Για να σε εκβιάσει κάποιος, πρέπει να έχει κάτι εναντίον σου. Αυτό το πολύ απλό και δεδομένο για την έννοια του εκβιασμού, το έχουν όλοι σε αυτή τη χώρα παραλείψει τις τελευταίες ημέρες που ο “εκβιασμός” έχει γίνει της μόδας.
Όπως και στην περίπτωση του κυκλώματος δημοσιογράφων που “εκβίαζαν ΔΕΚΟ”, κανείς δεν αναρωτήθηκε από όσους τοποθετήθηκαν δημόσια για το θέμα για το”Πως γίνεται να εκβιάσεις μια ΔΕΚΟ;” έτσι και στην υπόθεση με την “Γάτα Ιμαλαϊων” πάλι οι “σύντροφοι” μιλούν για πολιτικό εκβιασμό, χωρίς να κάνει κανείς το λογικό ερώτημα “Τι έχουνε για τον Αλέξη και μπορούν και εκβιάζουν;”
Είναι προφανές από τις αντιδράσεις του Μαξίμου, πως δυστυχώς για τον ίδιο ευτυχώς για τη χώρα, ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει πολλά σε πολλούς και πως εκτός από γάτες υπήρχαν κάμερες και μικρόφωνα.
Γράφουμε ευτυχώς για τη χώρα, γιατί θα τελειώσουμε επιτέλους με το γελοίο επιχείρημα περί “ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς” αλλά και θα μάθουμε πως ένα κόμμα του 4% και ένας 40χρονος έγιναν ο έρωτας του εγχώριου μηντιακού κατεστημένου και βρέθηκαν στην εξουσία.
