Η Δικαιοσύνη διέταξε τη σύλληψη της ηγεσίας και μελών της Χρυσής Αυγής επί κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, το 2013, στο πλαίσιο των ερευνών που άρχισαν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι συλλήψεις ήταν αποτέλεσμα μεθοδικών και επίμονων ερευνών πάνω σε ολόκληρο το φάσμα της δράσης της Χρυσής Αυγής και στην ιεραρχική διάρθρωσή της, με τον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια να συγκεντρώνει και να προωθεί στον Άρειο Πάγο πληθώρα στοιχείων για τη δράση της ΧΑ.
Χάρη στις έρευνες τελικά απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε βάρος 69 προσώπων, περιλαμβανομένων όλων των μελών της πρώην Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΧΑ, με κύρια κατηγορία την ένταξη σε εγκληματική οργάνωση «Ο φασισμός μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα. Δεν υπάρχει όμως ανοχή σε κανένα από αυτά τα πρόσωπα. Σε ένα δημοκρατικό κόσμο δεν υπάρχει χώρος για νεοναζιστές», δήλωσε ο Α. Σαμαράς το 2013.
Η δίκη άρχισε στις 20 Απριλίου του 2015, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όμως χρειάστηκαν πεντέμισι χρόνια, που περιλαμβάνουν ολόκληρη την θητεία του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία, ώστε να φτάσουμε στην ετυμηγορία. Στο μεσοδιάστημα, η δίκη χαρακτηρίστηκε από σειρά προβλημάτων, δυσκολιών αλλά και από πολλές αποχές δικηγόρων.
Τον Ιούνιο του 2016, έναν και πλέον χρόνο μετά την έναρξη της διαδικασίας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ζήτησε τη μεταφορά της δίκης από τη μικρή αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού στην Αίθουσα Τελετών του Εφετείου Αθηνών. Είχε προηγηθεί σχετική επιστολή του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Αθηνών, όπου καταγράφηκε η αντικειμενική αδυναμία του δικαστηρίου να προχωρήσει σε εύλογο χρόνο την εκδίκαση της υπόθεσης υπό τις υφιστάμενες συνθήκες.
Ενώ ήταν σε εξέλιξη οι διαδικασίες που θα οδηγούσαν στη δίκη της Χρυσής Αυγής, στα τέλη του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε να συμπορευτεί πολιτικά μαζί της ώστε να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του. Ψηφίζοντας σε τρεις ψηφοφορίες «παρών», οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής εμπόδισαν την εκλογή του Σταύρου Δήμα στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Αξιοποίησαν δηλαδή ένα «παραθυράκι» του Συντάγματος ώστε να ανατρέψουν την κυβέρνηση Σαμαρά και να οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανοιχτός στην σύμπλευση με τη Χρυσή Αυγή και σε άλλες κρίσιμες συγκυρίες, όπως τον Ιούλιο του 2016, πριν την ψήφιση του εκλογικού νόμου, όταν ο τότε Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης είχε δηλώσει ότι «δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι» στο κοινοβούλιο.
Με άλλα λόγια, όταν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής εξυπηρετούσαν την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει μία κυβέρνηση ή να συγκεντρώσει 200 έδρες για την άμεση εφαρμογή του νέου εκλογικού νόμου, η ΧΑ έπαυε να είναι ναζιστικό μόρφωμα και γινόταν μέρος του κοινοβουλευτικού τόξου. Τότε δεν ίσχυε το «δεν είναι αθώοι»!
Η καιροσκοπική σύμπλευση της Κουμουνδούρου με την Χρυσή Αυγή ξεκινά όμως από την εποχή των «αγανακτισμένων», με κοινή σημαία τότε τους «αντιμνημονιακούς» αγώνες. Ο ίδιος ο αρχηγός της ΧΑ, Νίκος Μιχαλολιάκος, έχει παραδεχτεί ότι χρυσαυγίτες ήταν παρόντες στην Πλατεία Συντάγματος το 2010, ενώ δυνάμεις της αριστεράς όπως το ΚΚΕ έχουν επανειλημμένα καταγγείλει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς συνυπήρχε στις πλατείες με την ΧΑ αλλά υιοθετούσε τα ίδια συνθήματα.
Ακόμα και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ανακοινώσει πως «η κυβέρνηση οφείλει να διαψεύδει τον ισχυρισμό της Χρυσής Αυγής ότι αποτελεί απλώς ένα νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα», ο εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, Πάνος Καμμένος, φρόντιζε να προσκαλεί βουλευτές της ΧΑ μαζί με βουλευτές της Κουμουνδούρου σε εκδηλώσεις του Υπουργείου Άμυνας, ακόμα και στο Καστελόριζο, όπου είχαν φωτογραφηθεί όλοι μαζί. Τους έδινε δηλαδή ακριβώς το οξυγόνο της νομιμοποίησης που επιζητούσαν, με την σιωπηρή ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα με φόντο τα πάντοτε κρίσιμα εθνικά θέματα.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούσε ως ψηφοφορική εφεδρεία την Χρυσή Αυγή, παίζοντας το υποκριτικό χαρτί της οργής ανάλογα με τα συμφέροντά του, η νίκη της ΝΔ στις εκλογές του Ιουλίου 2019 έθεσε τους νεοναζί εκτός Βουλής.
Τα παραπάνω είναι πλέον ιστορικά γεγονότα. Έχουν καταγραφεί και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστούν.
