληλη για να εκκαθαριστούν σκανδαλώδεις εστίες, όπως η συγκεκριμένη που αφορά απροκάλυπτη παραβίαση της νομοθεσίας για το «πόθεν έσχες», από την άλλη, όμως, δεν είναι δυνατόν να οδηγηθούμε στις κάλπες με τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές -εισαγγελικές και άλλες- να μένουν απαθείς μπροστά στα όσα αποκαλύπτονται.
Πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας από κοινού με τον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ. Πάνο Καμμένο, με τον οποίο είχαν αγαστή συνεργασία και την οποία, όπως και οι δύο δηλώνουν, θέλουν να συνεχίσουν και μετά τις εκλογές, να συμπεριφέρονται σαν να μη συνέβη τίποτε που να τους αφορά και να αρκούνται στις αντιφάσεις του συνεργάτη τους. Είναι, αντιθέτως, υποχρεωμένοι να δώσουν εξηγήσεις για το πότε και πώς πληροφορήθηκαν όλα όσα αφορούν τη δράση του κ. Χαϊκάλη, τόσο σε σχέση με την κυπριακή εταιρεία όσο και με τον πραγματικό ρόλο που διαδραμάτισε στο στήσιμο στην υποτιθέμενη επιχείρηση χρηματισμού του, που και τότε είχε προκύψει ότι υπήρξαν από την πλευρά του οικονομικά κίνητρα τα οποία, λόγω εκλογών, δεν διερευνήθηκαν.
Αμήχανη διάψευση Ο απερχόμενος υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης λίγες εβδομάδες μετά την υπογραφή του για περαιτέρω μείωση των συντάξεων πιάστηκε με «υπεράκτια γίδα» στην πλάτη καθώς ο πιεστικός κλοιός που δημιούργησαν τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή -στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου- ο βουλευτής της Ν.Δ. Λευτέρης Αυγενάκης τον ανάγκασαν να παραδεχτεί αρχικά (δελτίο ειδήσεων MEGA 27.8.15) ότι έχει στην κατοχή του offshore εταιρεία.
Λίγες ώρες, όμως, μετά και υπό το βάρος της ανεξέλεγκτης αρνητικής δημοσιότητας που λάμβανε το θέμα αναγκάστηκε να διαψεύσει όσα ο ίδιος είχε δηλώσει και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Στην πράξη επιχείρησε να θολώσει τα νερά και να δώσει μια τροπή στην υπόθεση ανάλογη με εκείνη που είχε πάρει το θέμα τον αργυρώνητων βουλευτών. Πρόκειται για όσα εξελίχθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο όταν ο κ. Καμμένος επιχείρησε να δημιουργήσει ζήτημα εξαγοράς βουλευτών για να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η καταγγελία του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. παραλίγο να γίνει λάκκος για το ίδιο του το κόμμα. Ο κ. Χαϊκάλης παρουσίασε ένα θολό βίντεο που είχε υποκλέψει με κάμερα που είχε τοποθετήσει σε ειδικό ρολόι χειρός!… Το «έργο» έδειχνε, κατά τον ίδιο, ένα παρένθετο πρόσωπο που του πρόσφερε μεγάλο χρηματικό ποσό προκειμένου να στηρίξει την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα. Στην πορεία αποκαλύφθηκε ότι το εν λόγω πρόσωπο ήταν κάτι σαν χρηματιστής του κ. Χαϊκάλη. Ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. παραδέχθηκε ότι οι χρηματιστηριακές συναλλαγές του ουδέποτε δηλώθηκαν στο «πόθεν έσχες» που κατέθεσε στο Κοινοβούλιο. Η ομολογία οδήγησε σε έκτακτη σύγκληση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής στις 29 Δεκεμβρίου. Ο τότε πρόεδρός της Γιώργος Καλαντζής μοίρασε την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης-ομολογίας του κ. Χαϊκάλη και ζήτησε από τα μέλη να ξανασυνεδριάσουν την επόμενη μέρα για να αποφασίσουν εάν θα διαβιβάσουν την υπόθεση στον εισαγγελέα και στο ΣΔΟΕ. Το ίδιο βράδυ, όμως, ήταν προγραμματισμένη η τρίτη και τελική ψηφοφορία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ως γνωστόν, η διαδικασία απέβη άκαρπη και αυτόματα διαλύθηκε η Βουλή με αποτέλεσμα η υπόθεση Χαϊκάλη να μείνει στο ράφι και να μην ελεγχθεί ποτέ.
