«Αχαρτογράφητο ναρκοπέδιο» στο οποίο πρέπει να βαδίσει τώρα η χώρα, θυμίζει και πάλι η κατάσταση στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Μετά το τελεσίγραφο των 7 ημερών, πρέπει μέχρι την Παρασκευή να κλείσουν όλα τα καυτά ανοικτά ζητήματα, αλλά και άλλα που δεν φαίνονται, ενώ ταυτόχρονα επιστρέφει και το Κουαρτέτο για να αρχίσουν να ξεδιπλώνονται και τα επόμενα σκληρά προαπαιτούμενα του Νοεμβρίου.
Φαινομενικά η κατάσταση φαντάζει γνώριμη από το παρελθόν, με τους δανειστές να πιέζουν και η κυβέρνηση να τρέχει να ανταποκριθεί -χωρίς όμως να είναι σίγουρο πως θέλει ή μπορεί να προλάβει ως το τέλος Δεκεμβρίου. Τη φορά αυτή μάλιτα, δεν έμεινε η χώρα απλώς χωρίς την δόση των 2 δισ. ευρώ (που δεν προοριζόταν όμως για να πληρωθούν δόσεις στους ξένους δανειστές αλλά χρέη σε Έλληνες ιδιώτες και φορολογούμενους για να πάρει ανάσα η αγορά που ζει το δικό της δράμα). Στον «αέρα» έμειναν και τα 10 δισ. που οι δανειστές τα κρατούν «αμανάτι» για την ανακεφαλαιποίηση (αφήνοντας στον αέρα κα την ίδια την ανακεφαλαιοποίηση).
Ελάχιστα κέρδη, νέοι μπελάδες
Την κατάσταση κα τα επόμενα βήματα θα εξετάσει σήμερα το υπουργικό συμβούλιο. Από το χθεσινό Eurogroup, πάντως το μόνο «απτό» κέρδος που που μπορεί να κρατήσει επιστρέφοντας στην Αθήνα ο κύριος Τσακαλώτος, ήταν πως δεν βρέθηκε και πάλι μόνος εναντίον όλων. Η «συμμαχία» του μάλιστα με τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών, φαίνεται να …εκνεύρισε τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν ο Μισέλ Σαπέν δήλωσε πως «είναι περίεργο» που κάθε φορά το Βερολίνο ζητά και κάτι παραπάνω από την Ελλάδα.
Από την άλλη, το έλλειμμα ενημέρωσης από την ελληνική διαπραγματευτική ομάδα μπορεί να δικαιολογείται μερικώς, λόγω της άνισης μάχης που θέλει να δώσει με τους δανειστές, αλλά παραπέμπει και σε μεθόδους μυστικής διπλωματίας, αφήνοντας απροετοίμαστους τους Έλληνες πολίτες για όσα τους περμένουν. Πλην μόνο αν περιλαμβάνεται και αυτό σε ένα σχέδιο που επιφυλάσσει εκπλήξεις τις επόμενες μέρες, όπως πχ μία καταλυτική παρέμβαση του πρωθυπουργού στην Σύνοδο των Ηγετών της ΕΕ την ερχόμενη Πέμπτη, υπέρ των ελληνικών θέσεων.
Το «διά ταύτα» πάντως από το χθεσινό «παζάρι» στις Βρυξέλλες είναι πως, αντί να γλιτώσουμε και μερικά προαπαιτούμενα, εντός διορίας επτά ημερών πρέπει:
– και το πρώτο πακέτο να εκπληρωθεί,
– και οι αλλαγές στο χρηματοπιστωτικό τομέα να τρέξουν (πλειστηριασμοί, διοικήσεις τραπεζών),
– και η αγορά κόκκινων δανείων να ανοίξει για να τα πάρουν funds ειδικού σκοπού,
– και ιδιωτικοποιήσεις-εξπρές να δρομολογήσει η κυβέρνηση, αλλά
– και το νέο πακέτο προαπαιτουμένων να βάλει μπροστά.
Το σύνολο όλων αυτών των μέτρων, θα πρέπει να υλοποιηθεί εντός της τρέχουσας εβδομάδας, ώστε οι τεχνοκράτες της ευρωζώνης (Euro Working Group) να συνεδριάσουν -το αργότερο- την Δευτέρα και να εξετάσουν αν έχουν καλυφθεί οι προϋποθέσεις για την αποδέσμευση των 10+2 δισ. ευρώ.
Μετά από έναν ακόμη γύρο αναμέτρησης, η Αθήνα φαίνεται να έχει κολλήσει «στα ρηχά» της διαπραγμάτευσης και, αντί να ελλίσσεται και να ξεγλιστρά από εκεί όπου ξέρει πως ο δανειστές τής την έχουν «στημμένη» (με βάση όσα υπέγραψε και δεσμεύτηκε τον Αύγουστο), βρίσκεται όλο πιο περισσότερο με το όπλο κολλημένο στον κρόταφο.
