Συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό Le Point παραχώρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο πρωθυπουργός μίλησε στη δημοσιογράφο Alexia Kefalas και αναφέρθηκε στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που «κουνάει» το δάχτυλο στην Ελλάδα ενώ απάντησε και στο «γιατί» θα πρέπει να θεωρηθούν σοβαρές οι τελευταίες απειλές που εξαπέλυσε ο Τούρκος Πρόεδρος και ιδιαίτερα η απειλή για εισβολή στην Ελλάδα «νύχτα».
«Οποιαδήποτε απειλή ενάντια στην εδαφική κυριαρχία μιας χώρας πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, ιδιαίτερα υπό τις τρέχουσες διεθνείς περιστάσεις» υπογράμμισε ο πρωθυπουργός.
«Δεν θα παίξω ποτέ το παιχνίδι της επιθετικής πλειοδοσίας» ξεκαθάρισε ο κ. Μητσοτάκης, «αλλά η Άγκυρα πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει μια αδιαπέραστη κόκκινη γραμμή που δεν πρέπει να ξεπεράσει».
«Οποιαδήποτε απειλή ενάντια στην εδαφική κυριαρχία μιας χώρας πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, ιδιαίτερα υπό τις τρέχουσες διεθνείς περιστάσεις» υπογράμμισε ο πρωθυπουργός.
Για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τόνισε ότι μας αφορά όλους, γιατί ουσιαστικά πρόκειται για παραβίαση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, ιερών αρχών του Διεθνούς Δικαίου που είναι η αυτοκυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα. «Δεν μπορούμε να ανεχθούμε τη δημιουργία τέτοιου είδους προηγούμενων» διευκρίνισε.
Αναλυτικά η συνέντευξη
Alexia Kefalas: Στις 6 Οκτωβρίου στην Πράγα, η έναρξη των εργασιών της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (EPC) από 44 χώρες της ηπείρου αποτέλεσε το σκηνικό ενός επεισοδίου με τον Τούρκο Πρόεδρο Recep Tayyip Erdogan, ο οποίος αποχώρησε νωρίτερα από το δείπνο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Τι συνέβη;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Ο Τούρκος Πρόεδρος Erdogan πήρε τον λόγο, για να κουνήσει το δάχτυλο στην Ελλάδα, κατηγορώντας την ότι είναι υπεύθυνη για την αστάθεια στη Μεσόγειο. Προηγουμένως, είχα ενημερώσει τον Charles Michel, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ασκούσα το δικαίωμά μου να απαντήσω. Και πράγματι αυτό συνέβη. Είχα, συνεπώς, την ευκαιρία να τονίσω ποιος προκαλεί τις υφιστάμενες εντάσεις και προκλήσεις – καλώντας ταυτόχρονα τον κ. Erdogan σε σοβαρό διάλογο, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, όπως κάνουν όλοι οι υπεύθυνοι ηγέτες. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως αυτή η αντιπαράθεση ενώπιον πάνω από 40 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων ήταν αποκαλυπτική. Οι ομόλογοί μου είχαν την ευκαιρία να δουν ποιος είναι στην πραγματικότητα ο επιτιθέμενος. Τώρα, πλέον, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για όλους. Μια πολιτική κοινότητα βασίζεται σε κοινές αξίες και αρχές. Η Γαλλία που έλαβε την πρωτοβουλία της διοργάνωσης, ορθώς προσκάλεσε την Τουρκία. Ωστόσο, απόκειται στο εξής στην τελευταία να αποφασίσει εάν θέλει πραγματικά να συμμετάσχει σε αυτή την κοινότητα.
Alexia Kefalas: Γιατί θα πρέπει να θεωρηθούν σοβαρές οι τελευταίες απειλές που εξαπέλυσε ο Τούρκος Πρόεδρος και ιδιαίτερα η απειλή για εισβολή στην Ελλάδα «νύχτα»;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Οποιαδήποτε απειλή ενάντια στην εδαφική κυριαρχία μιας χώρας πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, ιδιαίτερα υπό τις τρέχουσες διεθνείς περιστάσεις. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια αδιαμφισβήτητη κλιμάκωση της τουρκικής ρητορικής, με μια πρωτοφανή επιθετική γλώσσα, εξωφρενικές δηλώσεις κατά της χώρας μου, αλλά και εναντίον εμού προσωπικά. Ο Πρόεδρος Erdogan συχνά αφήνει υπονοούμενα και δηλώνει τώρα ότι μπορεί να εισβάλει στη χώρα μου νύχτα, προσθέτοντας ότι η Τουρκία δεν μπορεί να συνομιλήσει με την Ελλάδα γιατί «δεν είμαστε στο επίπεδό τους». Πρόκειται ίσως για μία γλωσσική υπερβολή που χρησιμοποιείται για εσωτερικούς πολιτικούς σκοπούς, εκλογικούς σκοπούς. Ταυτόχρονα, όμως, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι οι δηλώσεις αυτές επιβεβαιώνουν μία επιθετική και επεκτατική προσέγγιση έναντι της Ελλάδας.
Οι τουρκικές προκλήσεις θα πρέπει να αναλυθούν υπό το πρίσμα της επικαιρότητας: Η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με έναν πόλεμο στην ήπειρό της για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Για τη χώρα μου, είναι απαραίτητο να διαφυλαχθεί το Διεθνές Δίκαιο, το απαραβίαστο των συνόρων και η αρχή του διαλόγου ως το μόνο μέσο για την ειρηνική επίλυση των διαφορών μεταξύ χωρών. Από την πλευρά μας, αναγνωρίζουμε μόνο μία διαφορά με την Τουρκία: την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων, της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ). Έχουμε στη διάθεσή μας μόνο ένα μέσο επίλυσης (αυτής της διαφοράς) – και αυτό το μέσο δεν είναι άλλο από το Διεθνές Δίκαιο. Αν ο Λίβανος και το Ισραήλ, δύο χώρες που δεν αναγνωρίζουν καν η μία την άλλη, κατορθώνουν να λύνουν τις διαφορές τους, δεν βλέπω τον λόγο γιατί δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο με την Τουρκία.