«Ενα βότσαλο στη λίμνη» (2015)
Πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης στην κωμωδία των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου. Στη φωτογραφία με τη Νικολέττα Καρρά
Δεν είναι offshore αλλά… onshore Αυτή τη φορά ο κ. Χαϊκάλης περιέγραψε με ακρίβεια τον τρόπο λειτουργίας μιας εξωχώριας εταιρείας την οποία χρησιμοποίησε για τις επαγγελματικές του ενασχολήσεις ως ηθοποιός, για να υποστηρίξει στο τέλος ότι η εταιρεία Metrofin Ltd δεν είναι offshore και δεν είναι δική του!
Εκ των βασικών του επιχειρημάτων ήταν ότι σε κράτος-μέλος της Ε.Ε. δεν μπορεί νομικά να ιδρυθεί offshore εταιρεία. Επιπροσθέτως υποστήριξε ότι δεν υπάρχει κανένα έγγραφο που να επιβεβαιώνει τη συμμετοχή του στη συγκεκριμένη εταιρεία ή που να τον εμπλέκει με τη μετοχική της σύνθεση παρά μόνο μια σύμβαση συνεργασίας. Ο ίδιος είπε ότι η σχέση του με την εταιρεία ξεκίνησε το 2008 όταν αποφάσισε να ανοιχτεί επαγγελματικά στην Κύπρο και αναζητούσε τρόπο να προστατεύσει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Πρόσθεσε ότι μετά από συστάσεις προχώρησε σε υπογραφή ιδιωτικού συμφωνητικού επ’ αμοιβή με την εταιρεία, χωρίς όμως να μετέχει στο μετοχικό της κεφάλαιο. «Ηταν συμφωνία εκπροσώπησης για να μου κλείνει θέατρα. Λειτούργησε ως ατζέντης», είπε χαρακτηριστικά. Συμπτωματικά, η εταιρεία ιδρύθηκε λίγες εβδομάδες πριν από τη σύναψη του ιδιωτικού συμφωνητικού.
Είπε επίσης ότι το 2011 κόπηκε και το τελευταίο τιμολόγιο και έκτοτε έχει σταματήσει η συνεργασία τους. Σε ερώτηση, όμως, για το αν έχει δηλώσει το τιμολόγιο στις αρμόδιες φορολογικές αρχές είπε ότι δεν το έκανε καθώς μέχρι σήμερα δεν έχει εισπράξει τα χρήματα. «Οι απολαβές μου έχουν φορολογηθεί. Η εταιρεία δεν συστάθηκε για φοροαποφυγή. Εχουν φορολογηθεί τα πάντα μέσω των νόμιμων διαδικασιών», είπε σε άλλο σημείο.
Ωστόσο, νομικά γραφεία που ασχολούνται με ανάλογα ζητήματα αναφέρουν στο «ΘΕΜΑ» ότι ο τύπος κάθε εταιρείας εξαρτάται από τον σκοπό ίδρυσης και τον τρόπο λειτουργίας της. Επισημαίνουν δε ότι η περιγραφή που έκανε ο κ. Χαϊκάλης προσομοιάζει με αυτή μιας «υπεράκτιας» εταιρείας, καθώς είθισται οι πραγματικοί «ιδιοκτήτες» να απευθύνονται σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία τα οποία αναλαμβάνουν όχι μόνο την ίδρυσή της, αλλά και την εκπροσώπησή της.
Πρακτικά, ο πραγματικός ιδιοκτήτης είναι αφανής καθώς σε όλα τα επίσημα έγγραφα εμφανίζεται κάποιο δικηγορικό γραφείο. Επίσης, σημειώνουν ότι ένα άλλο στοιχείο που παραπέμπει σε «συνθήκες offshore» είναι το πολυδαίδαλο ιδιοκτησιακό πλέγμα που εμφανίζεται για τη Metrofin Ltd μέσω άλλων «παρένθετων» εταιρειών. Πρακτική μέσω της οποίας χάνονται τα ίχνη των πραγματικών ιδιοκτητών.
Σε κάθε περίπτωση τα επιχειρήματα του κ. Χαϊκάλη δημιούργησαν περισσότερα ερωτήματα από όσα απάντησε, ενώ παράλληλα απέφυγε να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία που υποστηρίζει ότι επιβεβαιώνουν την αθωότητά του και για τα οποία προχώρησε σε συνέντευξη Τύπου.
