Του Άδωνι Γεωργιάδη
Από χθες που ο Πρόεδρος Trump εξελέγη μία «παγωμάρα» πλανάται πάνω από την ατμόσφαιρα. Ορισμένοι δε νομίζουν ή φοβούνται ότι πλησιάζει το τέλος του Κόσμου. Το τί πραγματικά θα κάνει ο Trump είναι κάτι που μένει να αποδειχθεί, όμως οφείλουμε στα σοβαρά να συζητήσουμε τί συμβαίνει. Αν μείνουμε σε μία επιδερμική ανάλυση που αφορά στο πρόσωπο, τότε νομίζω ότι θα έχουμε χάσει την ουσία.
Εδώ δεν ζούμε ένα μεμονωμένο γεγονός, οπότε η ανάλυση του προσώπου (τί έκανε η Χίλαρι τί ο Trump) θα είχε βάση αλλά μία αλληλουχία γεγονότων από την οποία δεν εξαιρείται και το Ελληνικό Δημοψήφισμα. Όλη η Βρετανική ελίτ στήριξε μετά πάθους το Bremain και κέρδισε το Brexit.
Η περί λαϊκισμού ανάλυση επίσης κατά την γνώμη μου είναι επιδερμική και ελλιπής. Λαϊκισμός πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, γιατί τώρα όμως κερδίζει; γιατί πρόσωπα σαν τον Farage κερδίζουν ενώ παραμένουν γραφικοί;
Η λέξη-κλειδί στην προκειμένη περίπτωση είναι η Παγκοσμιοποίηση και όχι κατ’ ανάγκην η οικονομική της μόνον διάσταση.
Και η Οικονομία των ΗΠΑ πάει καλά και η άνοδος του AFD στην Γερμανία γίνεται ενώ η χώρα διανύει την καλύτερη οικονομική της περίοδο και ο Cameron στην Οικονομία πήγαινε μία χαρά. Η Παγκοσμιοποίηση ήρθε και επέβαλε την οπισθοχώρηση του Έθνους-Κράτους, όμως το Έθνος-Κράτος είναι τελικά εδώ παρόν. Οι άνθρωποι ανησυχούν διότι αλλάζουν οι ζωές τους, νιώθουν να απειλούνται τα ήθη και τα έθιμά τους, στην Μ. Βρετανία έχουν αποχριστιανοποιήσει τα Χριστούγεννα λόγω πολιτικής ορθότητας. Οι κοινωνίες ανησυχούν για όλα αυτά και βλέπουν τις Φιλελεύθερες ελίτ τους να μην μπορούν πλέον καν να ακούσουν αυτές τους τις ανησυχίες. Η Φύση όμως δεν αγαπά το κενό…
Αν αντιμετωπίσουμε αφ’ υψηλού αυτές τις ανησυχίες θα έχουμε ανοίξει την πόρτα στην παράνοια. Ο έλεγχος πχ των συνόρων δεν έχει να κάνει μόνον με ζητήματα ασφαλείας, έχει να κάνει και με την διατήρηση της Εθνικής ταυτότητας ενός εκάστου. Οι Αμερικανοί που ψήφισαν Trump στέλνουν ένα μήνυμα: «έχουμε και εμείς δικαιώματα».
Στα καθ’ ημάς οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ παραμένουν και θα παραμείνουν στενές αλλά σίγουρα δεν μας συμφέρει μία Αμερική που θα στραφεί στον Απομονωτισμό, ας ελπίσουμε να μην συμβεί.
Όσον αφορά στο επερχόμενο ταξίδι Ομπάμα; ας κρατήσουμε το θετικό. Από έναν Τσίπρα που στην αντίστοιχη επίσκεψη Κλίντον ήταν στο δρόμο και φώναζε, ένα Κοντονή που «καταδίκαζε» τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σε «ισόβια» και έναν Σύριζα που έκαιγε Αμερικανικές σημαίες, τώρα έχουμε όλους αυτούς να υποδέχονται με χαρά έναν Αμερικανό Πρόεδρο, έστω και απερχόμενο. Είναι και αυτή μια πρόοδος…
*Ο κ. Άδωνις Α. Γεωργιάδης είναι Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας/ βουλευτής β’ Αθηνών – Αναδημοσίευση από: liberal.gr
