Σήμερα συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πιο θλιβερή μέρα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Από εκείνο το απόγευμα στις Βρυξέλλες, όπου 39 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στον αγωνιστικό χώρο του «Χέιζελ», βυθίζοντας στο πένθος το λαοφιλέστερο άθλημα.
Ο τελικός της Γιουβέντους με τη Λίβερπουλ δεν ήταν γιορτή όπως όλοι οι προηγούμενοι για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπως όλοι οι επόμενοι. Αποδείχθηκε ξεχωριστός αλλά όχι για λόγους χαράς. Το απόγευμα της 29ης Μαϊου του 1985, οι Βρυξέλλες μετατράπηκαν σε ένα τεράστιο νεκροταφείο νέων ανθρώπων, οι ψυχές των οποίων δεν ένιωσαν ποτέ γαλήνη αφού δεν αποδόθηκαν μέχρι και σήμερα ευθύνες.
Από το πρωί εκείνη της ημέρας, οι Άγγλοι οπαδοί που είχαν ταξιδέψει στη βελγική πόλη, έπιναν τις αγαπημένες τους μπύρες στις παμπ. Η αστυνομία των Βρυξελλών είχε την εντολή απλά να τους επιτηρεί χωρίς να επέμβει αφού η φήμη των Άγγλων χούλιγκαν είχε περάσει τα σύνορα της χώρας αρκετά χρόνια πριν. Περίπου τρεις ώρες πριν την έναρξη του αγώνα, άρχισαν να πηγαίνουν προς το γήπεδο όπου θα διεξαγόταν ο τελικός. Εισέβαλλαν στις εξέδρες και άρχισαν αφηνιασμένοι να κινούνται προς το μέρος των Ιταλών οπαδών της Γιουβέντους. Οι τελευταίοι εγκλωβίστηκαν, κάποιοι προσπάθησαν να αντεπιτεθούν.
Τα σπασμένα μπουκάλια μπύρας μετατράπηκαν σε φονικά μαχαίρια. Παντού φωνές, ουρλιαχτά, μικρά παιδιά να τρέχουν. Το πλήθος συγκεντρώθηκε στο ένα πέταλο του γηπέδου. Η αστυνομία άργησε πολύ. Χαρακτηριστικά. Το τείχος άρχισε να υποχωρεί από το βάρος. Το παλιό γήπεδο δεν άντεξε. Τα σώματα των Ιταλών «έπνιγαν» το ένα το άλλο. Κάποιοι κατάφεραν να βρουν διέξοδο στον αγωνιστικό χώρο. Σώθηκαν αλλά πάλευαν να σώσουν και τους υπόλοιπους.
Οταν η αστυνομία κατάφερε τελικά να απομακρύνει τους Άγγλους χούλιγκαν, υπήρχαν νεκροί παντού. Ανθρωποι έκλαιγαν και εκλιπαρούσαν για βοήθεια. Συνολικά 39 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Ήταν 32 Ιταλοί, 5 Βέλγοι, ένας Άγγλος και ένας Γάλλος. Ανάμεσά τους και ένας 15χρονος. Περισσότεροι από 350 ήταν τραυαματίες εκ των οποίων περισσότεροι από 30 νοσηλεύτηκαν για μήνες ολόκληρους στα νοσοκομεία των Βρυξελλών.
Το ματς όμως με εντολή της UEFA διεξήχθη κανονικά. Ηταν η απόφαση ντροπή στη μνήμη όσων χάθηκαν. Ο Πλατινό σκόραρε από το σημείο του πέναλτι, το οποίο κέρδισε ο Μπόνιεκ έξω από την περιοχή. Πανηγύρισε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα όμως αργότερα δικαιολογήθηκε λέγοντας πως οι παίκτες δεν είχαν πληροφορηθεί τι ακριβώς είχε συμβεί.
Ο Μπρους Γκρόμπελαρ ζητούσε με δακρυσμένα μάτια συγγνώμη από τους Ιταλούς, ο Κένι Νταλγκλίς δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τη βαρβαρότητα των Άγγλων οπαδών. Η UEFA δεν απέδωσε ποτέ δικαιοσύνη, κάτι που έκανε η Μάργκαρετ Θάτσερ στο σημείο που της αναλογούσε. Οι 14 Άγγλοι που καταδικάστηκαν σε 3ετή φυλάκιση για φόνο εξ’ αμελείας ήταν απλά μια απόφαση για τα μάτια του κόσμου. Στην ουσία, η βελγική αστυνομία δεν είχε καταφέρει να συλλάβει ούτε το 1/100 των ταραχοποιών.
Το «Χέιζελ» εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να αποτελεί την ντροπή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. 39 άνθρωποι ταξίδεψαν για να απολαύσουν το ποδόσφαιρο όμως δεν επέστρεψαν ποτέ σπίτι τους…
