Γράφει ο Νικήτας Κακλαμάνης, Bουλευτής Α’ Αθηνών, Νέα Δημοκρατία
Όταν το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έγραφε την ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας, δεν νομίζω ότι φανταζόταν πως μετά από 40 χρόνια, αυτή θα φάνταζε τόσο επίκαιρη όσο σήμερα.
Η πλατιά μάζα του λαού, που αγκάλιασε τότε τη μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη, το έκανε γιατί πίστεψε πραγματικά στο όραμα ενός πραγματικά μεγάλου πατριώτη αλλά και φιλοευρωπαιστή.
Ένα όραμα, για μία σύγχρονη Ελλάδα, μία ενωμένη Ευρώπη ιδεών και αξιών, η οποία δεν θα είναι εγκλωβισμένη στα στενά όρια ενός νομίσματος αλλά θα νοιάζεται πρώτα για τον άνθρωπο και μετά για τις αγορές.
Αυτή η «μαγιά» των ανθρώπων, που μετά από το 1981 οργανώθηκαν στη ΝΔ το έκαναν –στη πλειονότητα τους- ανιδιοτελώς. Πάλεψαν σε δύσκολες εποχές με πάθος για να αποκτήσουν «σάρκα και οστά» οι αρχές που οριοθέτησε ο Κ. Καραμανλής τον Οκτώβριο του ’74.
Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά από το 2010, όταν η χώρα οδηγήθηκε στη «γκιλοτίνα» των μνημονίων, το μοναδικό κόμμα το οποίο κατάφερε να διατηρήσει τη συνοχή του, έστω κι’ αν μέτρησε σημαντικές απώλειες, ήταν η Ν.Δ.
Η μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη δοκιμάστηκε σκληρά μετά από το 2011, όταν υποχρεώθηκε σε «συγκατοίκηση» με το ΠΑΣΟΚ, τη παράταξη η οποία ευθύνεται σε συντριπτικό ποσοστό για τα δεινά που τραβάει σήμερα η χώρα.
Δυστυχώς, δεν υπήρχε άλλη λύση, αφού η Ελλάδα βρισκόταν κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού εξ’ αιτίας του ανεκδιήγητου ηγετίσκου, που ακούει στο όνομα Γιώργος Παπανδρέου.
Είμαι από εκείνους, που το χαρακτήρισαν ως λάθος, όχι γιατί έγινε αλλά γιατί δεν προσδιορίστηκαν τα όρια της.
Τι εννοώ:
Επιβαλλόταν να γίνει εξεταστική για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο. Να καθίσουν στο σκαμνί οι υπεύθυνοι, όπως ο νυν υπόδικος (αλλά παραμένων) πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέας Γεωργίου. Κάτι, που τώρα σπεύδει να κάνει «σημαία» ο κ. Τσίπρας…
Επιβαλλόταν να μη δεχόμαστε για «τσάρους» της οικονομίας τους εκλεκτούς του κ. Σημίτη, όπως ο κ. Στουρνάρας (ο οποίος, μάλιστα, στη συνέχεια επιβραβεύτηκε διοριζόμενος και στη Τράπεζα της Ελλάδος) ή ο κ. Χαρδούβελης.
Συμπερασματικά διαπράχθηκαν αρκετά και μεγάλα σφάλματα. Η Ν.Δ. όμως παρέμεινε και πρέπει να παραμείνει ως ο ακρογωνιαίος λίθος του δημοκρατικού πολιτεύματος στη χώρα μας.
Τώρα, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι υποχρέωση όλων όσων εξακολουθούμε να πιστεύουμε στις ιδέες, στις αξίες και στα ιδανικά της ΝΔ του 1974, να ξανασυναντηθούμε.
Να δώσουμε μία ακόμη μάχη, τη μεγαλύτερη ίσως από τη μέρα ίδρυσης της μεγαλύτερης παράταξης διαχρονικά, που υπήρξε στην Ελλάδα.
Οι ώρες είναι κρίσιμες για τον τόπο. Τις κρίσιμες ώρες, πάντα, οι Νεοδημοκράτισες και οι Νεοδημοκράτες έβαζαν το συμφέρον της πατρίδας πάνω απ’ όλα. Αυτό πρέπει να πράξουμε και πάλι. Μετά θα έχουμε καιρό να διορθώσουμε τα «κακώς κείμενα», γιατί να το ξέρετε θα τα διορθώσουμε…
Νικήτας Κακλαμάνης
