Ενα διαφορετικό οδοιπορικό στην Ελλάδα έκανε η δημοσιογράφος των New York Times Λιζ Αλντερμαν στην Αθήνα.
Η αμερικανίδα δημοσιογράφος επέλεξε να συνομιλήσει με επιχειρηματίες που κατάφεραν να αντέξουν στην κρίση, οι οποίοι είχαν όλοι έναν κοινό παρονομαστή δυσκολίας: Το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας. Η Αλντερμαν,στηριζόμενη στις δηλώσεις των Ελλήνων επιχειρηματιών, τονίζει ότι πρόκειται για «ένα συνονθύλευμα κανόνων, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να εκσυγχρονίσει, αλλά είναι πολύ δύσκολο να το “ξεμπερδέψει”».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς το τέρας κόντεψε να καταπιεί μια ακόμη ελληνική εταιρεία είναι το εργοστάσιο πλαστικών της οικογένειας Σταματίου, το οποίο είναι πλέον το ένα από τα τέσσερα συνολικά εναπομείναντα στην Ελλάδα, όταν πριν από την κρίση λειτουργούσαν δεκάδες.
Ο επιχειρηματίας Γιάννης Σταματίου θυμάται με αηδία την τελευταία του επίσκεψη στην εφορία
«Ο κ. Γιάννης Σταματίου θυμάται με αηδία την τελευταία του επίσκεψη σε μία ΔΟΥ στη νοτιοδυτική Αθήνα» γράφει η δημοσιογράφος των Times της Νέας Υόρκης η οποία διευκρινίζει πως το εργοστάσιο του λειτουργεί εδώ και 40 χρόνια και απασχολεί συνολικά 150 υπαλλήλους. Ομως η επί 40 ετών λειτουργία του, λίγο έλειψε να τερματιστεί οριστικά πέρυσι, όταν η Εφορία στην οποία ανήκε δεν του παρείχε ένα έγγραφο το οποίο η Τράπεζα θεωρούσε απαραίτητο για να του εγκρίνει ένα επιχειρηματικό δάνειο, «από τα σπάνια που χορηγούνται μετά την κρίση».
Φτάσαμε στο παρά ένα να βάλουμε λουκέτο επειδή η εφορία δεν μου έδινε ένα χαρτί
«Φτάσαμε στο παρά ένα να βάλουμε λουκέτο σε όλη την εταιρεία επειδή η κυβέρνηση δεν μπορούσε να μου δώσει ένα χαρτί» αναφέρει στην αμερικάνικη εφημερίδα ο κ. Σταματίου ο οποίος περιέγραψε την αγωνία που πέρασε ξάγρυπνος ατέλειωτες νύχτες μέχρι να επιλυθεί η χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία.
«Η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να πάει μπροστά, εκτός αν η κυβέρνηση ασχοληθεί σοβαρά με τη δυσλειτουργία, τη γραφειοκρατία και την αβεβαιότητα, τις οποίες αποτύχαμε να αντιμετωπίσουμε από τότε που ξέσπασε η κρίση» τονίζει ο Γιάννης Σταματίου.
Η λιτοτητα φτώχυνε την Ελλάδα
Εν συνεχεία, η Αλντερμαν αναφέρεται στην εξαγγελία του Αλέξη Τσίπρα για τον τερματισμό της λιτότητας η οποία θεωρείται από τη νέα κυβέρνηση ως η κύρια, αν όχι η μοναδική, αιτία της αβεβαιότητας, της ακραίας ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας. Επίσης, γίνεται αναφορά στην επιλογή των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων από το 2009 έως και σήμερα για την περικοπή των δημοσίων δαπανών κατά 20% από τους «εύκολους» στόχους: μείωση μισθών, μείωση συντάξεων, μείωση των παροχών υγείας και όλων των κοινωνικών παροχών, απολύσεις… «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά έριξαν στη φτώχεια πολλούς Έλληνες και μείωσαν δραματικά την κατανάλωση» γράφει χαρακτηριστικά η αμερικανίδα δημοσιογράφος η οποία επισημαίνει ότι η ελληνική οικονομία «συρρικνώθηκε κατά ένα τέταρτο μέσα σε πέντε χρόνια, ενώ η ανεργία σκαρφάλωσε στο 25%».
