Ήταν καιρός μία Ελληνίδα να εκλεγεί στο ανώτατο αξίωμα, τόνισε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
Ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος, του οποίου το όνομα ακούστηκε επαρκώς ως υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, με δήλωσή του εκθειάζει την επιλογή της κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου και εξαίρει τον συμβολισμό της υποψηφιότητας της νέας Προέδρου.
Όπως αναφέρει ο κ. Αλιβιζάτος, «αν με την επιλογή της νέας Προέδρου ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε, προπάντων, να δείξει ότι η χώρα γυρίζει σελίδα, τότε πέτυχε τον στόχο του. Διότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου συμβολίζει σε πολλά επίπεδα την αλλαγή εποχής:
Πρώτα-πρώτα είναι γυναίκα. Ήταν καιρός μία Ελληνίδα να εκλεγεί στο ανώτατο αξίωμα. Χωρίς να είναι στερεοτυπικά φεμινίστρια, έχει επίγνωση των ιστορικών προκαταλήψεων σε βάρος του φύλου της, προπάντων στον εργασιακό χώρο, αλλά όχι μόνο.
Δεύτερον, αν και είναι δικαστικός και παρ' ότι προέρχεται από δικαστική οικογένεια, δεν έχει τα συνηθισμένα χαρακτηριστικά του Έλληνα λειτουργού της Θέμιδας. Ανοιχτή στον κόσμο, με προσωπική σελίδα στο Facebook (την οποία διατήρησε και ως πρόεδρος του ΣτΕ!), παρακολουθεί καθημερινά όχι μόνον τον ελληνικό αλλά και τον ξένο τύπο, ταξιδεύει πολύ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, διαβάζει λογοτεχνία, βλέπει εκθέσεις, με δυο λόγια ζει τη ζωή της.
Τρίτον, χωρίς να παρασύρεται σε υπερβολές, πιστεύει στα δικαιώματα του ανθρώπου και είναι ευαίσθητη στα παράπονα των μειονοτήτων, όταν αυτές αδικούνται. Για παράδειγμα, στην υπόθεση των ταυτοτήτων, το 2001, τάχθηκε με την πλειοψηφία του δικαστηρίου υπέρ της διαγραφής του θρησκεύματος, παρά τις λαοσυνάξεις του μακαριστού Χριστόδουλου. Από την άλλη, όταν η Ένωση Αθέων ζήτησε, σε πιο πρόσφατη δίκη, να αφαιρεθεί η εικόνα του Ιησού από την αίθουσα της Ολομέλειας, συντάχθηκε χωρίς δισταγμό με την απόρριψη του σχετικού αιτήματος. Απεναντίας, όταν το δικαστήριο, με πρόεδρο τότε τον κ. Σωτήριο Ρίζο, θεώρησε αντισυνταγματικό τον νόμο για την ιθαγένεια των παιδιών των νόμιμων μεταναστών (2014), διαφώνησε και τάχθηκε με τη μειοψηφία.
Όσο για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, η οποία απέβη μοιραία για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και δεν μετείχε στη σύνθεση, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση της από τις προσπάθειες της τότε κυβέρνησης να επηρεάσει την κρίση του δικαστηρίου. Κάτι που δεν εμπόδισε την ίδια κυβέρνηση -και αυτό πιστώνεται στον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Μιχ. Καλογήρου- δύο χρόνια αργότερα, να την επιλέξει ως πρόεδρο του δικαστηρίου.
Τέταρτον, στην ίδια λογική, έχοντας υπηρετήσει επί πολλά χρόνια στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, απέκτησε οξύ περιβαλλοντικό αισθητήριο (και εδώ χωρίς τις γνωστές υπερβολές). Έτσι, ενώ εισηγήθηκε τουλάχιστον δύο φορές την ακύρωση της εκτροπής του Αχελώου, ενώ τάχθηκε υπέρ της διατήρησης των προσφυγικών της λεωφόρου Αλεξάνδρας, αυτό δεν την εμπόδισε ως εισηγήτρια να απορρίψει τις αιτιάσεις κατά της καναδικής επένδυσης στις Σκουριές.
Σε ένα πέμπτο επίπεδο -και ίσως πάνω απ' όλα- η κ. Σακελλαροπούλου συνδυάζει μία διεισδυτικότητα για τα μεγάλα με μιαν αποστασιοποίηση από τα μικρά της πολιτικής. Βαίνοντας πέρα από την αυτοσυγκράτηση που της επέβαλε η δικαστική της ιδιότητα, η αμφίσημη αυτή σχέση με την πολιτική είναι ένα κράμα ιδεαλισμού και πραγματισμού, το οποίο λίγοι κατανοούν στην κομματικά υπερφορτισμένη πολιτική ζωή της χώρας μας».
«Γυναίκες, λοιπόν, κοσμοπολιτισμός, δικαιώματα και περιβάλλον, όλα αυτά κοιταγμένα με μία ευαίσθητη πολιτικά ματιά. Με αυτά τα εφόδια πιστεύω ότι η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκεντρώνει όλα τα προσόντα για να ανοίξει το Μέγαρο της οδού Ηρώδη του Αττικού στο μέλλον. Διαθέτοντας, επιπλέον, σε υψηλό βαθμό, αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν συναισθηματική ευφυία, νομίζω ότι θα ανταποκριθεί με τον καλύτερο τρόπο στα καθήκοντα που επιβάλλει το νέο αξίωμά της. Κάτι διόλου ασήμαντο σε μία λεπτή συγκυρία, εσωτερική και διεθνή, η οποία, εκτός από στιβαρότητα και τόλμη, απαιτεί επί πλέον οξυδέρκεια και περίσσευμα ψυχής», καταλήγει ο κ. Αλιβιζάτος.
