Του Νίκου Καραγιαννακίδη*
Πριν καλά – καλά αλλάξει το νέο έτος, ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών με περισσό ζήλο μας ενημέρωσαν αίφνης ότι πήραν την πρωτοβουλία να «λύσουν» το Σκοπιανό, το οποίο χαρακτήρισαν ως πρόβλημα που δημιούργησαν άλλοι, οι οποίοι και θα έπρεπε ήδη να το είχαν λύσει.
Ευθύς αμέσως έρχονται στο μυαλό του κάθε εχέφρωνα πολίτη τα ακόλουθα ερωτήματα:
Ι. για ποιο λόγο σε μία χώρα που βρίσκεται στην χειρότερη πανθομολογουμένως στιγμή της νεώτερης ιστορίας της (από το 40 και τον εμφύλιο) και έχει τεράστια εθνικά ζητήματα ανοικτά αυτή την στιγμή (αναγνώριση ΑΟΖ, Ελληνοτουρκικές σχέσεις, νέα χρηματοδότηση μετά την 31.08.2018 – άλλως πτώχευση), ο Πρωθυπουργός της και ο Υπουργός Εξωτερικών της λαμβάνουν μία τέτοια πρωτοβουλία;
ΙΙ. Από που προκύπτει τέτοιο πλεόνασμα διπλωματικού κεφαλαίου σε μία τόσο ακατάλληλη εθνικά στιγμή και για ποιο λόγο αυτό το διπλωματικό πλεόμασμα δεν προωθείται στο ζήτημα της ΑΟΖ ή του Δημοσίου Χρέους;
ΙΙΙ. Γιατί την πρωτοβουλία αυτή την λαμβάνει ο συγκεκριμένος Πρωθυπουργός, ο οποίος έχει μία ισχνή πλειοψηφία και η έως σήμερα θέση του κόμματός του δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, αφού τα στελέχη του κόμματός του και κάποιοι εκ των Υπουργών του έχουν επανειλημμένα εκφραστεί με πολύ προκλητικό τρόπο για τα εθνικά μας συμφέροντα;
ΙV. Για ποιο λόγο ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός, πριν αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία, κάλεσε στην χώρα μας τον Ερντογάν, ενώ δεν ήταν έτοιμος για μία τέτοια συνάντηση, ανοίγοντας έτσι νέα Εθνικά θέματα σε Θράκη (εκλογή Μουφτή), Αιγαίο, ΑΟΖ και διμερείς επαφές (αναφέρομαι στους 8 Τούρκους στρατιωτικούς);
V. γιατί δεν λέει ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών στους πολίτες της χώρας μας αλλά πρωτίστως στα κόμματα της αντιπολίτευσης, ποια είναι η «λύση» που συζητούν, ή έστω, τα πλαίσιά της;
Τα ανωτέρω ερωτήματα ουδεμία αμφιβολία αφήνουν για το ότι η όλη προσπάθεια «επίλυσης» του ζητήματος δεν οφείλεται σε κάποια καλόπιστη πρωτοβουλία της Κυβέρνησης αλλά σε πρωτοβουλία άλλων που έχουν άλλα συμφέροντα και σκοπούς να επιδιώξουν, και απλώς επιλέγουν το κατάλληλο για αυτά πρόσωπο και στιγμή, τα οποία δυστυχώς για εμάς είναι και τα δύο ακατάλληλα. Ακούγονται, μάλιστα, διάφορα σενάρια, με κυριότερο κι επικρατέστερο ότι η πρωτοβολία της επίλυσης του ζητήματος ανήκει στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που επιθυμούν γρήγορη λύση του γιατί η γειτονική χώρα κινδυνεύει άμεσα με διάλυση και θέλουν να την διασώσουν εντάσσοντάς την στο ΝΑΤΟ.