5+1 ερωτήματα ζητούν απαντήσεις 1. Γιατί σιωπούσε επί σχεδόν έναν μήνα αφήνοντας να διακινούνται πληροφορίες που τον έδειχναν ως ιδιοκτήτη offshore, ενώ έχει στη διάθεσή του -όπως υποστηρίζει- όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωότητά του;
2. Γιατί προχώρησε σε συνέντευξη Τύπου χωρίς, όμως, να δώσει στη δημοσιότητα τα έγγραφα που ισχυρίζεται ότι τον απαλλάσσουν;
3. Γιατί ο κ. Πάνος Καμμένος, που είχε λάβει γνώση των δικαιολογιών Χαϊκάλη, κράτησε αποστάσεις από τον βουλευτή του και απαίτησε να προχωρήσει σε συνέντευξη Τύπου;
4. Η εταιρεία που απευθύνθηκε για την προστασία των πνευματικών του δικαιωμάτων ποιους άλλους καλλιτέχνες εκπροσωπεί;
5. Γιατί απέφυγε να δώσει έστω μια τάξη μεγέθους των χρημάτων που διακινήθηκαν μέσω της εταιρείας επικαλούμενος το φορολογικό απόρρητο;
+1. Προσκόμισε στην αρμόδια Επιτροπή «πόθεν έσχες» της Βουλής τα απαραίτητα παραστατικά από τα έσοδα που είχε μέσω της εταιρείας;
Δεν πείθει στον ρόλο του «Αθώου» Παρά την υποκριτική του δεινότητα, ως πολιτικός που αντιμετωπίζει υπόνοιες οικονομικών παρατυπιών ο Παύλος Χαϊκάλης δίνει τον χειρότερο εαυτό του. Εάν η σχέση του με την κυπριακή offshore είναι τόσο καθαρή, γιατί φέρεται σαν να έχει κάτι -ή πολλά- να κρύψει;
MEGA
Σκηνή από το σίριαλ «50-50»
Την ευκαιρία να αναδείξει το ταλέντο του σε μια τέχνη ασυνήθιστη και κάπως διαφορετική από την υποκριτική φαίνεται ότι δίνουν οι προεκλογικές περίοδοι της τελευταίας διετίας στον Παύλο Χαϊκάλη: ο τέως υφυπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. διαπρέπει στην παράδοξη τέχνη του να υπερασπίζεται δημόσια τον εαυτό του δίνοντας την εντύπωση ότι έχει περισσότερα να κρύψει από όσα εκθέτει στο φως, επικαλούμενος την πλήρη αθωότητά του.
Πιεζόμενος από τις ασφυκτικές ερωτήσεις των 18 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας στο Κοινοβούλιο περί εμπλοκής του σε εξωχώρια εταιρεία, αλλά και από το ίδιο του το κόμμα, την Παρασκευή ο Χαϊκάλης παρέθεσε συνέντευξη Τύπου προκειμένου να αποκαταστήσει την υπόληψή του και να καταγγείλει -«εάν θέλετε», όπως είπε στους δημοσιογράφους- τις δόλιες μεθοδεύσεις εις βάρος του. Σε αυτή τη συνέντευξη ο Χαϊκάλης ανέμιζε τακτικά ένα συμφωνητικό που, κατά τα λεγόμενά του, αποδεικνύει ότι ουδέν μεμπτόν και επιλήψιμον υπήρξε ποτέ στις δοσοληψίες του με τη Metrofin Ltd. Ωστόσο, καθώς ο ίδιος απέφυγε επιμελώς να αναφέρει έστω και μία υπόνοια του ύψους των αμοιβών που έλαβε ενόσω ήταν ενεργή η συνεργασία του με την εταιρεία, το είδος των υπηρεσιών που πρόσφερε η Metrofin σε έναν από τους πιο δημοφιλείς -και καλοπληρωμένους- Ελληνες ηθοποιούς κ.λπ., δημιούργησε περισσότερες απορίες από όσες υποτίθεται ότι θα έλυνε. Διότι αυτό που φάνηκε ότι δεν κατανοεί ο τέως υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι ότι δεν αρκεί ένα έγγραφο (το περιεχόμενο του οποίου προς το παρόν είναι γνωστό μόνο στον ίδιο) για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ιδιαίτερα καθώς συντρέχουν ορισμένοι σημαντικοί, ενάντιοι στην εικόνα του ως εξ ορισμού αθώου, λόγοι:
– Πρώτον, είναι γνωστό ότι όλοι όσοι εμπλέκονται με τον χώρο του ελληνικού θεάματος αξιοποιούν προς όφελός τους τα προνόμια που εξασφαλίζει μια κυπριακή εταιρεία. Η φορολόγηση στην Κύπρο είναι μόνο ένα κλάσμα σε σχέση με ό,τι ισχύει στην Ελλάδα και αυτό το γνωρίζουν όχι μόνο ηθοποιοί και άλλοι καλλιτέχνες αλλά και εικονολήπτες, τεχνικοί ήχου κ.ά. που έχουν δημιουργήσει τις δικές τους εταιρείες για να παρακάμψουν την άγρια ελληνική φορολόγηση… Εξάλλου, πλήθος Ελλήνων καλλιτεχνών αμείβεται μέσω κυπριακών εταιρειών, κάτι που μόνο κρυφό δεν είναι, εφόσον στην Κύπρο η φορολόγηση των κερδών είναι μόλις στο 10% αντί του 29% στην Ελλάδα, ενώ ο ΦΠΑ για εργασίες όπως αυτές που θα μπορούσε να κάνει ο Χαϊκάλης στη Μεγαλόνησο είναι της τάξης του 5%.
– Δεύτερον, μια ματιά στο «πόθεν έσχες» του κ. Χαϊκάλη για τα έτη 2010-2012 αναδεικνύει κάποια κενά όχι μόνο στα σημεία που θα μπορούσαν να εμφανίζονται ενδεχόμενες αμοιβές από τη Metrofin Ltd, αλλά και σχετικά με το συνολικό ύψος των προσόδων του. Και αυτό ισχύει ενώ είναι πασίγνωστες οι τηλεοπτικές και θεατρικές του επιτυχίες της ίδιας περιόδου.
– Τρίτον, όπως πιστοποιούν δημοσιογράφοι που παρακολουθούν συστηματικά τα πολιτιστικά δρώμενα της Κύπρου, ουδέποτε είχε σπουδαία δραστηριότητα στην τοπική αγορά.
– Τέταρτον, υπάρχουν πάντα οι σκιές του παρελθόντος, όπως π.χ. όταν το 2007 «παρέλειψε» να δηλώσει 45.000 ευρώ στη φορολογική του δήλωση λόγω φόρτου εργασίας και άλλων περισπάσεων.
Επομένως, προκειμένου να δώσει την εντύπωση ότι δεν έχει τίποτα να κρύψει και ότι έχει πέσει θύμα άδικης διαπόμπευσης, ο Χαϊκάλης θα έπρεπε να είναι πιο πειστικός και ίσως πιο επιθετικός, εφόσον η άδικη κατηγορία περί offshore θα μπορούσε να του κοστίσει ακόμη και τη συνέχιση της πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Είναι πολλά τα λεφτά Το κασέ του ηθοποιού για την καθημερινή σειρά «Συμμαθητές» του ΑΝΤ1, μία από τις τελευταίες του δουλειές, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ήταν της τάξης των 4.000-5.000 μηνιαίως. Τη χρυσή εποχή της ελληνικής showbiz, ακριβώς δηλαδή τότε που μεσουράνησε, η αμοιβή του δεν έπεφτε κάτω από τα 8.000 ανά επεισόδιο.
Εάν όμως κάποιος προσπαθήσει να αντιστοιχίσει κάπως τις αμοιβές του με το «πόθεν έσχες» του, το λιγότερο που θα νιώσει είναι απορία. Σύμφωνα με όσα έχει καταθέσει ο ίδιος στη Βουλή, τα εισοδήματά του από κάθε πηγή ήταν 30.939,60 ευρώ το 2010, 97.337,88 ευρώ το 2011 και 27.586,96 ευρώ το 2012. Το συμφωνητικό του με τη Metrofin Ltd αναφέρει τον Αύγουστο του 2008 ως χρονικό σημείο έναρξης της «συνεργασίας» τους, οπότε εύλογα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι η κυπριακή εταιρεία θα είχε έναν κάποιο φόρτο εργασίας με τη διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων επί της πλούσιας καλλιτεχνικής παραγωγής του Χαϊκάλη.