Εξ ίσου επιζήμια με τη λιτότητα είναι και τα διαρθρωτικά προβλήματα
Ωστόσο, όσο επιζήμια και αν είναι οι περικοπές λιτότητας, τα διαρθρωτικά προβλήματα είναι αυτά που αναστέλλουν την οικονομική αποτελεσματικότητα της Ελλάδας, πολλά από τα οποία μόλις που έχουν “αγγιχτεί” παρά τις απαιτήσεις των δανειστών» διευκρινίζει η δημοσιογράφος των New York Times και παραθέτει μια σειρά από αυτά: «Οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να παρεμποδίζονται (στη λειτουργία τους) από εργασιακούς νόμους και φορολογικές πολιτικές που επί προηγούμενης κυβέρνησης άλλαξαν πολλές φορές -2.200 νέες φορολογικές ρυθμίσεις έγιναν μόνο κατά τα τελευταία δύο χρόνια».
«Επιχειρήσεις όπως αυτή του κ. Σταματίου, αλλά και άλλες εταιρείες, όπως επενδυτικές ή start-up, αντιμετωπίζουν υψηλά διοικητικά κόστη και γραφειοκρατική ανεπάρκεια που οι σύλλογοι Ελληνων επιχειρηματιών υποστηρίζουν πως θέτουν σε κίνδυνο τις θέσεις εργασίας και έλκουν περίπου 14 δισ. ευρώ τον χρόνο από την οικονομία. Η διαφθορά παραμένει υψηλή, ενώ κατεστημένα συμφέροντα έχουν εμποδίσει το άνοιγμα της οικονομίας στον ανταγωνισμό» γράφει η Λιζ Άλντερμαν.
Παρόλα αυτά, η αμερικανίδα δημοσιογράφος διευκρινίζει πως οι επιχειρηματίες είναι θετικοί στον τερματισμό της λιτότητας και φέρνει το παράδειγμα της οικογένειας Σταματίου, που παρά την κρίση και την αλλαγή της νομοθεσίας δεν προχώρησε σε μείωση μισθών και βρήκαν άλλους τρόπους να μειώσουν κόστη. «Οταν μειώνεις τον μισθό (των εργαζόμενων) για χρόνια, τότε δεν έχουν πλέον καμία φιλοδοξία να κάνουν νέα πράγματα. Δεν είναι παραγωγικό ούτε για αυτούς ούτε για την οικονομία» δηλώνει στους New York Times ο Φίλιππος Σταματίου, γενικός διευθυντής του εργοστασίου.
Η ανάπτυξη θα έρθει πιο γρήγορα αν μειωθεί η γραφειοκρατία και ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα
Παρόλα αυτά, ο Φίλιππος Σταματίου, όπως και άλλοι επιχειρηματίες, υποστηρίζουν μιλώντας στην αμερικανική εφημερίδα πως η ανάπτυξη δεν θα έρθει μόνο με τον τερματισμό της λιτότητας, ο οποίο θεωρείται από τη νέα κυβέρνηση πως θα προκαλέσει και τόνωση της κατανάλωσης. Οι Ελληνες επιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι «η ανάπτυξη θα έρθει πολύ πιο γρήγορα αν η κυβέρνηση επικεντρωθεί στην ενίσχυση της παραγωγικής ικανότητας της Ελλάδας, εν μέρει υιοθετώντας άμεσα βασικές αλλαγές, όπως τη μείωση της γραφειοκρατίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας».
