Παρά την ήττα όμως, η σημασία του σημερινού δημοψηφίσματος είναι ότι έδωσε τεράστια προβολή σε μία ανορθόδοξη πολιτική όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους, σε μία εποχή που ανορθόδοξες νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές πλησιάζουν όλο και περισσότερο στο κανονικό.
Ηχηρό «όχι» στην εισαγωγή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για όλους τους κατοίκους της Ελβετίας έδωσαν οι πολίτες της χώρας, στο πρώτο δημοψήφισμα παγκοσμίως πάνω σε τέτοιου είδους μέτρο.
Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα του σημερινού δημοψηφίσματος, το 76,9% των ψηφοφόρων απέρριψε την πρόταση, ενώ υπέρ τάχθηκε μόλις το 23,1%. Κανένα από τα 26 καντόνια της χώρας δεν υπερψήφισε το μέτρο.
Παρά την ήττα όμως, η σημασία του σημερινού δημοψηφίσματος είναι ότι έδωσε τεράστια προβολή σε μία ανορθόδοξη πολιτική όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους, σε μία εποχή που κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες εξετάζουν κάθε δυνατή πολιτική ώστε να δώσουν νέα πνοή στην ασθμαίνουσα ανάπτυξη.
Η πρόταση που τέθηκε σε δημοψήφισμα δεν προέβλεπε κανένα εισοδηματικό, περιουσιακό ή άλλο κριτήριο για το ποιος θα λάμβανε το κρατικό βοήθημα. Χρήματα θα δίνονταν σε κάθε ενήλικα, μισθοσυντήρητους και δισεκατομμυριούχους, ακτήμονες και άτομα με μεγάλη ακίνητη περιουσία, σε άνεργους και εργαζόμενους, σε άτομα με και χωρίς αναπηρία.
Αν και η πρόταση δεν όριζε επίσημα το ποσό που θα λάμβανε μηνιαία ο κάθε κάτοικος από το κράτος, οι ακτιβιστές που συγκέντρωσαν τις 100.000 υπογραφές για το δημοψήφισμα είχαν προτείνει 2.500 ελβετικά φράγκα (περίπου 2.250 ευρώ) για τους ενήλικες, συν 625 φράγκα για κάθε παιδί.
Οι ακτιβιστές που πέτυχαν να φέρουν το θέμα στην κάλπη χαιρέτισαν το αποτέλεσμα ως «επιτυχία», καθώς έλαβαν «σημαντικά περισσότερες» ψήφους από ό,τι περίμεναν. «Αυτό σημαίνει ότι η συζήτηση συνεχίζεται, και διεθνώς», δήλωσε εκπρόσωπός τους.
Το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν εξαρχής προδιαγεγραμμένο, καθώς το μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος δεν έλαβε στήριξη από κανένα κόμμα, ενώ παράλληλα είχε απορριφθεί από επιχειρηματικές ενώσεις και εργατικά συνδικάτα.
Οι υποστηρικτές του μέτρου ισχυρίζονται ότι το καθολικό ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα προσφέρει οικονομική ασφάλεια σε μία εποχή που θέσεις εργασίας καταργούνται λόγω της τεχνολογικής προόδου, διασφαλίζοντας τη συνεχή κίνηση της οικονομίας ακόμα και σε περιόδους ύφεσης ή υψηλής ανεργίας.
Παράλληλα, η υιοθέτηση αυτού του μοντέλου θα μπορούσε να απλοποιήσει τις χρονοβόρες και ακριβές γραφειοκρατικές διαδικασίες που χαρακτηρίζουν τα Δυτικά κράτη πρόνοιας.
Στον αντίποδα όμως, η χρηματοδότηση τέτοιων προγραμμάτων θα αύξανε τις δημόσιες δαπάνες, ενώ συνάμα θα κατέστρεφε τις ιστορικές συνδέσεις μεταξύ της αμοιβής και της εργασίας και μεταξύ της πρόνοιας και της ανάγκης.