Συγκεκριμένα:
1. Η δόση των 2 δισ. δεν ήρθε ούτε τη φορά αυτή, ούτε και τα 10 δισ. για τις τράπεζες. Καμία χαλάρωση στα προαπαιτούμενα δεν προέκυψε –ενώ και ο «φίλος» Μοσκοβισί υπενθύμισε και πάλι πως ούτε με το θέμα του προσφυγικού μπορεί να περιμένει «χαλάρωση» η Αθήνα.
2. Οι δανειστές απειλούν την Αθήνα με το «όπλο» που η ίδια ήθελε να τους πιέσει, δηλαδή την ανακεφαλαιοποίηση. Μόνον το Ασφαλιστικό, τελικά, μας έκανε τη χάρη να αποσυνδέσει ο πρόεδρος Ντάισελμπλουμ από την ανακεφαλαιοποίηση, ενώ το προηγούμενο διάστημα η Αθήνα έλεγε διαρκώς πως «δεν μπορούν να γίνουν όλα μαζί» θέλοντας να αναβάλει τα πιο δύσκολα μέτρα για μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών –και να δημιουργήσει μέτωπα μεταξύ των δανειστών. Εως τη φάση αυτή, δεν φαίνεται να το πέτυχε.
3. Εκτός από το νόμο Κατσέλη και όλα τα άλλα προαπαιτούμενα που ήταν και παραμένουν στο τραπέζι, το Eurogroup και ο Βόλφγκανγκ Σόμπλε έφεραν με περισσότερη έμφαση στο προσκήνιο και άλλα «ακανθώδη» ζητήματα για τα οποία δεν μιλούσε (ή έβαζε κάτω από το χαλί) η ελληνική κυβέρνηση. Δηλαδή:
α) νέο Υπερ-Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων για ιδιωτικοποιήσεις-μαμούθ,
β) συνολική αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων και δημιουργία αγοράς για την πώληση των δανείων κακοπληρωτών.
γ) ταχύτερες αλλαγές στις διοικήσεις τραπεζών
δ) νέο εποπτικό ρόλο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
4. Μυστήριο καλύπτει ακόμα και μία μέρα μετά το Eurogroup όμως, και το ποιες αλλαγές πρότεινε ή δέχεται τελικώς η ελληνική κυβέρνηση, σαν συμβιβαστική λύση για τους πλειστηριασμούς. Πληροφορίες λένε πως η κυβέρνης δέχεται μείωση ορίων προστασίας (οικογενειακό εισόδημα έως 30.000 ευρώ και αξία ακίνητης περιουσίας έως 180.000 ευρώ το πολύ) αλλά και πλαφόν στον αριθμό των πλειστηριασμών που θα γίνονται ανά έτος. Το τελευταίο στοιχείο είναι κάτι που μπορεί να θεωρηθεί κέρδος από την κυβέρνηση, αν και ούτε οι τραπεζίτες, ούτε οι δανειστές υποστηρίζουν να βγουν «στο σφυρί» το 83% των κατοικιών που μπορεί να χάσουν την «ομπρέλα» του νόμου Κατσέλη. Αν εναλλακτική πρόταση ακούγεται (χωρίς να επιβεβαιώνεται) και η λύση να μην τύχουν προστασίας όσα δάνεια δίδονται από τώρα και στο εξής, αν και πρακτικά η «θυσία» αυτή ακούγεται κενή περιεχομένου, αφού πλέον δεν δίδονται νέα δάνεια.
Στο πλαίσιο αυτό πάντως, ο Επίτροπος Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί ανέφερε ότι έχει μεν υλοποιηθεί το 80% των προαπαιτούμενων μέτρων, αλλά στο καυτό θέμα των πλειστηριασμών είπε πως «στόχος είναι να προστατευθούν οι πιο ευάλωτοι» και πως «δεν θέλουμε οι άνθρωποι να χάσουν το σπίτι τους, αλλά ούτε να επωφελούνται οι στρατηγικοί κακοπληρωτές από τη σημερινή προστασία».
Ερωτηθείς για τα όρια προστασίας από πλειστηριασμούς, ο κ. Ντάισελμπλουμ έδειξε ότι δεν υπάρχει περιθώριο πολιτικής διαπραγμάτευσης, λέγοντας: «Δεν είναι ρόλος των υπουργών, αλλά των θεσμών, να τα καθορίσουν». Παράληλλα, υπογράμμισε ότι και ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος δεσμεύτηκε να υλοποιηθούν όλα τα προαπαιτούμενα και να εφαρμοστούν τα μέτρα για τις τράπεζες στη διάρκεια της εβδομάδας.
