Διέρρευσε πριν λίγο στις Βρυξέλλες ενόψει της συνεδρίασης της Επιτροπής Προϋπολογισμού σχέδιο της Επιτροπής για τον επόμενο Πολυετή Προϋπολογισμό της ΕΕ 2028-2034 (Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο – Multiannual Financial Framework – MFF).
Σε δηλώσεις του απ’ τις Βρυξέλλες ο ευρωβουλευτής και μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμού Νικόλας Φαραντούρης επισημαίνει ότι η «Κομισιόν προωθεί στον επόμενο Πολυετή Προϋπολογισμό της ΕΕ 2028-2034 ένα μοντέλο «εθνικού φακέλου» για κάθε κράτος μέλος, ώστε να διαχειριστεί το ίδιο το κράτος τα κονδύλια και μάλιστα με ενοποίηση προγραμμάτων & ταμείων», όπως τα ταμεία για τη περιφερειακή συνοχή και τα ταμεία της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Όπως επισημαίνει ο Έλληνας ευρωβουλευτής, «σε κράτη χωρίς αξιοκρατικές διαδικασίες ή με διεφθαρμένες κυβερνήσεις, αυτά τα χρήματα θα κινδυνεύσουν να καταλήξουν σε ημετέρους σε βάρος της χώρας και του λαού».
Γι’ αυτό ο Νικόλας Φαραντούρης ζητά απ’ την Επιτροπή «τα κονδύλια για την περιφερειακή συνοχή και την Κοινή Αγροτική Πολιτική να παραμείνουν αυτοτελή και χωρίς περικοπές σε ευρωπαϊκό επίπεδο (δηλαδή να μην “συγχωνευθούν” με άλλες δράσεις)».
Η πρόταση της Κομισιόν
Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φορά το διάστημα 2028 -2034 και θέτει το «ταβάνι» των ευρωπαϊκών κονδυλίων που θα δοθούν για το διάστημα αυτό. Κατόπιν, επιμερίζεται στους ετήσιους προϋπολογισμούς.
Η Κομισιόν προτείνει ένα διευρυμένο μοντέλο «εθνικών φακέλων – εθνικών σχεδίων», με ενοποίηση προγραμμάτων και ταμείων. Μέχρι σήμερα, υπάρχουν χωριστά προγράμματα και ταμεία (πχ. χωριστά Ταμεία Συνοχής, χωριστά Ταμεία της ΚΑΠ κλπ.). Σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή Νικόλα Φαραντούρη, «το μέχρι τώρα μοντέλο τίθεται πλέον εν αμφιβόλω και θα αποτελέσει αντικείμενο σκληρών διαπραγματεύσεων μας με την Επιτροπή».
Με άλλα λόγια, η Κομισιόν προωθεί την ιδέα της διαμόρφωσης εθνικών σχεδίων, πάνω στο μοντέλο του RRF (Ταμείου Ανάκαμψης). Αυτό θα συνδέει την καταβολή των κονδυλίων με την υλοποίηση στόχων και οροσήμων. Δεν είναι σαφές πώς αυτό θα επηρεάσει την προχρηματοδότηση (πχ. αυτή που έχουμε σήμερα στα Ταμεία Συνοχής).
Όπως επισημαίνει ο κ. Φαραντούρης, «η ενοποίηση προγραμμάτων και ταμείων και η συγκέντρωση κονδυλίων σε ένα, μεγάλο, εθνικό σχέδιο, δημιουργεί θέματα ως προς την στόχευση των σχεδίων και την εκπλήρωση βασικών πολιτικών (πχ. συνοχή)».
Ακόμη, δημιουργεί κινδύνους «ως προς το ύψος των κονδυλίων που θα διατίθενται για συγκεκριμένους σκοπούς (βασικά η Συνοχή και η ΚΑΠ)».
Τέλος, όπως τονίζει, «σημαντικοί είναι οι κίνδυνοι για χώρες που δεν διαθέτουν εγγυήσεις αξιοκρατικής αξιοποίησης των κονδυλίων».
Ενόψει τούτων ο Νικόλας Φαραντούρης ζητά η Πολιτική Συνοχής και η ΚΑΠ να παραμείνουν χωριστά προγράμματα και να προστατευθούν τα κονδύλιά τους.
