Γράφει στο «ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΗ» ο Χάρης Τσούλας
Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης: Μια εβδομάδα απόσταση, δύο πολιτικοί αρχηγοί, δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Από τη μια πλευρά η ομιλία και η συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη το διήμερο 7 και 8 Σεπτεμβρίου: Μετά από καιρό είδαμε έναν Πρωθυπουργό που δεν προχώρησε σε ανούσιες και “εύκολες” υποσχέσεις και παροχολογίες.
Αντιθέτως ο κ. Μητσοτάκης παρουσίασε ένα ρεαλιστικό – ορθολογικό σχέδιο προοπτικής δώδεκα μηνών για την οικονομική ανάπτυξη : Το νέο σύστημα για τις 120 δόσεις και η μείωση του ΕΝΦΙΑ (που συμβαίνουν ήδη), η μείωση φόρου στις επιχειρήσεις για τα εισοδήματα του 2019 από το 28 στο 24% (που αφορά και τις μικρομεσαίες και όχι μόνον τις μεγάλες), η διατήρηση του αφορολόγητου, η μείωση συντελεστή για εισοδήματα μέχρι 10000 ευρώ στο 9%, αναστολή ΦΠΑ στις νέες οικοδομές για τρία χρόνια κ.ά.
Εκτός αυτών, είδαμε παράλληλα να γνωστοποιείται και η πρόθεση ουσιώδους κοινωνικής πολιτικής και μάλιστα στο πλαίσιο στήριξης της οικογένειας με μέτρα που κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση: Πρόσθετο αφορολόγητο 1000 ευρώ για κάθε παιδί, μηνιαία ενίσχυση ύψους 180 ευρώ για κάθε θέση σε παιδικό σταθμό, χορήγηση επιδόματος 2000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα, μείωση ΦΠΑ για βρεφικά και παιδικά είδη, διατήρηση του έκτακτου επιδόματος των συνταξιούχων.
Παρατηρούμε πως πρόκειται για συγκεκριμένα, στοχευμένα και υλοποιήσιμα μέτρα με κοινωνικό εύρος, λαμβάνοντας υπόψη και την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Πέραν των προαναφερθέντων ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε και σε πιο «απλά» αλλά σημαντικά ζητήματα της καθημερινότητας του πολίτη, δίνοντας τον τόνο της στιβαρότητας και της αποτελεσματικότητας που διέπει τη νέα διακυβέρνηση. Θετικό αφήγημα, χωρίς πόλωση, με λίγα λόγια και πολλή δουλειά.
Μια εβδομάδα μετά, στον πολιτικό αντίποδα ο κ. Τσίπρας. Η εικόνα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν αυτή ενός πολιτικού που δείχνει πως δεν έχει ξεπεράσει το σοκ της ήττας του: Χωρίς ίχνος διάθεσης αυτοκριτικής για τα τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησής του που προηγήθηκαν – και όσα αυτά επέφεραν- επέρριψε τις ευθύνες του κακού για εκείνον και το κόμμα του εκλογικού αποτελέσματος στους «άλλους»: Στους πολίτες “που δεν τον πίστεψαν”, στους θεσμούς “που δεν τον στήριξαν”, στην “πλάνη” κλπ.
Ο ίδιος μονότονος καταγγελτικός λόγος στον οποίο μας έχει συνηθίσει και στο παρελθόν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως Πρωθυπουργός είτε από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης.
Στο μοτίβο αυτό και η υπόνοια πως είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να “επιστρέψει στα κινήματα και στα πεζοδρόμια”, ενθυμούμενος τον παλιό “καλό” πολιτικό του εαυτό. Η εντύπωση που έδωσε ο κ. Τσίπρας είναι πως δεν τον ενδιαφέρει η χώρα ή η κανονικότητα που με τόσο κόπο φαίνεται να επιστρέφει στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά η πολιτική του επιβίωση, προσωπική και κομματική, δια της “αμέσου επιστροφής στην κυβέρνηση”.
Αυτούς τους δύο εντελώς διαφορετικούς πολιτικούς κόσμους αντικρύσαμε τις τελευταίες εβδομάδες στη Δ.Ε.Θ.
Ο καθένας μπορεί να συγκρίνει, να κρίνει και να εξάγει συμπεράσματα.
Είναι παραπάνω από φανερό όμως πως το πολιτικό ύφος και ήθος που φέρει ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί το ζητούμενο για τη χώρα, ώστε να πάει πραγματικά επιτέλους μπροστά. Μακριά από μανιχαϊσμούς, αερολογίες και ψευδοδιλήμματα, αλλά με συγκροτημένο σχέδιο, οργάνωση και ορθό – νηφάλιο πολιτικό λόγο.