O Φίλιππος Σταματίου
Ο 26χρονος Φίλιππος Σταματίου εκφράζει στην αμερικανική εφημερίδα την άποψη πως «η κυβέρνηση πρέπει να υιοθετήσει την ίδια προσέγγιση σχετικά με την αποδοτικότητα, αναδομώντας την ίδια την κυβέρνηση, όπως έκανε ο πατέρας του, για τον εξορθολογισμό της εταιρείας». «Πριν από την κρίση» γράφει η Αλντερμαν, «η επιχείρηση ήταν μία από τα δεκάδες εργοστάσια πλαστικών στη χώρα, που κατασκεύαζαν υλικά εξοπλισμού για ιχθυοτροφεία. Οταν η κατασκευή κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της κρίσης, ο Γιάννης Σταματίου έριξε περισσότερα λεφτά στην ιχθυοκαλλιέργεια. Τώρα πια εξάγει εργαλεία ιχθυοκαλλιέργειας στη Μέση Ανατολή, μαζί όμως με ζωντανή τσιπούρα και λαβράκι που καλλιεργεί ο ίδιος σε ιχθυοκαλλιέργεια κοντά σε ένα ελληνικό νησί. Σήμερα είναι ένα από τα μόλις τέσσερα εργοστάσια πλαστικών που απέμειναν στην Ελλάδα».
Ωστόσο, η δημοσιογράφος των Times της Νέας Υόρκης διευκρινίζει πως «οι προσπάθειες του κ. Σταματίου προς την επιτυχία συνάντησαν πολλά εμπόδια, κάποια από τα οποία είχαν επισημάνει οι πιστωτές της Ελλάδας, αλλά ποτέ δεν επιλύθηκαν (από τις κυβερνήσεις) και άλλα που δημιουργήθηκαν, κατά τον κ. Σταματίου, από τους ίδιους τους δανειστές». Για παράδειγμα, «πέρυσι, προσπάθησε να πάρει 250.000 ευρώ από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για να οικοδομήσει ένα νέο εκκολαπτήριο ψαριών και άρα να προσλάβει κι άλλους υπαλλήλους. Αλλά, οι πόροι είχαν στερέψει καθώς η κυβέρνηση, προκειμένου να μείνει πιστή το πρόγραμμα διάσωσης, σταμάτησε αυτά τα επενδυτικά προγράμματα, ως έναν τρόπο για να βοηθηθεί στη δημιουργία του πρωτογενούς πλεονάσματος -ούτως ειπείν, τα μετρητά (φυλάσσονταν) στο θησαυροφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών για τις πληρωμές τόκων και χρέους».
Πέρασα 3 ημέρες στη ΔΟΥ εκλιπαρώντας τον εφοριακό να ψάξει τη νέα νομοθεσία και να μου δώσει το έγγραφο που χρειαζόμουν
«Αποτέλεσμα ήταν ο Γιάννης Σταματίου να στραφεί στην Τράπεζα για δάνειο, όμως ήταν αδύνατο να το πάρει, αν δεν έβαζε πρώτα το τριπλάσιο ποσό σε ασφάλεια. Αφού τελικά, η τράπεζα συμφώνησε, επισκέφθηκε την αρμόδια ΔΟΥ για να πάρει το έγγραφο που απαιτούσε η τράπεζα» γράφει η Λιζ Άλντερμαν στο ρεπορτάζ της. Ομως, ο ίδιος «πέρασε τρεις ημέρες εκλιπαρώντας τον εφοριακό να ψάξει τη νέα νομοθεσία για να του δώσει το έγγραφο που χρειαζόταν ώστε να ολοκληρώσει τη συμφωνία». Και «τώρα, οι πωλήσεις χτυπήθηκαν από το νέο κύμα αβεβαιότητας, καθώς οι πελάτες ανησυχούν ξανά για το ενδεχόμενο η Ελλάδα να αναγκαστεί να φύγει από την ευρωζώνη».
«Εχουμε υπομείνει σχεδόν τα πάντα» δηλώνει ο Φίλιππος Στ;αματίου και προσθέτει: «Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, πρέπει να επιστρέψει η σταθερότητα. Οταν συμβεί αυτό, θα δούμε για την ανάπτυξη».
