Η αίθουσα της Γερουσίας στον πρώτο όροφο της Βουλής για τουλάχιστον τρεις ώρες έχει δεσμευθεί από τη ΝΔ, έπειτα από σχετικό αίτημα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος.
Η συνεδρίαση θα ξεκινήσει το μεσημέρι λίγο μετά τις δυο και – ως είθισται – τελευταίος θα μπει στην αίθουσα ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.
Από το χειροκρότημα – λένε όσοι γνωρίζουν από την ψυχολογία ανάλογων κρίσιμων συνεδριάσεων – θα φανεί περίπου και πως θα πάει η συζήτηση και κυρίως, αν όσοι μέχρι σήμερα θέτουν το ένα μετά το άλλο τα ζητήματα, ακόμα και αυτό της ηγεσίας, θα επιλέξουν να το κάνουν με έναν ακόμα πιο εμφαντικό τρόπο.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο κάποιο από αυτά τα στελέχη να εμφανιστεί αποφασισμένο, πέρα και μακριά από το κλίμα που θα έχει διαμορφωθεί.
Το πολίτικο παρελθόν έχει αποδείξει πως αν κάποιος θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία του, δεν περιμένει τη σειρά του για να μιλήσει μετά από μια πολύωρη κομματική διαδικασία.
Επιλέγει απλώς, να μπει στην αίθουσα με καθυστέρηση ολίγων λεπτών και αφού στο βήμα θα είναι ο αρχηγός του κόμματος, διακόπτοντας την ομιλία του και ευελπιστώντας σε ένα σχόλιο ή μορφασμό από αυτόν που βρίσκεται στο βήμα του ομιλητή και τα συνεπακόλουθα σχόλια από τους υπόλοιπους βουλευτές…
Αυτά επί του διαδικαστικού!
Γιατί επί της ουσίας, οι περισσότεροι βουλευτές της ΝΔ θα μπουν στην αίθουσα αποφασισμένοι να επιδιώξουν να γίνει μια συζήτηση, όχι ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αλλά μια συζήτηση ουσίας.
Ήδη, στελέχη που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους επίδοξους διαδόχους, σημειώνουν ότι στην σημερινή συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ “δεν θα πρέπει να βάλουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί, αλλά να συζητήσουμε με αξιοπρέπεια”
Λένε δηλαδή με απλό τρόπο ότι δεν θα πρέπει να “συνεχίσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε ότι δεν χάσαμε στις εκλογές, αλλά να διασφαλίσουμε ότι παραμένουμε ο δεύτερος σημαντικός πυλώνας του πολιτικού συστήματος”.
Αυτό αποτελεί και το μεγάλο ζητούμενο στην σημερινή διαδικασία, πως η ΝΔ θα καταφέρει να βρει την ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δυο.
Το “δέντρο” – δηλαδή τη συζήτηση για πρόσωπα – και το “δάσος” που είναι η πορεία της Παράταξης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο ίδιος ο κ. Σαμαράς προφανώς δεν έχει αυταπάτες. Γνωρίζει ότι και κριτική θα δεχθεί και ενδεχομένως μια σοβαρή αμφισβήτηση στο πρόσωπο του. Πως θα απαντήσει σε αυτά;
Σίγουρα δηλώνοντας ότι δεν αποχωρεί από την ηγεσία του κόμματος, άλλα αντιθέτως ανακοινώνοντας μια σειρά πρωτοβουλιών του που θα αφορούν σε μια σειρά οργανωτικών αλλαγών στο κόμμα, με αλλαγές σε πρόσωπα και ρόλους και επαναφορά αυτού που οι ίδιος είχε προαναγγείλει πριν από μερικούς μήνες, για τη ανάγκη δημιουργίας της μεγάλης Ελληνικής Κεντροδεξιάς Παράταξης.
Άγνωστο παραμένει επίσης, πόσοι και ποιοι από τους λεγόμενους δελφίνους θα μιλήσουν ανοιχτά, χωρίς υπαινιγμούς και υπονοούμενα.
Υπάρχουν όμως και άλλα στελέχη που από μόνη τους η παρουσία τους ή ακόμα και η σιωπή τους θα ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως.Θα μιλήσει ή όχι ο Κώστας Καραμανλής; Θα επιλέξει να αποχωρήσει μετά το τέλος της ομιλίας Σαμαρά; Ερωτήματα που περιμένουν απάντηση.
Πως θα κινηθεί ο Βαγγέλης Μειμαράκης; Αν η συζήτηση “εκτραπεί” θα παίξει τον ρόλο του γεφυροποιοί ή θα έχει αποχωρήσει και εκείνος νωρίτερα από την αίθουσα όπως ακούγεται;
Αλλά κυρίως, ποσό έτοιμη είναι η Ντόρα Μπακογιάννη για μια ευθεία αντιπαράθεση με τον Αντώνη Σαμαρά, όσο και αν η ίδια αφήνει να εννοηθεί πως μια τέτοια επιλογή δεν έχει να κάνει με προσωπικές της φιλοδοξίες στην ηγεσία του κόμματος;
Αντίπαλο δέος σε όλα αυτά τα στελέχη προφανώς και θα υπάρξει. Οι λεγόμενοι “προεδρικοί” δεν θα καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά θα απαντούν στην οποία κριτική υπενθυμίζοντας τα πεπραγμένα της προηγούμενης κυβέρνησης και κυρίως την “δικαίωση” της προεκλογικής τακτικής με σύνθημα την “αλήθεια”.
Αυτόν τον ρόλο θα κληθούν να παίξουν κυρίως ο Μ. Βορίδης, ο Δ. Σταμάτης, ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Β. Κικίλιας και ο Ν. Μηταράκης προκείμενου να απαντούν στην κριτική, δείχνοντας με το δάχτυλο προς τον ΣΥΡΙΖΑ και πως χειρίζεται το μεγάλο θέμα της διαπραγμάτευσης…
Στην περίπτωση ωστόσο που το κλίμα στη συνεδρίαση είναι “εμφυλιοπολεμικό” πάντα ο αρχηγός έχει τον τελευταίο λόγο!
Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα πρέπει κανείς να αποκλείσει να θέσει ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς θέμα επαναβεβαίωσης της εμπιστοσύνης των βουλευτών στο πρόσωπό του, εάν πράγματι υπάρξει αμφισβήτηση.
Δηλαδή, να ζητήσει ψηφοφορία ώστε να διαπιστωθεί εάν το εν τρίτο της κοινοβουλευτικής ομάδας θέτει θέμα ηγεσίας, όπως ορίζει το καταστατικό..