Η στροφορμή που οδηγούσε τον λαοφιλή Ελληνα ηθοποιό ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν από την εμφάνιση της Metrofin ή οποιασδήποτε άλλης εταιρείας, ενδεχομένως από την ημέρα που αποφάσισε, έπειτα από προτροπή των φίλων του, ότι θα ασχοληθεί με την υποκριτική. Εκτοτε σχεδόν δεν σταμάτησε να δουλεύει. Το σερί των επιτυχιών -και των πρωταγωνιστικών ρόλων που είθισται να συνοδεύονται από αμοιβές με πολλά μηδενικά- ήρθε το 2005.
Ως βασικό μέλος της πρωταγωνιστικής τριανδρίας του «50-50» ο Χαϊκάλης συμμετείχε σε 66 επεισόδια τη διετία 2005-2007 και σε άλλα 15 που προβλήθηκαν στο δεύτερο ήμισυ της τηλεοπτικής σεζόν 2010-11. Μπορεί σήμερα να μοιάζει με ύβρη, όμως τότε το μεροκάματο των πρωταγωνιστών σειρών με υψηλή τηλεθέαση κυμαινόταν κατά μέσο όρο από 5.000 ευρώ στη χειρότερη έως 10.000 στην καλύτερη των περιπτώσεων.
«Δέχθηκα και περικοπές» Η τηλεόραση ήταν διαχρονικά ένα προσοδοφόρο επάγγελμα και αυτό ο Παύλος Χαϊκάλης, το παιδί που κάποτε λαχταρούσε μια τυρόπιτα και τίποτα παραπάνω, το γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα, αφού την τελευταία δεκαετία συμμετείχε σε πλειάδα -επιτυχημένων ως επί το πλείστον- παραγωγών («Βέρα στο Δεξί», «Τα Κορίτσια του Μπαμπά», «Τα μυστικά της Εδέμ») και φυσικά στα 132 επεισόδια της «Πολυκατοικίας» του MEGA και στα 157 των «Συμμαθητών» του ΑΝΤ1.
Παράλληλα με την τηλεοπτική δράση του, ο Χαϊκάλης κατάφερε να έχει διαρκή παρουσία και στα θεατρικά δρώμενα, και μάλιστα σε παραστάσεις με μεγάλο εμπορικό αντίκρισμα, όπως το υπερεπιτυχημένο μιούζικαλ «Δύο τρελοί-τρελοί παραγωγοί» (σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή στο «Παλλάς»), το «Να ζει κανείς ή να μη ζει» (θέατρο «Δανδουλάκη») για δύο σεζόν, το «Ενα βότσαλο στη λίμνη» αλλά και το αγαπημένο μιούζικαλ «Αννυ».
Από το τελευταίο, μάλιστα, αποχώρησε μαζί με το υπόλοιπο καστ με την αιτιολογία της μη απόδοσης των δεδουλευμένων από τον παραγωγό. Βέβαια, στις συνεντεύξεις του ο ίδιος αρνείται πεισματικά ότι ο υποκριτικός μόχθος του ανταμείφθηκε: «Δεν πήρα ποτέ πολλά λεφτά, το βεβαιώ. Τα πήραν κάποιοι, ναι. Δεν ανήκα σ’ αυτούς. Τα πήραν κάποιοι με πολύ μεγάλο ταλέντο στο να πουλάνε τέλεια τον εαυτό τους, κάποιοι που είναι τίποτα και διεκδικούν ισχυρή θέση στον χώρο, κάποιοι που έπεισαν τα κανάλια και τους ανθρώπους τους με τραπεζώματα και δημόσιες σχέσεις ότι είναι κάτι περισσότερο απ’ ό,τι είναι. Αυτοί τα πήραν χοντρά, γιατί έπαιξαν εξίσου χοντρό παιχνίδι. Εγώ ούτε το ξέρω, ούτε μ’ αρέσει αυτό το παιχνίδι. Και παρότι δεν παίρνω πολλά λεφτά, αναγκάστηκα να δεχτώ περικοπές και σ’ αυτά, για το καλό της σειράς που αγαπήθηκε απ’ το κοινό», υποστήριζε το 2011. Ισως γι’ αυτό μέσα στον φόρτο εργασίας του αναγκάστηκε να «στριμώξει» ακόμη και τη συμμετοχή του σε διαφημιστικές καμπάνιες, όπως εκείνη γνωστής εταιρείας αλλαντικών, η οποία οδήγησε με τη σειρά της στη δημιουργία της σειράς το «Μεζεδοπωλείο» που προβλήθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα από τη συχνότητα του ΣΚΑΪ.
