Δεν ήταν η αποτελεσματικότητα της εκστρατείας του, το καλό βιογραφικό του, η σκληρή δουλειά, το σχέδιο και η σοβαρότητα. Όλα αυτά ήταν οι αναγκαίες συνθήκες της επιτυχίας, όχι όμως και ικανές να δώσουν την νίκη, και η έμφαση σε αυτά τα εύπεπτα επουσιώδη χάνει άλλως τε την πραγματική σημασία της ανατροπής αυτής, που δεν ήταν άλλη από την επιστροφή στην πολιτική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενέπνευσε και κινητοποίησε την κρίσιμη μάζα πολιτών γιατί έπεισε ότι μπορεί να συγκρουστεί με την ανοησία που έγινε καθεστώς.
Όταν ένα μέρος του πολιτικού συστήματος στα καραμανλικά δεξιά του και στα μεταρρυθμιστικά κεντροαριστερά του έπαιζε τα ρέστα του για ροζ εθνικές συναινέσεις και συνδιαλλαγές στήριξης του λαϊκισμού, αυτός (και ο Άδωνις Γεωργιάδης δίπλα του) είχε το θάρρος να υποσχεθεί μετωπική σύγκρουση.
Το έχω γράψει πολλές φορές: πολιτική κάνουμε για αυτά τα σημαντικά στα οποία διαφωνούμε, αυτά στα οποία συμφωνούμε είναι τα επουσιώδη.
Οι διχασμοί υπάρχουν επειδή υπάρχουν τα θεμελιώδη που μας διχάζουν, όχι επειδή οι πολίτες είμαστε τάχα οπαδοί που θέλουν νίκες. Και ειδικά σε καταστάσεις κρίσης, η Δημοκρατία είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης για την εξουσία, όχι τσαι και συμπάθεια.
Ο Μητσοτάκης νίκησε γιατί χτες το βράδυ είχε τα κότσια να σταθεί απέναντι στις κάμερες και να δεσμευτεί αξιόπιστα ότι η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει.
Γ.Φ.
