Ο κ. Τασούλας επισήμανε, ότι «δίνοντας στα παιδιά μας βιβλία, δεν τα μαθαίνουμε μόνο να διαβάζουν· τα μαθαίνουμε και να ζουν» και αναφέρθηκε ιδιαίτερα στον ρόλο που διαδραματίζουν τόσο οι γονείς, όσο και το σχολείο στην ενδυνάμωση της παιδικής φιλαναγνωσίας.
Πρόσθεσε, επίσης, ότι «Σε έναν κόσμο, που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όπου οι οθόνες αναβοσβήνουν αδιάκοπα και η φευγαλέα πληροφορία κατακλύζει κάθε γωνιά της καθημερινότητας, το βιβλίο παραμένει πάντα η σταθερή οδός προς την πιο συναρπαστική εσωτερική προσωπική περιπέτεια».
Ειδικότερα, κατά τον χαιρετισμό του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σημείωσε:
«Το θέμα του 53ου Φεστιβάλ Βιβλίου είναι πάρα πολύ ζωτικής σημασίας γιατί έχει να κάνει με την εξοικείωση του παιδιού με την ανάγνωση, με το βιβλίο, με την φιλαναγνωσία. Και αυτή η εξοικείωση είναι εξοικείωση ζωής και αν επιτευχθεί στα πρώτα χρόνια, τότε ο σύντροφος, που είναι το βιβλίο, της ζωής μας δεν θα εγκαταλείψει ποτέ αυτό το παιδί ούτε ως έφηβο ούτε ως νέο ούτε ως ώριμο άνθρωπο ούτε αργότερα στα μεγαλύτερα χρόνια της ζωής του. Λέει ο Αλεξανδρινός ποιητής: «Ήλθε για να διαβάσει. Είν’ ανοιχτά δυο, τρία βιβλία· ιστορικοί και ποιηταί. Μα μόλις διάβασε δέκα λεπτά, και τα παραίτησε. Στον καναπέ μισοκοιμάται. Ανήκει πλήρως στα βιβλία».
Ανήκει πλήρως στα βιβλία, λοιπόν. Πώς θα το πετύχουμε αυτό; Θα το πετύχουμε ακριβώς με τις μεθόδους, με τις αξίες, με τις συστάσεις, με τις υποδείξεις, που μέσω των παράλληλων εκδηλώσεων του Φεστιβάλ διοργανώνετε και δημιουργείτε ένα σωρό προτάσεις για τη σύνδεση του παιδιού με το βιβλίο. Τόσο απαραίτητη, επαναλαμβάνω, αυτή η σύνδεση. Και αν μου επιτρέπετε, μιας και έχουμε περίπου 250 περίπτερα που εκθέτουν και παρουσιάζουν βιβλία, ας μην ξεχνάμε ότι καλό είναι και το ηλεκτρονικό βιβλίο, αλλά το βιβλίο που το πιάνεις, το βιβλίο που έχει σελιδοδείκτη, και μάλιστα σελιδοδείκτη ο οποίος είναι και μιας καλλιτεχνικής απεικόνισης, το βιβλίο το οποίο μπορείς να τσακίσεις τη σελίδα εκεί που σταμάτησες, το βιβλίο στο οποίο μπορείς να βάλεις ένα θαυμαστικό, μια υπογράμμιση, έχει άλλη αξία και άλλη επαφή με τον νέον άνθρωπο, αλλά και με τον αναγνώστη ασχέτως ηλικίας.
Με χαρά λοιπόν διαπιστώνω ότι ο αγαπητός στους Αθηναίους θεσμός του Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως, που για τις μέρες αυτές του Σεπτεμβρίου μπορεί να λέγεται και Πεδίον του Λογίου Ερμή, βαδίζει πλησίστιος προς την επόμενη πεντηκονταετία του. Και με ακόμη μεγαλύτερη χαρά βλέπω ότι φέτος έχει θέσει ως κεντρικό θέμα ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα που μας αφορά συνολικά ως κοινωνία: τη σχέση του παιδιού με το βιβλίο, στους τρόπους με τους οποίους θα καλλιεργηθεί και θα στεριώσει αυτός ο θεσμός, δημιουργώντας αναγνώστες που δεν θα εγκαταλείψουν αυτή τη γόνιμη σχέση στον ενήλικο βίο τους.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όπου οι οθόνες αναβοσβήνουν αδιάκοπα και η φευγαλέα πληροφορία κατακλύζει κάθε γωνιά της καθημερινότητας, το βιβλίο παραμένει πάντα η σταθερή οδός προς την πιο συναρπαστική εσωτερική προσωπική περιπέτεια. Καθρέφτης του εαυτού και παράθυρο στον κόσμο, νήμα που μας συνδέει με τους άλλους, πηγή γνώσης, φαντασίας. Εδώ θυμάμαι έναν ορισμό της φαντασίας που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο του Βενέζη. Η φαντασία θέλει άσκηση και είναι καλλιέργεια. Δεν υπάρχει φαντασία χωρίς παιδεία. Καθρέφτης, λοιπόν, του εαυτού και παράθυρο στον κόσμο, νήμα που μας συνδέει με τους άλλους, πηγή γνώσης, φαντασίας και συναισθηματικής ανάπτυξης, το βιβλίο αποτελεί για κάθε παιδί μια επένδυση για το μέλλον. Ενισχύει τη συγκέντρωση, την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα, την ευαισθησία. Γίνεται σύντροφος στη μοναξιά, καταφύγιο και πυξίδα.