Δεν μετανάστευσε Ο Σκορπιός στο ζώδιο Χαϊκάλης μοιάζει να συγκαταλέγεται στους τυχερούς του επαγγέλματός του, αφού οι διαρκείς προτάσεις για δουλειά τον προστάτευσαν από τη μετανάστευση στην Κύπρο, στην οποία πολλοί συνάδελφοί του κατέφυγαν τα χρόνια της κρίσης, των μνημονίων και της ανομβρίας σε ντόπιες παραγωγές. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι έχει πετύχει -προφανώς με το αζημίωτο- να υπηρετήσει μια ευρεία γκάμα ηρώων με αληθινά ή τουλάχιστον αληθοφανή πάθη: από τον εθισμένο στο τηλεφωνικό σεξ ιδιοκτήτη καθαριστηρίου στο «Safe Sex» των Ρέππα – Παπαθανασίου και τον ερωτοχτυπημένο βιομήχανο στο «50-50», μέχρι τον ιερωμένο-λαμόγιο στο «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;» και τον κουτοπόνηρο καταφερτζή διαχειριστή στην «Πολυκατοικία».
Θα συμφωνούσε άλλωστε και ο ίδιος ότι η ζωή του σφύζει από ανάλογες συμπαντικές -ενίοτε και εξωχώριες- συνωμοσίες.
Τα έγγραφα για την offshore Metrofin Ltd Ποια είναι η «μυστήρια» εταιρεία; Πρόκειται για τη Metrofin Ltd με έδρα στην Κύπρο και με καταστατικό που παρουσιάζει σήμερα το «ΘΕΜΑ» και αποδεικνύει ότι είναι ενεργή και οι σκοποί ίδρυσής της καθαρά κερδοσκοπικοί. Η εταιρεία συνεστήθη στις 30 Απριλίου του 2008 από μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Κύπρου με μετοχικό κεφάλαιο 1.000 ευρώ (1 ευρώ η μετοχή). Ως «αξιωματούχος-διευθυντής» της εμφανίζεται μια άλλη εταιρεία, η Pandalaw Ltd. Στις 9 Ιουλίου του 2013 η αρμόδια κυπριακή υπηρεσία ενημερώνεται για την αλλαγή του αξιωματούχου. Στην πράξη η Metrofin Ltd αλλάζει διαχειριστή και την αναλαμβάνει η Five life Services Ltd. Οι επιχειρηματικές της δυνατότητες επεκτείνονται από την εμπορία ηλεκτρικών συσκευών, όπως τοστιέρες και σεσουάρ, μέχρι οπλικά συστήματα και πυρομαχικά. Το πολυσέλιδο καταστατικό της εταιρείας όπου παρουσιάζονται οι σκοποί ίδρυσής της αφιερώνει πέντε γραμμές στην προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων! Δεν υπάρχει αναφορά στην παραγωγή κινηματογραφικών και θεατρικών παραστάσεων ή στην προστασία των δικαιωμάτων των παραγωγών και συντελεστών τους παρά μια γενική σημείωση ότι η εταιρεία μπορεί «να ζητά, να παίρνει, να αγοράζει ή με άλλο τρόπο να αποκτά οποιαδήποτε σχέδια, εμπορικά σήματα, προνόμια ευρεσιτεχνίας ή εφεύρεσης, διπλώματα ευρεσιτεχνίας, δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας ή μυστικές μεθόδους, εφόσον αυτά κριθούν χρήσιμα για τους σκοπούς της εταιρείας, επιπρόσθετα να χορηγεί άδειες για τη χρήση τους». Σύμφωνα με το ιδρυτικό έγγραφο και καταστατικό της εταιρείας, οι σκοποί για τους οποίους ιδρύθηκε είναι στο σύνολό τους κερδοσκοπικού χαρακτήρα και μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν: να διεξαγάγει, είτε μόνη της είτε από κοινού με άλλους, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, είτε σε «ελεύθερες ζώνες», περιοχές που δεν υπάγονται σε δασμούς (bonded areas) ή αλλού, εμπορικές επιχειρήσεις, εργασίες κ.ά. Να αποκτά με οποιονδήποτε τρόπο ακίνητη περιουσία. Να εμπορεύεται όλα τα είδη εξαρτημάτων, αντικειμένων, συσκευών, μηχανικών εγκαταστάσεων, εξοπλισμού, οπλισμού, αμυντικού και στρατιωτικού υλικού και μέσων, πυρομαχικών, αεροπλάνων, πλοίων, πλωτών μέσων, οχημάτων, ηλεκτρονικού εξοπλισμού κ.ά. Ακόμα και να ζητά, να προαγάγει και επιτυγχάνει την ψήφιση οποιουδήποτε νόμου, την έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος, κανονισμού… που ωφελούν τους σκοπούς της εταιρείας.