Όπως και να χει το ζήτημα, όλα τα ανωτέρω δεν αποτελούν αιτία για να αναλάβουμε εμείς κάποια πρωτοβουλία ούτε για να επιτρέψουμε σε άλλους μία τέτοια πρωτοβουλία. Ειδικότερα, το εάν κινδυνεύει με διάλυση η γειτονική χώρα, είναι δικό της πρόβλημα και μάλιστα ιεραρχικά ανώτερο από την ονομασία της. Τι σημασία έχει το πως θα σε ονομάσουν, εάν πρόκειται να πεθάνεις πριν γεννηθείς; Περαιτέρω, όπως πληροφορούμαστε από τα ΜΜΕ, οι Αλβανόφωνοι που αποτελούν το 40% της χώρας, δεν επιθυμούν να υπάρχει στην ονομασία της η λέξη Μακεδονία. Οπότε, πως μας ζητούν το όνομα, την στιγμή που αυτό αποτελεί αιτία σύρραξης στο εσωτερικό της χώρας τους και σε κάθε περίπτωση πως συζητούμε λύση, όταν το κράτος αυτό δεν έχει σαφή θέση για το όνομά του; Ο κοινός νους επιτάσσει να λύσει πρώτα η γειτονική χώρα τα εσωτερικά της ζητήματα και μετά είδομεν τι και πώς θα το συζητήσουμε.
Επομένως, εμείς δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να βιαζόμαστε να βρούμε λύση για το συγκεκριμένο θέμα και φυσικά και ο Πρωθυπουργός και αρχηγός του πλέον ακατάλληλου για τέτοια ζητήματα κόμματος, θα πρέπει να σταματήσουν τα παραμύθια περί πρωτοβουλίας επίλυσης του ζητήματος.
Συνακόλουθα, ένας εξίσου σημαντικός λόγος που θα πρέπει να ωθήσει τον κόσμο να κατέβει στο συλλαλητήριο είναι το να πει ένα τεράστιο ΟΧΙ στον Πρωθυπουργό, ο οποίος έχει συνομολογήσει ότι είναι ο πλέον ακατάλληλος (όταν η θέση του κομματός του είναι «ναι στο όνομα Μακεδονία χωρίς καν γεωγραφικούς προσδιορισμούς» και όταν στελέχη του κόμματός του επανειλημμένα αποκαλούν το κράτος αυτό Μακεδονία και δεν ιδρώνει το αυτί σου, προφανώς είσαι ακατάλληλος για να το χειριστείς το ζήτημα) Πρωθυπουργός για να χειριστεί ένα τόσο λεπτό ζήτημα, το οποίο επιχειρεί να το χειριστεί μάλιστα στην πιο ακατάλληλη στιγμή της ιστορίας μας. Βέβαια, για τους γείτονές μας είναι ευλογία ότι ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος θα εκπροσωπεί την χώρα μας στην πλέον ακατάλληλη στιγμή της για ένα τέτοιο εθνικό θέμα, όπως αντίστοιχα έγραψε η ιστορία και για τον χειρισμό του στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης του 2015.
Επομένως, στο συλλαλητήριο της 21.01.2018 θα πρέπει εκτός του να βροντοφωνάξουμε ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική, να βροντοφωνάξουμε ένα τεράστιο ΟΧΙ προς τον συγκεκριμένο Πρωθυπουργό. Ας κρατήσει στο βιογραφικό του την περήφανη διαπραγμάτευση του 2015 κι ας τον γράψει η ιστορία για τα περήφανα αποτελέσματα που έφερε στην χώρα μας τότε. Αρκετά παράσημα και βραβεία έλαβε άλλωστε για αυτήν. Επομένως, εμείς οι Θεσσαλονικείς θα πρέπει να πάμε στο συλλαλητήριο για να του πούμε με τον τρόπο που εμείς συνηθίζουμε «Αστο φιλαράκι! Αφού δεν το χεις ρε φίλε, μην το παιδεύεις!».
ΥΓ. Εύχομαι το συλλαλητήριο να μην καπελωθεί από την ΧΑ και ιδίως από τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι κυριολεκτικά τζογάρουν για ακόμη μία φορά πάνω σε πολύ λεπτά ζητήματα. Πρέπει η χώρα να τελειώνει με δαύτους και σε αυτό σημαντικό ρόλο θα πρέπει να παίξουν αυτοί που πραγματικά νοιάζονται για την χώρα και την πατρίδα.
*Ο Νίκος Καραγιαννακίδης είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.
