Η οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει και συνεχίζει να ταλανίζει τη χώρα έχει από αρνητικά έως φρικτά αποτελέσματα με τα ελληνικά νοικοκυριά να έχουν υποστεί καταστροφικές συνέπειες.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και μερικά στοιχεία που βοηθούν σε μια διαφορετική «ανάγνωση» της κρίσης, καθώς, όπως παρουσιάζει η εφημερίδα «Καθημερινή» η κρίση έφερε λιγότερα σκουπίδια στις ελληνικές γειτονιές.
Η μείωση των απορριμμάτων που παράγουν τα ελληνικά νοικοκυριά είναι τα τελευταία πέντε χρόνια εντυπωσιακή, καθώς, από την κορυφή της λίστας η χώρα βρέθηκε στις τελευταίες θέσεις.
Ενώ το 2009 ο μέσος Ελληνας πέταξε στον κάδο απορριμμάτων 641 κιλά, το 2013 τα περιόρισε στα 427 κιλά. Η ημερήσια ατομική παραγωγή, με άλλα λόγια, μειώθηκε από 1,75 κιλά ημερησίως στα 1,19 κιλά.
Με βάση τα στοιχεία της Περιφέρειας Αττικής, που παρουσιάζει η εφημερίδα, η μεγάλη αυτή μείωση οφείλεται στη συρρίκνωση των εισοδημάτων των νοικοκυριών που έβαλε «φρένο» στην κατανάλωση. Είναι, όπως και αποτέλεσμα του περιορισμού της σπατάλης που ήταν σύνηθες φαινόμενο στα προ κρίσης επίπεδα.
Μεγαλύτερη η μείωση στις πιο φτωχές γειτονιές
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα επιμέρους στοιχεία για το πως μείωσαν τα σκουπίδια τους οι κάτοικοι της Αττικής από περιοχή σε περιοχή. Για παράδειγμα, ο μέσος κάτοικος Ψυχικού και Φιλοθέης που το 2010 παρήγαγε 706 κιλά σκουπίδια, ακόμη και πέρυσι δεν τα περιόρισε παρά μόλις κατά 16%. Ενώ ο μέσος Περιστεριώτης, που το 2010 παρήγαγε 678 κιλά σκουπίδια, το 2013 τα μείωσε κατά 38%. Αντιστοίχως δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι πρωταθλητές στον εν λόγω πίνακα αναδεικνύονται οι Κηφισιώτες και οι κάτοικοι της Βουλιαγμένης, της Βούλας και της Βάρης, οι οποίοι ακόμη και πέρυσι παρήγαγαν από 655 κιλά σκουπίδια, ενώ στον αντίποδα, με μόλις τη μισή… σκουπιδοπαραγωγή, θα βρει κανείς τους δημότες του Γαλατσίου, του Ζωγράφου, της Πετρούπολης και του Περάματος.
Πίνακας: Καθημερινή
Η νεοελληνική παραδοξότητα
Οποιος ψάξει την ιστορία με τα σκουπίδια θα χαμογελάσει πικρά ανακαλύπτοντας και διάφορες παραμέτρους που αναδεικνύουν τη λεγόμενη νεοελληνική παραδοξότητα. Για παράδειγμα μέχρι το 2009 η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα της Ε.Ε. που δεν ζύγιζε (άρα δεν ήξερε καν) πόσα σκουπίδια παράγει κατ’ έτος. Στους δε συγκεντρωτικούς πίνακες που δημοσιεύονταν από την Ε.Ε., η χώρα μας εμφανιζόταν πάντα τελευταία, διότι απλούστατα η Αθήνα έκρυβε τα σκουπίδια της για να αποφεύγει και τα πρόστιμα για το πού τα εναποθέτει. Εν ολίγοις, ο μόνος λόγος που είμαστε σε θέση έστω σήμερα να γνωρίζουμε ότι την τελευταία πενταετία πετύχαμε τόσο σημαντική μείωση είναι γιατί από το 2009 υποχρεωθήκαμε να τοποθετήσουμε πλατφόρμες ζυγίσματος των σκουπιδιών μας, όπως έχουν όλες οι πολιτισμένες χώρες.
Μια άλλη -εξίσου θλιβερή- πτυχή του φακέλου «σκουπίδια» είναι το τι συμβαίνει με την ανακύκλωση. Οχι μόνο γιατί η χώρα μας εξακολουθεί και βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ε.Ε. Η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης και Ανακύκλωσης που ελέγχει τους μπλε κάδους διαπιστώνει και εκείνη τεράστια μείωση (της τάξεως του 33%) στα σκουπίδια που ξεχωρίζουν οι πολίτες προσβλέποντας στην ανακύκλωσή τους. Στελέχη της, ωστόσο, αποδίδουν την πρωτόγνωρη μείωση που συντελέστηκε μεταξύ του 2008 και του 2013 κυρίως στα παράνομα κυκλώματα που δρουν ανέλεγκτα υποκαθιστώντας την.