Η ιδρυτική πράξη για τη Metrofin Ltd, στην οποία αναφέρονται οι δραστηριότητές της
Το πιστοποιητικό αλλαγής στοιχείων της Metrofin Ltd της 7ης Αυγούστου 2013
Δήλωση Λευτέρη Αυγενάκη «Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έχει εξανεμιστεί»
Ο βουλευτής της Ν.Δ. Λευτέρης Αυγενάκης μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» δήλωσε ότι η Αριστερά απόλεσε το ηθικό της πλεονέκτημα. Αναλυτικά ολόκληρη η δήλωσή του:
«Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έχει εξανεμιστεί. Το ένα μετά το άλλο τα περιστατικά διαφθοράς μελών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. που βλέπουν το φως της δημοσιότητας έρχονται να το επιβεβαιώσουν.
Μετά την υπόθεση Κατρούγκαλου με τα συμφωνητικά απολυμένων, μετά την υπόθεση Μάρδα με τη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό, μετά την υπόθεση της μητέρας της κυρίας Κωνσταντοπούλου με το επίδομα ανήλικων τέκνων, μετά την ομολογία για τα διπλά ταμεία από τον κ. Πολάκη, μετά την υπόθεση Βαλαβάνη και συγγενών της για ανάληψη χρημάτων πριν από τα capital controls, μετά το περιστατικό εκτεταμένης φοροδιαφυγής από τον κ. Μητρόπουλο, μετά τη δημοσιοποίηση ότι ο κ. Βαρουφάκης ενοικιάζει εξοχική κατοικία χωρίς να φέρει σήμα του ΕΟΤ, μετά τη δημοσιοποίηση ότι ο κ. Κορωνάκης “κρύβεται” για να μην υπηρετήσει στον στρατό, μετά την κατοχή offshore από τον κ. Χαϊκάλη χωρίς να το έχει δηλώσει κ.ά., καθίσταται περισσότερο επιτακτική, όσο ποτέ άλλοτε, η ανάγκη συνεργασίας των υγιών πολιτικών δυνάμεων και ανάπτυξης δράσεων για την πάταξη της διαφθοράς και την εδραίωση της αξιοκρατίας και της διαφάνειας.
Η πολυδιαφημιζόμενη καταπολέμηση της διαφθοράς αποδείχθηκε κενό γράμμα κατά τη διάρκεια της 8μηνης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. και η πολλαπλώς προβαλλόμενη εικόνα της “ηθικής ανωτερότητας” της Αριστεράς κατέρρευσε.
Σε όλα αυτά έρχεται ως επιβεβαίωση ο ρόλος “απλού παρατηρητή” των κυρίων Τσίπρα – Καμμένου, αλλά και η απραξία του αρμόδιου (!) υπουργού για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς και πρώην δικαστή κ. Νικολούδη.
Στόχος των επαναλαμβανόμενων τεκμηριωμένων κοινοβουλευτικών ερωτήσεων και παρεμβάσεων που έκανα με συναδέλφους το τελευταίο διάστημα ήταν και είναι η ανάδειξη της αναγκαιότητας για ουσιαστική πάταξη της διαφθοράς.
Τα φαινόμενα διαφθοράς δεν έχουν ιδεολογική ή πολιτική βάση, αλλά δυστυχώς συναντώνται σε όλους τους χώρους και έχουν βαθιές ρίζες. Η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, αλλά αποτελεί βασικό συστατικό της πολύπλευρης κρίσης θεσμών που βιώνει η κοινωνία.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εργαστούμε όλοι μαζί για να πετύχουμε πραγματικά αποτελέσματα. Μόνο έτσι θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος και το πολιτικό σύστημα, που είναι βασικό συστατικό για την έξοδο από τη γενικευμένη κρίση που διάγουμε».
