Ενισχύοντας την προσπάθεια του υπουργού παιδείας να καταργήσει την αριστεία (και περιμένοντας πότε θα καταργήσει και την ευφυΐα, την ικανότητα, την επίδοση και την προσπάθεια) προχωρούμε στην θέσπιση σχετικών επάθλων.
Αυτά γράφει στο protagon ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, ο οποίος δείχνει έξαλλος με την πρόταση του υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά να καταργήσει την αριστεία στα σχολεία(!)
Και δίνει τα εξής βραβεία ο Νίκος Δήμου:
Πρώτα-πρώτα στον ίδιο. Απόφοιτος του Κολλεγίου (σχολείου, τότε, αρίστων) κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία μονάχα με την απίστευτη άποψη που ξεστόμισε.
Συναντώντας το «αιέν αριστεύειν», κάποιος μπορεί στο μέλλον να θυμηθεί και «εκείνον τον Μπαλτά, που ήθελε να καταργήσει την αριστεία», όπως θυμόμαστε τον Μαρούδα που ήθελε να καταρρίψει τους επικοινωνιακούς δορυφόρους για να μην μολύνονται οι Έλληνες από ξένα κανάλια. Χρυσό μετάλλιο.
Να προσθέσω τον σκιτσογράφο Τάσο Αναστασίου και το απαράδεκτο σκίτσο Σόυμπλε στην Αυγή. Καμία σχέση με Charlie Hebdo (και η κοσκινού…). Ξέχασε ότι η γελοιογραφία στηρίζεται στο χιούμορ, τον σαρκασμό ή την ειρωνεία. Εδώ υπήρχε μόνο ακατέργαστο μίσος – και, ακόμα χειρότερο, ύβρις προσώπου. Χρυσό!
Σχετικό έπαθλο και στον Τέρενς Κουίκ που βλέπει την Βερμαχτ να παρελαύνει στους δρόμους μας. Ένα ασημένιο.
Και μετά να θυμηθούμε και τον σταρ-παρουσιαστή των Οικονομικών μας. Ευφυέστατος, αλλά από τότε που άρχισε και αυτός να εφαρμόζει την θεωρία της μη αριστείας, θυμίζει την παροιμία για το έξυπνο πουλί. Κατάφερε να γίνει αντιπαθής και στα 18 μέλη του Eurogroup με την συμπεριφορά του. Εμφανίζεται με μισή ώρα καθυστέρηση και δεν έχει ετοιμάσει μία πρόταση. Δίνει μαθήματα περί οικονομίας και θεωρίας παιγνίων – αλλά ούτε ένα χαρτί με στοιχεία και νούμερα.
Σαν τον μαθητή που δεν ξέρει το μάθημα και φλυαρεί ασύστολα εκτός θέματος για να παραμυθιάσει τον καθηγητή. Ασημένιο!
Θα μου πείτε όμως ότι αφού ιδεολογικά είμαστε εναντίον της αριστείας – πού θέλουμε να βρεθούν οι άριστοι οι οποίοι θα συντάξουν τις προτάσεις και θα τις στηρίξουν με αριθμούς και στοιχεία;
Στη χώρα του Μπαλτά, τους άριστους είτε τους διώχνουμε στο εξωτερικό, είτε, αν μείνουν εδώ, τους ευνουχίζουμε, τους καπελώνουμε και τους απολύουμε. Σκεφθείτε: οι μόνιμοι αντιπρόσωποι κρατών στο Eurogroup, υπηρετούν εκεί πέντε και δέκα χρόνια. Μόνο εμείς τους αλλάζουμε κάθε λίγο – όπως οι ελληνικές ομάδες τους προπονητές. Ίσαμε να μάθουν πρόσωπα και πράγματα, έρχεται ο επόμενος.
Κι όσο για διαπραγματευτική τακτική με τους εταίρους – τι να πω; Αφού τους κάνουμε μάθημα οικονομικών, τους αποκαλούμε και εγκληματίες (ο εκβιασμός είναι ποινικό αδίκημα). Ποιους; Αυτούς που μας δανείζουν! Χρυσό!
Εδώ μου τέλειωσαν τα μετάλλια. Έπεται όμως συνέχεια.
